|
|
|
Kanarek harceński
|
Kanarek harceński (należy do kanarków śpiewaków) jest jednym z najlepszych śpiewaków z całej ptasiej gromady, przy czym jego śpiew ukształtował się przy wybitnej pomocy ze strony człowieka. Kanarki harceńskie nazywa się także u nas niekiedy "szlachetnymi". Nazwa ta powstała przed wieloma laty (od niemieckiego słowa "edelroller") i nigdzie indziej na świecie nie jest używana. Śpiew kanarka harceńskiego różni się od śpiewu innych kanarków, nie jest tak lekki, ponieważ sprawia wrażenie bardzo melodyjnego. W okresie czterech wieków śpiew kanarka był kilkakrotnie przekształcany i ulepszany. Wzmianki o tym były umieszczane w rożnych książkach i czasopismach, to znaczy że mino turkotów, fletów, dzwonków i toków są także trele słowicze oraz koler i zwrotki, które są złożone z metalicznych, donośnych dźwięków, śpiewane z otwartych dziobów. Są przypadki że niektóre samiczki w swym repertuarze prezentują zwrotki nie objęte skalą tur, którą przyjęto za charakterystyczną dla współczesnego harceńskiego kanarka. Jest to prawdopodobnie skutek ujawniania się pewnych cech dziedzicznych.
Skala ocen śpiewu kanarka.
1. Turkot dęty - pkt 27
2. Turkot basowy - pkt 27
3. Turkot wodny - pkt 27
4. Dzwonek dęty - pkt 18
5. Flet - pkt 18
6. Szokiel- pkt 18
7. Toki - pkt 18
8. Dzwonki - pkt 9
9. Ogólne wrażenie- pkt 9
Razem - pkt - 171
Wygląd kanarka.Długość ciała wynosi 14 cm. Występują trzy odmiany ubarwienia:
1. Ciemno-zielono-żółta z domieszką barwy brunatnej i szafirowej
2. Żółta
3. Szeki - żółto-czarne, żółto-zielone, żółto-zielono-czarne, żółto-zielono-brunatne.
Samczyki mają intensywniejsze barwy całego upierzenia. Śpiewają tylko samice tej odmiany, samczyki jedynie podświerkują.
Hodowla kanarka.Kanarek harceński w hodowli domowej nie sprawia problemu. W każdym sklepie zoologicznym można zaopatrzyć się w odpowiednie akcesoria oraz klatkę. Klatce powinny znajdować się dwa karmniki (jedno butelkowe poidełko oraz basenik do kąpieli). Dno klatki powinno być wysypane piaskiem. Z miękkiego drewna powinny być wykonane dwa żerdzią do siedzenia. Klatka z kanarkiem nie powinna być umieszczona obok telewizora (bezpieczna odległość to 3m), nie może on być umieszczony także w małej kuchni z piecem gazowym. Wiele osób trzyma kanarki w obszernej kuchni z piecem gazowym, i czuje się on dobrze jeśli pomieszczenie jest często wietrzone. Klatka z kanarkiem powinna być umieszczana najwyżej na wysokości głowy dorosłego człowieka. Stawianie klatki na parapecie nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ jest on narażony bezpośrednio na zmiany atmosferyczne. Nadmierne nasłonecznienie prowadzi do udaru słonecznego, a wyziębienie do przeziębienia. Kanarki szybko przyzwyczajają się do nowego otoczenia oraz opiekunów. Łatwo się oswajają, można je wypuszczać na teren mieszkania, po kilku lekcjach same potrafią do niej wrócić. W dużych klatkach lub wolierach można trzymać kanarki razem z innymi małymi ptaszkami, ale nie z papużkami, które zawsze są dla mniejszych ptaszków agresywne.
Pokarm kanarka.Głównie zjada nasiona z rzepiku, kanaru, konopi, lnu, owsa struganego (owsika), maku, prosa, nasiona sałaty, traw oraz słonecznika. Mieszanki wykonują hurtownie zaopatrujące sklepy nasienne oraz zoologiczne. Łyżka karmy dziennie jest wystarczającą porcją. Do drugiego karmidełka lub naczynka co drygi albo trzeci dzień możemy podać kanarkowi, kawałek biszkoptu, babki lub pokruszony sucharek. Jeżeli karma nie zawiera maku lub murzynka, można nieduże ilości podawać kanarkowi w osobnym pojemniku. Kanarek potrzebuje także witamin, można mu podawać codziennie na przemian jabłko, marchew, zieloną pietruszkę lub szpinak. Jeżeli woda nie jest umieszczona w poidełku, tylko w otwartym naczyniu, to musi być codziennie wymieniana, ponieważ szybko do niej dostają się zanieczyszczenia i zaczynają fermentować. Składniki mineralne znajdujące się w piasku, można także dostarczać za pomocą wapna ptasiego, ossasepi (najlepiej zamieścić je na drutach klatki). Jesienią kanarki przechodzą okres pierzenia, stają się osowiałe, zaczynają tracić pióra oraz przestają śpiewać. Kanarki w dużych hodowlach, na okres pierzenia przenoszą się do wielkich wolier, gdzie mają dużo swobody oraz ruchu. Dobrze jeżeli ptaki podczas pierzenia pozostaną w tym samym miejscu, w którym pierzenie się zaczęło. Przebiega wtedy bez zakłóceń, a nasz pupil mniej więcej po 6 tygodniach ma nowe upierzenie. W okresie pierzenia ptaki potrzebują bardzo urozmaiconej karmy. Dzienna dawka karmy w okresie pierzenia, powinna być zwiększona o jedną trzecią w stosunku do normalnego żywienia. Z karmy witaminowej powinno się podawać codziennie kanarkom utartą marchew z odrobina maku lub liście szpinaku z makiem.
Rozmnażanie i wychów młodych.Rozmnażanie nie sprawi problemów, jeśli kanarki są dobrze dobrane, zdrowe, upierzone i mają skończone minimum 10 miesięcy. Samiczki po okresie pierzenia trzymane są w pomieszczeniu gdzie jest obniżona temperatura do 10°C. Niektórzy hodowcy uważają, że im niższa jest temperatura gdzie samiczki były zimowane , tym szybciej przystępują do lęgów, gdy zostaną przeniesione do pomieszczenia powyżej 18°C. W okresie zimowania trzeba podawać samiczka bardzo urozmaiconą karmę (podczas chowu zwiększa się zapotrzebowanie organizmu na energię). W tym okresie oprócz karmy ziarnistej podajemy samiczkom nie soloną słoninę, łój bydlęcy oraz marchewkę, która ptaki mogą dowoli obskubywać. Woda pitna powinna być raz w tygodniu wzbogacona preparatem witaminowym lub polfamiksem Z. Samiczki po okresie pierzenia umieszcza się w pojedynczych klatkach szkoleniowych, w których słuchają śpiewu swych nauczycieli, przeważnie ojców oraz same wkrótce zaczynają ich naśladować. Kanarki harceńskie mają wrodzone zdolności do śpiewania, dlatego też wielu hodowców nie daje młodym samczykom żadnego nauczyciela. Do lęgów najlepiej wybierać samiczki, które są dobrze zbudowane, upierzone i te które najlepiej śpiewają. Wady w śpiewie oraz wyglądzie są dziedziczne. Kanarek harceński, to odmiana którą hoduje się ze względu na śpiew, cecha ta przy rozmnażaniu jest najważniejszym kryterium, można też dobierać pary rodzicielskie ze względu na barwę upierzenia. Jeżeli rodzice są koloru żółtego to ich potomstwo także ma żółte ubarwienie, jeżeli rodzice są zieloni to potomstwo jest także zielone itd. Jeżeli rodzice są innej barwy np. żółtego i zielonego, to potomstwo może mieć jakikolwiek kolor, który występuje w gatunku kanarka harceńskiego.
Klatka do lęgów powinna być obszerna, powinna mieć minimum 40 cm długości, 30 cm szerokości oraz 30 cm wysokości. Małe klatki szybko ulegają zabrudzeniu i trzeba je często czyścić, ponieważ młode ptaki mogą zjadać swoje odchody i chorować. W klatce powinno być miejsce na koszyczek gdzie znajdować się będzie gniazdo, do tego trzy pojemniki na karmę oraz jeden na wodę. Dno klatki musi być wysypane piaskiem, w którym znajdują się mikroelementy potrzebne rodzicom do właściwej przemiany materii, dzięki piasku w klatce odchody nie przyklejają się do nóg młodych ptaków. Gniazdo uplecione jest z wikliny lub wykonane jest z drutu (średnica 8-9 cm, głębokość 5 cm), umieszczone wewnątrz klatki ma tę zaletę, że parka lęgowa chętnie w nim kopuluje, a dorastające młódki nie brudzą miejsca poza klatką, co zawsze się zdarza przy stosowaniu gniazd zewnętrznych. Za wyściółkę gniazda mogą służyć krótko pocięte (na 3 cm) włókna konopi, suche źdźbła trawy, mech albo lignina. Czasami kanarki same urządzają swoje gniazda bardzo kunsztownie, a niektóre potrzebują pomocy hodowcy, ponieważ same nie dają sobie rady. W trakcie budowy gniazda dochodzi do kopulacji. Jeżeli hodowla jest monogamiczna, nie musimy się tym przejmować, ponieważ jest ono pożądane, samczyk który ma jedną samiczkę w ciągu roku, przeprowadzi z nią trzy do czterech lęgów. W hodowlach bigamicznych, gdzie na jednego samczyka przypada dwie albo trzy samiczki, hodowca wówczas musi kontrolować kojarzenie, aby nie dopuścić samczyka do więcej niż trzech kopulacji w ciągu dnia. Samiczka okazuje swoją gotowość do przyjęcia partnera przez częste siedzenie w gnieździe lub na żerdzi podczas śpiewu samczyka. Samczyka dopuszczamy do kopulacji aż do momentu, gdy samiczka zniesie drugie jajeczko. Samiczka znosi od 4 do 5 jajeczek, po czym wysiaduje je przez 14 dni. Przez okres lęgów w klatce musi się znajdować: ossasepia, wapno ptasie lub drobno tłuczone skorupki kurzych jaj (wyprażone w temp. 100°C). Wapń pomaga samicy w budowie skorupy jaj. Brak soli mineralnych, czyli anomalie prowadzą do trudności w zniesieniu jaj albo do śmierci samiczki. Zniesione jaja, należy z gniazda usunąć, a w ich miejsce włożyć sztuczne albo bezużyteczne jajeczka. W dniu zniesienia ostatniego podkłada się do gniazda poprzednio wyjęte sztuczne usuwamy) i zaczyna się odliczać czas wylęgu. Dzięki takiemu postepowaniu całe potomstwo wykluje się w tym samym czasie.
Samiczce można zmienić karmę, jeśli składała się ona przedtem z mieszanki oraz dodatków w postaci biszkoptów, zielonek i jaja kurzego, teraz samiczka powinna dostawać rzepik z minimalnym dodatkiem kanaru. W 12 dniu wysiadywania jaj samiczka powinna otrzymać bogatą mieszankę, a w dniu wylęgu potomstwa dodatkowo karmę miękką z drobno poiskanego gotowanego jaja kurzego wymieszanego z marchewką, makiem i tartą bułką. Zapotrzebowanie karmy obliczmy: na jedno jajko dajemy dwie łyżki stołowe tartej bułki, jedną łyżeczkę maku oraz tartą marchew w ilości odpowiadającej wielkości jaja. Można wzbogacić karmę miękką paroma kroplami tranu lub pożywkami dla niemowląt (podczas upału karma ta szybko fermentuje, trzeba ja podawac w mniejszych porcjach kilka razy dziennie). Jeżeli sporządzamy karme bez tartej marchewki, należy zamiast niej podawać w trakcie wychowu młodych różne zielonki, szpinak, mlecz, rdest ptasi. Kanarki chętnie zjadają także sałatę, ale ona może powodować ciężkie nieuleczalne biegunki. Przez okres wychowu młodych w klatce nie powinno zabraknąć biszkoptu i babki ptasiej.
Po 16-18 dniach od wyklucia dobrze karmione młódki opuszczają gniazdo. Nie są jeszcze jednak usamodzielnione. W hodowli monogamicznej opiekunek młodych staje się samczyk, samiczka zaś jest gotowa do ponownego gniazdowania. Trzeba wtedy przygotować czyste gniazdo i ściółkę. Młodym po opuszczeniu gniazda należy umieścić na dnie klatki pojemnik z miękką karmą oraz mielonym rzepikiem. Rodzice mogą podjadać z tych pojemników, młódki bacznie ich obserwują i po dwóch dniach, próbują samodzielnie jeść. Rodziców z potomstwem można oddzielić po 24 dniach, jeśli są całkowicie samodzielne i oprócz pokarmu miękkiego pokarmu zjadają ziarnisty, składający się z rzepiku oraz kanaru.
Po rozdzieleniu młodych z rodzicami trzeba je uczyć aby zjadały karmę ziarnistą, a pokarm miękki można zastąpić babką ptasią lub biszkoptem. Nie należy ich umieszczać od razu z dorosłymi które wyjadały by im pokarm, poza tym starsze ptaki po 10 miesiącach zaczynają okres pierzenia i spożywają inną karmę. Okres młodzieńczy kanarki powinny spędzać w dużych wolierach, gdzie maja wiele swobody oraz ruchu. Niektórzy hodowcy obrączkują swoje kanarki, dzięki temu mogą je rozpoznawać (na obrączce jest znak hodowcy, rocznik i kolejny numer ptaka oraz godło państwowe). Obrączkę zakłada się kanarkowi na prawą nóżkę kiedy ma on 6 lub 7 dni (w innych państwach nie ma znaczenia na która nóżkę kanarek ma założoną obrączkę).
|
|
|
|
Komentarze (3)Autor: ~Ewelina Męcina (2018-03-11, 14:24:14) [odpowiedzi: 1] (IP: 31.0.42.223)Odpowiedz
Temat:
Czas pierzenia się kanarkó nie została jeszcze określona, ponieważ karzdy ptak dostaje piura w różnych okresach | Autor: ~Krzysiek (2015-11-06, 13:35:46) [odpowiedzi: 0] (IP: 31.172.177.250)Odpowiedz
Temat:
To wreszcie która płeć u tej rasy śpiewa? Samiczki czy samce, bo po tym materiale mam kompletny mętlik w głowie. |
|
