|
|
|
Kiściec żółtosterny (łać.Lophura erythropthalma)
|
Zakres występowania tego gatunku obejmuje tereny Półwyspu Malajskiego, wyspy Sumatra oraz Borneo. Jego naturalnym środowiskiem są lasy tropikalne.
Kiściec żółtosterny (nazwa angielska: Crestless Fireback Pheasant) z wyglądu przypomina inne małe bażanty z rzędu Lophura, takie chociażby jak Bażant edwardsa czy Bażant salwadorski. Występują dwa podgatunki: z Półwyspu Malajskiego Lophura erythrophthalma erythrophthalma oraz z wyspy Borneo Lophura erythophthalma pyronota.
L. e. erythrophthalma,
Samiec: brak czuba na głowie, skóra twarzy jest czerwona i pokryta także czerwonymi witkami, dwa górne płaciki są długie i spiczaste. Czubek głowy, gardło, pióra pokrywające uszy oraz szyję są koloru fioletowo- czarne. Górna część grzbietu, skrzydła oraz boki są także fioletowawo- czarne, z tą różnicą, że pióra tych części ciała są pokryte delikatnymi, świderkowatymi prążkami o srebrnym kolorze. Pióra środkowej część grzbietu są ciemno fioletowy z rudawymi końcówkami i metalicznym połyskiem. Ogon składa się z czternastu lub szesnastu cynamonowych sterówek, z których środkowa para jest troszeczkę krótsza, bardziej zaokrąglona i bardziej prosta od pozostałych i jakby postawiona na sztorc, tak jak to spotyka się u zwykłych kur domowych. Pióra klatki piersiowej są fioletowo- czarne. Tęczówki są czerwonawo- brązowe. Dziób posiada wydatny wyrostek i jest w kolorze zielono- białym, a u podstawy czarnawy. Młode samce uzyskują dorosłe upierzenie w czwartym miesiącu życia.
Samica: Upierzenie samic jest niemalże w całości czarne, poza brązowawej głowy i popielatego podbródka i gardła. Wyeksponowane pióra charakteryzuje silna połyskliwość, której nie wykazują pióra podbrzusza, ud oraz zad. Tęczówki są brązowe, dziób czarny, bledszy u podstawy. Skóra twarzy i pokrywające ją witki są szkarłatowe. Skóra nóg jest niebieskawo-szara, a same nogi są zawsze wyposażone w wydatne, ostre ostrogi jak u samców, ale mniejsze. Samice erythrophthalma przypominają koguty inornata, a odróżnić je można jedne od drugich poprzez brak opalizujących niebieskich końcówek piór, a także bardziej postawną budowę i ciemniejszy dziób.
L. e. pyronota, Samiec różni się od erythrophthalma poprzez obecność jasno szarych misternie nakrapiany na czarno i poprzecinanych białymi liniami piór na szyi oraz górnej części grzbietu. Boki ciała oraz klatka piersiowa jest pokryta lancetowatymi, fioletowo- czarnymi, poprzecinanymi białymi liniami piórami. Zad jest ciemno kasztanowy, a górne pióra ogona są stalowo niebieskie, sterówki są czarne u podstawy. Samica: Podobna do samicy erythrophthalma, być może upierzenie jej jest trochę bardziej metaliczne, a postura samica jest większa, ale w większości przypadków są nierozróżnialne.
Obecność na wolności: do tej pory dzika populacja nie została dobrze poznana, ale uważa się, że jest to gatunek zagrożony z powodu zmniejszania się obszaru lasów tropikalnych.
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: bardzo rzadko występuje w zamknięciu.
- Okres dojrzałości: jest osiągana w drugim roku życia.
- Wielkość miotu: od 3 do 6 jaj
- Okres inkubacji: 24 dni
Porady hodowlane:
Bażant żółtosterny jest ptakiem niesamowicie rzadkim, właściwie nie spotykany w hodowli. Źródła podają, iż na świecie można spotkać zaledwie 36 sztuk ptaków tego gatunku i to tylko w ogrodach zoologicznych.
|
|
|
|
Komentarze (1)Autor: ~Jacek Z (2019-01-04, 22:39:37) [odpowiedzi: 0] (IP: 31.0.83.49)Odpowiedz
Temat:
Nie jest to prawda że tylko 36 ptaków w hodowlach. W samej Belgii i Holandii znam kilku hodowców A wiem że są i we Francji,USA,Anglii A być może już i w Polsce A na pewno w tym roku będą. |
|
