|
|
|
Nierozłączka taranta (łać.Agapornis taranta.)
|
Zamieszkuje góry Etiopii. Nierozłączka taranta zwana jest przez niektórych ornitologów papużką górzysta. Należy ona również do papużek małych, zwanych wróbliczkami, często spotykanych w hodowlach domowych.
Wygląd.
Czoło i obwódka oka są koloru czerwonego, oczy brunatne, dziób czerwony, nogi szare. Cały grzbiet jest koloru zielonego. Pióra pokrywowe skrzydeł i nadlotki są ciemnobrunatne, lotki drugiego rzędu są zielone. Zielone są także sterówki z szerokim czarnym pasem w poprzek końców. Czerwonego czoła nie ma samiczka. Młodym samcom, miej więcej po trzech miesiącach życia, wyrastają na głowie pojedyncze czerwone pióra. Kompletne upierzenie młode zyskują po upływie 10 miesiąca życia.
Rozmnażanie.
Papużki taranta, niejednokrotnie rozmnażały się w dużych wolierach, w towarzystwie innych papużek innego gatunku. Czasami we wspólnych wolierach papużki mogą okazać się uciążliwymi lokatorami, dla pozostałych papużek. Chcąc więc mieć udane i bezkonfliktowe lęgi, należy dla jednej parki papużek przeznaczyć odrębną klatkę. Obszerna klatka większa bezpieczne terytorium, jaki musimy zapewnić ptakom, gdy te mogły dobrze gniazdować. Budka lęgowa może mieć wymiary 20x16x25 cm, otwór o średnicy 5 cm. Żerdź powinna przechodzić przez całą długość klatki. Wyściółką może być zwilżony torf ułożony grubą warstwą na dnie oraz gałązki wierzby krótko pocięte oraz gałązki drzew owocowych. Nierozłączki taranta znoszony budulec na gniazdo umieszczają między piórami pokrywowymi. W dudce wyjmują go i rozdrabniają dziobami. Budują gniazda zadaszone, z otworem na wierzchu. Samiczka znosi 3 - 6 jaj, które wysiaduje przez 24 dni. Samczyk znajduje się wtedy zawsze blisko gniazda. Siedzi też na daszku domku, pilnie karmi samiczkę. Po wykluciu się młodych przez pierwsze dni samczyk, karmi samiczkę intensywnie, ona z kolei karmi swoje młode. Gdy pisklęta trochę podrosną, zaczną kwilić, samczyk włącza się do ich karmienia. Młode po sześciu tygodniach opuszczają budkę. Samodzielne staja się po dwóch tygodniach od wyjścia z budki. Kiedy same zaczynają pobierać karmę ziarnistą, należy je odseparować od rodziców. Najlepiej przenieść je do odrębnej klatki bez innych lokatorów.
Hodowla.
Hodowla nierozłączek taranta jest dość prosta. Papużki są odporne na zmiany atmosferyczne. Mogą przebywać razem z innego gatunku małymi papużkami, nie robiąc im krzywdy. Ich spokojne zachowanie się w klatkach i wolierach przysparza tym ptakom wielu amatorów wśród hodowców. Klatka dla jednej pary powinna mieć 60x50x50 cm. Żerdzie muszą mieć średnicę około 15 mm, nie powinny obdarte z kory. Dno klatki należy wysypać piaskiem, ponieważ ptaki lubią często się kąpać, a woda która jest przez nie rozbryzgiwana, łatwo wsiąka w piasek, przez co nie rozlewa się po dnie klatki. Wodę ptaka należy podawać w poidełkach butelkowych, gdyż przez to woda nie ulega szybkiemu zabrudzeniu, co ma miejsce w poidełkach miseczkowych. Karmienie nierozłączek taranta wygląda tak samo jak innych nierozłączek.
Pokarm.
Podczas lęgów karma musi być urozmaicona, oprócz mieszanki ziarnistej zawierć też powinna karmę miękką jajeczną. Dodatkowo w odrębnym naczyniu ptaki mogą dostać słodki biały ser, który chętnie zjadają. Skiełkowany słonecznik i pszenica są bardzo niezbędne dla ptaków w czasie wychowu młodych oraz w okresie ich pierzenia. Powinny wówczas otrzymywać, wystarczająco duże ilości różnorodnych zielonek, które są bogatym źródłem witamin, mikroelementów i innych składników potrzebnych do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania młodych organizmów.
|
|
|
|
Komentarze (5)Autor: ~Max (2018-01-24, 22:46:58) [odpowiedzi: 1] (IP: 188.146.32.114)Odpowiedz
Temat:
Papugi Taranty nie naszą budulca na gniazdo, tak robią inne nierozłączki ale nie Taranty. | Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 2]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Nierozłączka taranta |
|
