Informacje ogólne:
Ohar (łac. Tadorna tadorna) jest z rodziny kaczek a nadrodzaju kazarek. Swoje tereny lęgowe ohary posiada na terenach wschodniej części Azji obejmującą Mongolię, południową strefę Rosji oraz północne Chiny.
Gniazdują natomiast na wybrzeżach północno-zachodniej Europy, na terenach Wysp Brytyjskich, na obrzeżach Morza Czarnego, Morza Kaspijskiego a nawet jeziora Aralskiego.
Ohar występuje tam, gdzie znajdziemy stepy ze słodkowodnymi jeziorami i stawami.
Populacja Azjatycka zimuje na terenach południowej oraz południowo-wschodniej części wybrzeża znajdującego się w Azji. Z kolei populacja europejska Ohara, podczas zimowania zamieszkuje tereny południowe i południowo-zachodnie Europy oraz Azji.
Natomiast populacje zamieszkujące Wyspy Brytyjskie oraz zachodnie wybrzeża Europy prowadzą osiadły tryb życia nie zmieniając swoje położenie przez całe życie.
Ohar woli przebywać na obszarach blisko słodkowodnych zbiorników wodnych. Ohary na tereny lęgowe zawsze przylatują w parach lub dużych stadach.
Gniazda swoje budują w norach np. lisów (często przez to młode są zjadane przez drapieżniki), królików albo innych z rodziny ssaków. Gniazda są zakładane też na ternach ruin, istnieją przypadki znalezienia parki ohara w szopie. Gniazdo zawsze jest starannie ukryte w otoczeniu gęstych zarośli, lub przykryta np. słomą.
Samica znosi na początku maja od 7-14 jaj o biało kremowej barwie. Samica ohara wysiaduje sama jaja (samiec w tym czasie pilnuje terytorium). Wysiadywanie trwa około miesiąca (od 28 do 31 dni). Pisklęta po wykluciu czekają do pełnego wysuszenia, następnie czekają na ranek, gdzie pod bacznym okiem rodziców opuszczają gniazdo idąc do wody.
Młode są od pierwszych chwil życia bardzo ruchliwe i ciekawskie świata, dlatego mając hodowlę tych kaczek należy uważać szczególnie na młode, gdyż na pewno będą się starały wejść wszędzie. Jednak ma to swoje dobre cechy, gdyż młode nawet po stracie rodziców tydzień po wykluciu mogą być uznawane za samodzielne. Dwa tygodnie po wykluciu młode potrafią się łączyć w "przedszkola" z sąsiadującymi pisklętami. Co ciekawe takiego przedszkola pilnują zawsze parki, które straciły, lub nie doczekały się własnego potomstwa. Młode dojrzewają w drugim roku swojego życia.
Po 45 dniach od wyklucia młode posiadają już zdolność do lotu. W marcu pierwszego roku życia łącza się już w pary, które są stałe (tzw. narzeczeńskie). Po okresie lęgów dorosłe osobniki przechodzą okres pierzenia, w czasie, którym tracą zdolność lotu (podobnie jak np. bernikla hawajska).
Gromadzą się w tym czasie w grupach, czując się pewniej i bezpieczniej. Ohary sposób poszukiwania i pozyskiwania pokarmu mają bardzo specyficzny, mianowicie żerują szorując muł na dole (jeziora, rzeki itp.) następnie filtrując unoszący się właśnie muł zasysając do środka. Ohary żywią się głównie małżami, drobnymi mięczakami, małymi skorupiakami, czasem rybami oraz pędami młodych roślin wodnych rosnących na wodach słonych. Młode często wzbogacają swoją dietę o latające nisko szarańczaki. W okresie, gdy Ohary przebywają na terenach gdzie zimują ich pokarm w głównej mierze to roślinność.
Wygląd:
Kontrastowe ubarwienie jest bardzo charakterystyczne dla tej kaczki. Kaczka jest prawie cała biała, wyjątkiem są: głowa, skrzydła, sterówki, dziób oraz nogi. Głowa oraz szyja mieni się w kolorze metalicznej czerni. Skrzydła biało-czarne - podzielone poziomą linią na górze dominuje kolor czarny, na dole biały. Dziób posiada bardzo intensywną barwę krwistoczerwoną, nogi również czerwone, jednak czerwień w porównaniu do dzioba wydaje się być mdła i blada. Sterówki połyskujące na słońcu mienią się barwami oliwkowozielonym oraz brązowym. Piersi lekko brązowawe. Lusterko oliwkowozielone. W okresie lęgowym u nasady dzioba samca wyrasta duża, wypukła narośl. Samica natomiast wokoło nosa może posiadać niewielkie lub bardzo duże ilości białych piórek. Młode osobniki szarobrązowe z kilkoma białymi miejscami. Gatunek monotypowy. Wielkość ohara to mniej więcej 60-67cm.
Hodowla:
W hodowli oharów najważniejsze, to dobrać odpowiednio i właściwie parkę osobników. Najlepiej zrobić to zaraz po pierwszym roku życia młodych osobników, gdy same będąc w "przedszkolu" szukają intuicyjnie swojej drugiej połówki. Dobrze skojarzona parka to połowa sukcesu hodowlanego tej kaczki. Chcąc łączyć w pary osobniki starsze możemy zauważyć, że daje to mierny efekt, który w większości przypadków kończy się niepowodzeniem. Ohar jest jednym z najspokojniejszych kazarek wśród wszystkich jej gatunków. Kaczki te są bardzo towarzyskie, mogą przebywać w towarzystwie innych oharów, oraz innych gatunków ptaków. Zdarzają się osobniki agresywne, jednak jest to cecha indywidualna - wtedy najlepszą decyzją będzie umieszczenie takiego osobnika w osobnej woliery.
Podczas lęgów ohary powinny mieć swoje wybiegi, by nie prowokować samców do walki z innymi osobnikami. Ohar swoje gniazdo może zbudować w tzw. sztucznych norach (można je przygotować ręcznie). Kaczka ta swoje gniazdo może zbudować również w wysokiej trawie, dookoła gęstej roślinności dając bezpieczeństwo samicy wysiadującej jaja oraz samcowi. W hodowli samica ohara jaja znosi w okresie od maja do czerwca. Pisklęta będące w hodowli powinny dostawać zooplankton, poczwarki mrówek, drobno posiekane skorupiaki, oraz rzęsę wodną. Świeżo wyklutym pisklętom warto podać pływające granulki przeznaczone specjalnie dla nich. Ohary chętnie jedzą również okopowe oraz wszelakiego rodzaju i pod każdą postacią zielonki, które wraz z ziarnem powinno być podawane w zimie. Ohary zimę znoszą bardzo dobrze, pod warunkiem, że zapewnimy im niezamarznięty kawałem jeziorka, stawu. Gdy jednak temperatura będzie tak niska, że cały zbiornik wodny zamarznie, należy zapewnić oharom pomieszczenie z temperaturą powyżej zera stopni Celsjusza, grubą warstwą słomy oraz świeżą i czystą wodą. Optymalnie byłoby, gdyby w pomieszczeniu tym był mały zbiornik wodny, jednak nie jest to wymagane.
