|
|
|
Kanarki (łać.Serinus canaria)
|
Lancashire  Kanarek LancashireWYGLĄD
ROZMNAŻANIE
Lancashire jest jednym z największych kanarków (olbrzymy), jego długość ciała ...czytaj więcej Jorkszyr  Kanarek Yorkshire
WYGLĄD
ROZMNAŻANIE
Jorkszyr należy do najpopularniejszych kanarków kształtnych. Ptak posiada wspaniałą ...czytaj więcej Szkocki garbus  Garbus szkockiWYGLĄD
ROZMNAŻANIE
Kanarek szkocki garbus został wyhodowany w Szkocji w mieście Glasgow. Po raz pierwszy hodowcy kanarków mogli go podziwiać ...czytaj więcej |
Kanarki należą do dużej rodziny kulczyków, która zasiedla prawie całą Europę oraz część Afryki oraz Azji. Kulczyk kanaryjski (Serinus canaria), czyli kanarek dziki, zamieszkuje archipelag Wysp Kanaryjskich. Naturalnym jego środowiskiem są głównie rozległe, zakrzewione łąki, obrzeża lasów, parki oraz sady. Gniazduje od lutego do lipca, w tym czasie jeżeli są dogodne warunki klimatyczne, kanarek przeprowadza trzy legi. Gniazdo zazwyczaj buduje samiczka, bardzo kunsztownie i starannie. Gniazdo jest zawsze umieszczone w rozwidleniu gałęzi gęstej korony drzewa lub krzewu, na wysokości około 3 m.
Samiczka składa około 3-5 jaj, wysiadują je oboje rodzice(na przemian przez 14 dni), nocą w gnieździe siedzi samiczka. Pożywieniem kanarka dzikiego są: dojrzałe i na poł dojrzałe nasiona traw, chwastów oraz krzewów, owoce i młode części pędów roślin. W okresie lęgów kanarki zjadają duże ilości owadów oraz ich larwy. Młode kanarki po 14 dniach opuszczają gniazdo, a samodzielność uzyskują po 21 dniach. Dorosły kanarek dziki ma wielkość około 13 cm. Głowa jest zielona z odcieniem brunatnym. Od podgardla ku piersi barwa zielona stopniowo przechodzi w żółtą. Żółta barwa kanarka prześwieca także na licach ptaka. Brzuch oraz podogonowe pióra pokrywowe są zielone. Na bokach ciała kanarka występują szarobrunatne smużki, które u samczyków są bardziej wyraźne. Plecy koloru ciemnozielonego z podłużnymi szarymi smużkami. Lotki oraz sterówki są koloru brunatnoszafirowego z szarobiałymi obrzeżami. Ubarwienie samiczki jest mniej intensywne od ubarwienia jest partnera.
W 1496 roku rozpoczęły się próby udomowienia kanarka dzikiego, miało to miejsce gdy Hiszpanie zagarnęli Wyspy Kanaryjskie. Melodyjny i donośny śpiew kanarka, nigdy wcześniej nie słyszany przez nowo przybyłych, zwrócił ich uwagę, w niedługim czasie okazało się że pierwszy śpiewak daje się z łatwością odwrócić oraz przystosować do życia w warunkach domowych okazało się że pierwszy śpiewak daje się z łatwością oswoić oraz przystosować do życia w warunkach domowych.
U kanarka odkryli także zdolność do naśladowania zasłyszanych dźwięków. W miarę rozwoju cywilizacji oraz stosowania w hodowli kanarków bardziej doskonałych klatek, wzrasta liczba ptaków wyhodowanych w warunkach sztucznych i śpiew tych kanarków jest innego dźwięku niż kanarka dzikiego. Przemiany w śpiewie i wyglądzie kanarków następowały powoli: w 1600 roku wyhodowano pierwszego kanarka o dziedziczącym się żółtym ubarwieniem. Kanarki zaczęły znajdować coraz więcej adoratorów, po pewnym czasie nie tylko ludzie bogaci ale i biedni zaczęli interesować się kanarkami. Stosowano rozmaite kryteria w łączeniu parek, aby potomstwo miało piękne i pożądane ubarwienie (zwłaszcza łączyli szeki o barwie żółtej z czarną lub żółtej z brunatnozieloną). Wiek XV można uznać za okres odkrycia i przywiezienia kanarków do Hiszpanii. Do Włoch dotarły w XVI wieku, gdzie także zyskały zainteresowanie i gdzie z szaro-żółto-zielonych ptaków uzyskano żółte. Następnie kanarki trafiły do Niemiec, gdzie hodowcy przywiązywali duża uwagę do śpiewu ptaka, i właśnie tą cechę doskonalili. W Niemczech pojawiły się także kanarki o barwie białej, uzyskane przez mutację. W tym samym czasie co do Niemiec, kanarki trafiły także do Flandrii oraz Anglii. Anglicy wskutek odpowiedniego doboru osobników zapoczątkowali hodowlę coraz większych kanarków o odmiennych niż u protoplastów posturze i upierzeniu. Pod koniec XIX wieku mieli już kanarki o upierzeniu jaszczurkowatym, krępawe i smukłe, garbate oraz olbrzymy mierzące od 18 do 21cm.W Europie Zachodniej rozwój w hodowli kanarków nastąpił w XVIII wieku, natomiast w Holandii uzyskano w wyniku mutacji kanarka o ubarwieniu cynamonowym, nazwanego Izabelą (od imienia córki hodowcy). Kanarki o nowym układzie piór pokrywowych i kształcie ciała, ukazały się w Holandii, Belgii i Francji, dzięki odpowiedniemu kojarzeniu par, (do tych eksperymentów wybrano kanarki o prostych, szczudłowatych nogach, smuklej sylwetce oraz długich piórach pokrywowych, które miały tendencje do zwijania się). Z tych osobników uzyskano najładniejszego kanarka - trębacza paryskiego (inna nazwa- kędzierzawy). W ostatnim stuleciu powstało kilkanaście odmian kanarka kędzierzawego o różnym uksztaltowaniu sylwetek i fryzur. Z pewnością będzie jeszcze wiele innych odmian, ponieważ hodowcy cały czas starają się otrzymać ciekawe okazy kanarków. Prawie każda światowa wystawa kanarków, ptaków egzotycznych i bastardów potwierdza, że zaszły ogromne zmiany w sylwetkach ptaków, ich ubarwieniu oraz układzie piór. Nowe doświadczenia dokonuje się z kanarkami śpiewakami. O ile u kanarków kolorowych i kształtnych śpiew jest sprawą drugorzędną, gdyż ważniejsze są ich cechy zewnętrzne, o tyle u kanarków śpiewaków zasadnicza cechą jest doskonały śpiew, odpowiednio ukształtowany i oceniany na konkursach według uzgodnionych systemów. Czy kanarki kolorowe i kształtne potrafią śpiewać ? - to pytanie jest najczęstsze. Otóż kanarki są dobrymi śpiewakami , ale najpiękniej śpiewają ptaki selekcjonowane i kojarzone specjalnie pod katem śpiewu.
|
|
Poprzedni rozdział
«Ptaki egzotyczne
|
|
| Przeczytaj dalej: Belgijski garbus, Border, Crested i Crestbred, Gloster, Hszpański timbrador , Japoński garbus, Jorkszyr, kanarek flandryjski wodnotokowy, Kanarek harceński, Kędzierzawy mediolańczyk , Kanarek monachijski, Kędzierzawy południowoholenderski, Kędzierzawy północnoholenderski, Korniak niemiecki, Lancashire, Lizard, Norwik, Paryski trębacz, Szkocki garbus, Włoski garbus,
|
|
Komentarze (5)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 4]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Kanarki |
|
