Psitacula eupatria eupatria: Sri Lanka oraz Półwysep Indyjski.
Psitacula eupatria nipalensis: wschodnie tereny Afganistanu, wschodnie i południowe obszary Pakistanu, centralne Indie aż do Nepalu, Bhutan oraz Assam do Bangladeszu.
Psitacula eupatria magnirostris:Andamany archipelag na Oceanie Indyjskim oraz na pobliskich wyspach Kokosowych, spotykany w rejonie zatoki Bengalsiej
Aleksandretta większa nipalensis
Psitacula eupatria avensis: region Assamu (północno zwschodnie Indie) aż do południowej Birmy.
Psitacula eupatria siamensis: północne i zachodnie terytoria Tajlandii do Kambodży, centralny Laos, rzadko spotykane okazy na południu, można zaobserwować w centralno- południowym Wietnamie.
Naturalne środowisko:
patki z gatunku aleksandretta można spotkać w wilgotnych lasach i terenach lesistych, namorzynach. Nierzadko można je spotkać na terenach zasiedlonych przez człowieka. Ptak bytuje na terenach położónych do 900m n.p.m.
Aleksandretty bytują zazwyczaj w małych stadach, jednak jeśli zasoby pożywienia są obfite tworzą duże grupy. Jeśli żyją w dużej liczbie lubią nocować na tym smaym, wysokim drzewie.
Populacja na Sri Lance spada z powodu masowego nielegalnego handlu tymi ptakami.
Opis:
Aleksandretta magnirostris
Psitacula eupatria eupatria jej upierzenie jest zdominowane piórami w kolorze soczystej zieleni. Pióra pokrywające przestrzeń od oka do dzioba są w kolorze wyblakłej czerni, poniżej dzioba znajduje się szeroki pas czarnych piór, które okala przód szyi, z kolei tył szyi okala pasmo pudrowo-różowych piór. Pióra pokrywy średnie i małe ( część skrzydła) zabarwione są na ciemno fioletowo lub czerwono. Pióra na nogach są zielono- szare. Dziób jest silny, czerwonego koloru. Tęczówki bladożółte.
Jeśli chodzi o upierzenie samic jest ono generalnie bardziej przygaszone, ważną odróżniającą płci cechą jest brak czarnych piór z przodu szyi u samic. Psitacula eupatria nipalensis: podgatunek jest generalnie większy od swoich nominalnych pobratymców, upierzenie całościowo jest bardziej w tonacji szaro-zielonej. Czarne pióra z przodu szyi tworza szerszy pas niż u eupatrii. Pióra pokrywające potylicę i policzki wyróżnia niebieskawy odcień. Psitacula eupatria magnirostris: samce tego podgatunku posiadają cienki, niebieski pasek piór z tyłu szyi, powyżej różowego. Czerwone pióra na skrzydłach są bardziej intensywne. Generalnie podgatunek ten jest większy, a jego dziób jest silniejszy. Samice wyglądają jak u eupatrii, ale maja silniejszy, masywniejszy dziób.
Aleksandretta większa siamensis
Psitacula eupatria avensis: samce są mniej więcej takie same jak kuzyni z podgatunku nipalensis, z tą różnicą, iż cienkie, niebieskie pasemko piór na z tyłu szyi jest czasami nieobecne, a szyja i pióra spodniej części ciała są bardziej zielonawo- żółtawe, dodatkowo dziób jest mniejszy.
Samice są identyczne z nipalensis, ale mają mniejszy dziób. Psitacula eupatria siamensis: samce są podobne do tych z podgatunku avensis ale pióra potylicy i karku są przetkane niebieskim kolorem. Generalnie pióra są bledsze, ale na skrzydłach jest więcej czerwieni. Twarz i szyja są żółtawe. Samica jak u avensis z tą różnicą, że twarz i szyja są żółtawe jak u samca.
Średni rozmiar Aleksandretty to 58cm, a waga waha się od 250 do 260g.
Upierzenie u młodocianych osobników:pióra są
P.e. eupatria: pióra są jak u samicy, młode mają krótszy ogon. Oczy są szare.
Dźwięki jakie wydają te ptaki czasami są określane jako głośne, głębokie i skarżące się dzwonienie. Generalnie odgłosy tych ptaków są donośne i niemiłe. Ptaki te podnoszą larum, wrzask, pisk, kiedy czuja zagrożenie. Wtedy całe stado razem ekstatycznie piszczy.
Informacje hodowlane
Aleksandretta większa
Ptaki te są bardzo hałaśliwe więc polecane są dla odpornych hodowców, ptaki lubią się bawić są bardzo energetyczne. Potrafią także naśladować odgłosy jak i mowę.
Długość życia: 25- 30 lat
.
Warunki bytowe w hodowli:
konstrukcja powinna być wykonana z metalu lub z siatki zgrzewanej, pod żadnym względem nie może być drewniana, ponieważ ptaki szybko by ja zniszczyły przy użyciu silnych dziobów. Wybieg dla tych ptaków powinien mieć co najmniej 4,5m długości. Jak już podano ptaki te są bardzo żywiołowe dlatego urozmaiceniem dla nich w klatce będą huśtawki, kawałki drewna czy szyszki aby mogły wykorzystywać swój dziób, zwisające liny, drabinki, zabawki z garbowanej skóry, baseny czy piłki lub inne zabawki które można wprawić w ruch.
Dieta w hodowli: owoce takie jak: jabłka, granty, pomarańcze banany, owoce kaktusa, gruszki powinny stanowić 30% dziennego pożywienia. Dodatkowo należy dołączyć świeże warzywa: marchewki, seler, groszek, kukurydzę, zieleninę, zwilżoną kaszę i trochę różnego rodzaju ziaren, ugotowaną fasolę (ziarna)rośliny strączkowe, można włączyć kupną karmę dla papug.
Wymiary budki lęgowej:
pionowe pudełko o wymiarach: 30,5cm x 30,5cm x 46cm
wielkość miotu: od 2 do 4 szerokich, owalnych jaja 34 x 27mm.
Czas inkubacji: około 24 dni
Czas pozostawania w gnieździe: około 7 tygodni.
Dieta na wolności: ptaki żywią się wszelkiego rodzajami nasion dzikich jak i roślin uprawnych, ponadto dieta ich obfituje w kwiatki, pączki, nektar kwiatowy, leśne owoce
.
Okres rozrodczy: od listopada/ grudnia do marca/ kwietnia w zależności od przebywania ptaka.
Witam.Czy ktoś mi doradzi w jakim wieku najlepiej kupić tą papugę aby ją oswoić jako pupila domowego.Samczyka czy samiczkę a może parkę.Podpowiedzcie co będzie dla papug najlepsze.Czy ktoś ma może fachowe książki lub broszury na tematy ... [->]
