Pochodzenie Rozelli żółtolicej: południowo-zachodnia Australia, zamieszkuje tam rozległe sawanny. Żyje w pobliżu domostw, w parkach oraz na polach uprawnych, w okresie dojrzewania zbóż.
Pożywienie: nasiona zbóż, krzewów, traw oraz jada młode owoce i pędy roślin.
Wygląd papugi Rozelli żółtolicej.
Długość ciała 27 cm.
Samiec Głowa, kark, pierś, boki i cały spód są szkarłatnoczerwone, lica złocistożółte. Czarnozielone pióra grzbietu są otoczone szaroczerwoną obwódką. Lotki ciemnoniebieskie i zielone, ich końcówki są białe. Nogi i dziób koloru szafiroworóżowego.
Samiczka W odróżnieniu od samca jest bledsza, na upierzeniu czerwonym widać wyraźnie przewagę szarego nalotu, ponadto posiada więcej piór pokrywowych o barwie zielonej. Żółta barwa na licach samiczki jest mniejsza.
Stanleye są jedynymi rozellami, których płeć można ustalić z wielkim prawdopodobieństwem.
Ptaki te potrafią naśladować niektóre dźwięki i głosy.
Warunki chowu ptaków
Papuga szybko się oswajają ze swoim nowym opiekunem. Wytrzymałe są na zmiany atmosferyczne. Doskonale czują się w wolierach ogrodowych, gdzie mają dużo swobody i miejsca do fruwania. Nie są płochliwe. Lubią słońce oraz kąpiele wodne. Klatka gdzie ma przebywać para ptaków, powinna być wielkości co najmniej 1m. W dużych wolierach mogą przebywać z innymi papużkami ale wtedy nie należy umieszczać tam budek lęgowych, ponieważ może dochodzić do okaleczeń. Dobrą kondycje ptaków otrzymamy wówczas, gdy będziemy dbali o ich kondycje i pożywienie.
Pokarm Rozelli żółtolicej
Należy podawać im karmy z witaminami. Podawać skiełkowane nasiona a w cieple dni można karmić ptaki niewielką ilością kary jajecznej. W okresie pierzenia podawać marchewki i szpinak. Dzięki zawartym w nich karotenu ptaki utrzymują czerwoną barwę piór.
Rozmnażanie papui Rozelli żółtolicej
Ptaki w tym okresie muszą być dojrzałe ( 20 miesięcy). Dla jednej parki musimy przeznaczyć jedną dużą klatkę lub wolierę z budką o wymiarach 30 x 25 x 30 cm i otworze na 7 cm. W środku powinien znajdować się torf i trociny. Płeć rozelli żółtolicych jest łatwa do rozpoznania. Dla jednej parki musimy przeznaczyć jedną dużą klatkę lub wolierę z budką o wymiarach 30 x 25 x 30 cm i otworze na 7 cm. W środku powinien znajdować się torf i trociny. Temperatura powinna być w granicy 20°C, odpowiednio żywione szybko przystępują do zakładania gniazd. W trakcie lęgów i wychowu młodych powinny otrzymywać taką samą karmę, jak rozelle białolice. Sama znosi 3-7 jaj, które sama wysiaduje przez 21 dni. Samica młode ogrzewa tylko przez 7 dni od wyklucia ( wyłącznie w ciągu dnia), z tego powodu pisklęta wyklute w niskiej temperaturze narażone są na wyziębienie lub śmierć. Przez pierwsze dni matka karmi młode, ojciec zaczyna karmić pisklęta dopiero gdy młode same dopominają się pożywienia.
Pisklaki opuszczają budkę dopiero po 30 dniach życia. Młode upierzenie mają podobne do matki. Kompletna zmiana upierzenia następuje od pierwszego roku życia ,aż do uzyskania dojrzałości. Rodzice do następnych lęgów przystępują, gdy młode dojrzeją. Najlepiej jest jak tylko dwa razy do roku są legi. Ptaki nadmiernie wyczerpane lęgami szybciej giną i ich potomstwo jest słabsze.
|
