Kanarek szkocki garbus został wyhodowany w Szkocji w mieście Glasgow. Po raz pierwszy hodowcy kanarków mogli go podziwiać na wystawie ptaków ozdobnych w Szkocji ponad 170 lat temu. W uksztaltowaniu tego kanarka miały wpływ dwa inne, belgijski garbus oraz holenderski kędzierzawy.
WYGLĄD
Szkocji garbus posiada garbatą sylwetkę tylko podczas przybierania wymaganej postawy, czyli "roboty". Czas osiągnięcia takiej postawy u jednych kanarków trwa kilka sekund, u innych szybciej, a jeszcze inne kanarki buntują się i nie chcą przyjmować wymaganej postawy przez swojego hodowcę. Przyczyną tego zachowania u kanarków mogą być błędne metody treningowe stosowane przez hodowcę podczas przygotowywania ptaka do konkursu. Mogą mieć na to również wpływ cechy odziedziczone po przodkach bądź nieodpowiednie odżywianie ptaków, podczas wychowywania młodych.
Kanarek idealnie ustawiony powinien prezentować łukowatą linię, utworzoną przez głowę, szyję, grzbiet, kuper oraz ogon, przy czym jego głowa powinna być wysunięta do przodu na cienkiej, długiej i trochę wygiętej szyi. Ciało kanarka musi być ustawione pionowo , na wyprostowanych nogach. Ilość punktów uzyskanych przez kanarka za tą postawę zależy od tego jak długo ptak ozdobny utrzyma się w tej pozycji. Głowa oraz szyja garbusa szkockiego odgrywa najważniejszą rolę, ponieważ posiadają one decydujący wpływ na kształt całej sylwetki. Głowa kanarka powinna być płaska, mała o ładnym zarysie, dziób także powinien być mały i odpowiednio ukształtowany. Szyja jak już było wspomniane powinna być cienka, długo i trochę wygięta. Grzbiet powinien przypominać łuk. Podczas roboty kanarek zawsze powinien stać pionowo. Nogi długie, smukłe bardzo dobrze upierzone przy goleniach.
|
| Klatka wystawowa dla kanarków |
Pierś ptaka nie powinna być wysunięta do przodu, powinna być płaską lub trochę zapadnięta. Długie skrzydła garbusa szkockiego muszą przylegać do jego ciała, powinny stykać się na ogonie. Ogon powinien być długi, wąski oraz lekko przygięty do dołu. Długość ciała garbusa szkockiego przekracza 17 cm, im ptak jest większy tym jest bardziej ceniony, czyli kanarek nie powinien mieć długości ciała poniżej 17 cm.
Najważniejsze w pracy hodowlanej kanarków jest uzyskanie pięknego ptaka. Ważne jest to aby kanarek był zdrowy, żywotny i bardzo silny. Oczy powinny być bystre i świecące. Na piersiach, brzuchu i bokach kanarka powinny znajdować się pióra luźniej ułożone i musza odstawać. Na pozostałej części ciała kanarka pióra powinny być czyste, dobrze przylegające (nie kędzierzawe) dobrze wypielęgnowane.
ROZMNAŻANIE
Rozmnażanie kanarków szkockich jest trudne. Po mimo tego że ich hodowla jest monogamiczna, lęgi są przeważnie nieudane. Jeśli wychowanie młodych piskląt przekazuje się mamką, samiczki garbusa szkockiego tracą cały instynkt macierzyński. Podczas wychowu młodych ptaki powinny mieć zapewniony pokarm bogaty w białko i otrzymywać muszą skiełkowane nasiona. Pozostałe produkty ich diety oraz sposób pielęgnowania są praktycznie takie same jak u kanarków kolorowych.
Podczas lęgów powinniśmy umieszczać ptaki w dużych obszernych klatkach o wymiarach 60 x 50 x 50 cm. Małe klatki wpływają przytłaczająco na ptaki, prowadzą tym samych do uzyskania przez nie zlej kondycji i niechęci do gniazdowania.
Samiczka znosi w jednym lęgu do 5 jaj, wysiaduje je przez okres 14 dni. Wychowywaniem i opieką młodych ptaków zajmują się oboje rodzice. Młode garbusy szkockie osiągają samodzielność po upływie około 30 dni.
Skala punktowa według COM
| postawa |
20 |
| wielkość |
10 |
| głowa i szyja |
10 |
| grzbiet |
20 |
| budowa ptaka |
20 |
| nogi |
5 |
| ogon |
5 |
| kondycja |
10 |
|
