Zamieszkuje południowo-zachodnią Australię. Zdaniem niektórych ornitologów można go również spotkać niekiedy w centralnej części kontynentu, choć w swej ojczyźnie występuje on coraz rzadziej. Poza okresem lęgowym łąkówki modrogłowe żyją w gromadach, prowadzą bardzo spokojny tryb życia. Żywią się nasionami różnych traw i chwastów. W okresie lęgów i wychowu młodych zjadają: młode pędy roślin, niedojrzałe nasiona, różne owoce oraz nieco pokarmu zwierzęcego. W ciągu roku dwa razy gniazdują. Zakładają gniazda w dziuplach drzew.
Wygląd.Cała głowa aż do karku , jest w kolorze ciemnoniebieskim. Grzbiet zaś ma kolor zielony z niebieskim nalotem. Boki korpusu ptaka są zielone, podgardle i górna część piersi - ognistoczerwone, a dolna część piersi i brzuch- oranżowożółte. Lotki są czarne, a pióra pokrywowe skrzydeł niebieskie. Środkowe sterówki mają kolor zielony, pozostałe żółty. Samiczka ma głowę niebieską z lekkim szarym nalotem, górną część piersi zieloną, dolną część piersi i brzuch szarożółte. Podgardle i pierś samicy nie są czerwone. Długość ciała około 22 cm.
Hodowla.Powinny być trzymane parami w dość dużych klatkach, o wielkości co najmniej 80x60x60 cm. Mogą też przebywać w wolierach z innymi, małymi ptakami. Lubią suche i cieple pomieszczenia, dlatego też nie można ich przetrzymywać podczas słotnych i mrocznych dni w wolierach ogrodowych lub nie ogrzewanych pomieszczeniach. W klatce na przeciwległych bokach należy zawiesić dosyć grube gałęzie, między którymi ptaki mogą fruwać, co sprzyja im w zachowaniu dobrej kondycji. Dno klatki musi być wysypane czystym piaskiem, z którego ptaki wyjadają drobne grudki, poza tym piasek pozwala na dłuższy czas utrzymać czystość w klatce. Do picia i kąpieli powinno się ptakom podawać codziennie świeżą wodę, a w okresie zimowym, gdy brak witamin dostarczanych w postaci różnych zielonek, wzbogacać ją multiwitaminą. Podstawowa karma dla łąkówek jest taka sama jak dla nimf.
Rozmnażanie.Jeśli ptaki mają pomieszczenia ciepłe o temperaturze 20°C, i dobrze oświetlenie, to rozmnażanie nie jest trudne. Ptaki przystępujące do lęgów, musza być płciowo dojrzałe, czyli muszą posiadać co najmniej 18 miesięcy. Klatka dla jednej pary powinna być o wymiarach 80x60x50 cm, natomiast butka lęgowa powinna mieć wymiary 18x15x15 cm, ze ściółką z torfu i trociny. Podczas przygotowywania ptaków do lęgów, należy im podawać oprócz nasion karmę miękką wzbogaconą łyżeczką sproszkowanego mleka, pożywką dla dzieci lub paroma kroplami tranu. Samiczka znosi od 4 do 6 jaj, które wysiaduje przez 18 dni. Wychów młodych trwa 30 -35 dni. Podczas wysiadywania jaj, karmę miękką należy odstawić, a powrócić do niej po 18 dniach wysiadywania, do wyklucia się pierwszego pisklaka. W okresie wychowu piskląt, musimy papużką dostarczać bardzo urozmaiconą karmę, nie możemy dopuścić, żeby ptakom czegoś zabrakło. Nigdy nie będziemy wiedzieć na co w danym momencie będą miały największe zapotrzebowanie, dobrze więc jeśli lęgi zaczynają się na wiosnę i trwają całe lato. Mamy wtedy dostęp do wielu pokarmów, zwłaszcza roślinnych, takich jak młode pędy roślin, pąki lub młode liście wierzby i drzew owocowych , bądź skiełkowane nasiona, które stanowią podstawową karmę podczas wychowu młodych. Ptaki zjadają także larwy mącznika i mrówcze jaja. Dobra i urozmaicona karma, wzbogacona dodatkami mineralnymi w postaci ossasepii, wapna ptasiego, skorupek kurzych jaj, czystego piasku i ziemi leśnej, którą należy umieścić w klatce w odrębnym pojemniku, daje pewność że młode będą dobrze odchowane, a w wieku 28 dni staną się zdolne do opuszczenia budki. Przez 6 do 10 dni po wyjściu z budki młode są karmione przez swoich rodziców, po mimo tego ze od razu same próbują jeść karmę miękką. Kiedy jedzą już różne nasiona( oprócz skiełkowanych), można je oddzielić od rodziców, którzy prawdopodobnie w nie długim czasie przystapia ponownie do gniazdowania. W ciągu jednego roku łąkówką modroglowym, nie należy pozwolić na odbycie więcej niż trzech lęgów. Młode jak zostaną oddzielone od rodziców, mogą przebywać z innymi papużkami tego samego gatunku lub innymi ptakami egzotycznymi, lecz nie możemy dopuścić aby były trzymane z papużkami falistymi lub innymi większymi ptakami od siebie. Nadal trzeba je dobrze karmić, ze względu na dalszy ich rozwój i okres pierzenia. U młodych samczyków w wieku 3 miesięcy po częściowym przepierzeniu zaczynają być widoczne pierwsze czerwone pióra na podgardlu i górnej części piersi. Okres całkowitego przepierzenia przebiega dosyć powoli i prawie niezauważalnie, może to trwac nawet około roku.
|
