Samce: są znacznie ciemniejsze niż inne gatunku z rodziny Syrmaticus. Ich upierzenie jest fioletowo- czarne. Ogon i zad posiadają wąskie, białe prążki, takie same prązki mają pióra pokrywające skrzydła. Wytwory skórne na twarzy są jasno czerwone. Dziób, nogi oraz stopy są szare.
Samice: są bardzo podobne do innych samic z rodziny Syrmaticus, dlatego też często są mylone z Bażantem kasztanowym czy z Bażantem birmańskim. Samice Bażantów mikado są ciemniejsze, nie posiadają ciemnych piór na gardle, a białe znaczenia na klatce piersiowej są mocniej zaznaczone. Pióra w ogonie są prążkowane na brązowo, czarno i biało
Obecność w naturalnym środowisku: : Bażant mikado jest wymieniany na liście ptaków zagrożonych, ale ich populacja żyjąca na wolności wydaje się być stabilna.
Ciekawostki: gatunek ten nie był opisany w żadnej publikacji aż do 1906 roku.
Dane hodowlane:
Obecność w hodowli: Bażanty te są często spotykane w hodowli.
Okres rozrodczy:Bażant mikado zaczyna składać jaja juz w marcu, poprzez kwiecień aż do czerwca.
Dojrzałość płciowa:Samce uzyskują swoje dorosłe upierzenie w pierwszym roku życia i także w pierwszym roku bywają juz płodne. Pierwszoroczne samice mogą składać jaja, które dadzą pisklęta.
Wielkość miotu: od 5 do 10 jaj.
Okres inkubacji: od 27 do 28 dni
Porady hodowlane:
Bażanty tajwańskie to cudowne ptaki hodowlane, wymagające takiej samej opieki jak inne bażanty. Rzadko się zdarza, aby samce były agresywne. Jako, że są to ptaki leśne należy się upewnić by w ptaszarni znalazła się dostateczna ilość cienistych roślin, które zapewnią miejsce schronienia. Bażanty te uwielbiają zielone pokarmy, np. takie jak sałata, groszek czy inne, które należy im podawać tak często jak to tylko możliwe.
