|
|
|
Bażant pstry (łać.Syrmaticus versicolor)
|
|
| Bażant pstry zielony, samiec |
Inna nazwa Bażant zielony
Podgatunki
istnieją trzy podgatunki
Phasianus versicolor versicolor,
Phasianus versicolor tamensis
Phasianus versicolor robustipes.
Zakres występowania:naturalnie występujący na terenie Japonii, jednak z sukcesem ptak ten został wprowadzony na Hawajach i w Europie Zachodniej.
Naturalne środowisko obszary o umiarkowanym zalesieniu blisko pół uprawnych i łąk.
Opis
Czubek głowy samca jest zielony, gardło niebieskie, a szyja fioletowawa. Górna część grzbietu jest zielona z paroma małymi, płowożółtymi, świderkowatymi cętkami w dolnej części. Reszta grzbietu i zad są zielone, znacznie podbarwione na oliwkowo- niebiesko- szaro. Sterówki sa koloru ciemnooliwkowego z szerokimi, czarnymi prążkami oraz różowawymi końcówkami. Pióra na łopatkach posiadają czarne i płowożółte prążki, kasztanowe obrzeża oraz zielone końcówki. Pióra pokrywające skrzydła są koloru jasnoszarego. Niektóre z nic są podbarwione kolorem niebiesko- zielonym, jednak większość z nich jest naznaczona kasztanowymi odbarwieniami. Upierzenie podbrzusza jest ciemnozielone, delikatnie naznaczone niebieskim lub fioletowym kolorem. Samiec jest raczej małym ptakiem; skrzydła 215- 243 mm; ogon 270-425 mm; pięta 64-78mm.
Samica: pióra samicy są wybitnie usiane cętkami. Pióra górnej części grzbietu u podstawy są czarne, następnie można dostrzec bladobrązową, wąską granicę, a końcówki są połyskliwie zielone. Dolne partie ciała są bardzo gęsto upstrzone świderkowatymi cętkami. Cecha ta nie jest spotykana u żadnych innych ptaków z rodziny Phasianus. Skrzydła: 195-220 mm; ogon: 207- 275 mm, stopa: 55- 64 mm.
Podgatunki różnią się niewiele od siebie. Phasianus versicolor versicolor jest najciemniejszy. Phasianus versicolor tanensis jest jaśniejszy oraz w jego upierzeniu można dostrzec więcej koloru niebieskiego i fioletowego. Phasianus versicolor robustipes jest jaśniejszy niż dwa pozostałe podgatunki. W upierzeniu wyróżnia się barwa brązowa. Samice wszystkich podgatunków są bardzo do siebie podobne, ale podobnie jak u samców tak i w ich upierzeniu występuje gradacja jasności piór.
Obecność w naturalnym środowisku: : Bażant zielony jest ciągle bardzo popularnym ptakiem w Japonii i jest najpopularniejszym ptakiem łownym. Bażant zielony bardzo rzadko krzyżuje się z innym endemicznym dla kraju gatunkiem: Bażantem japońskim (Syrmaticus soemmeringii). Populacja ptaków na Wyspach Hawajskich jest stabilna. Populacja europejska najprawdopodobniej uległa całkowitemu wymieszaniu z Bażantem szlachetnym i czysta linia Bażantów zielonych w Europie już nie występuje.
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: istnieją hodowcy, którzy posiadają w swoich wolierach Bażanty zielone czystej krwi, jednak jest ich niewielu. W Japonii Każdego roku tysiące ptaków jest hodowanych i wypuszczanych na wolność.
- Okres rozrodczy: od końca kwietnia do początku czerwca.
- Dojrzałość płciowa:jest osiągany w pierwszym roku życia, tak samo jak dorosłe upierzenie.
- Wielkość miotu: od 6 do 12 oliwkowych jaj.
- Okres inkubacji: trwa od 23 do 25 dni.
Porady hodowlane:
ptaki te są łatwe w utrzymaniu. Woliery powinny być przestronne, ponieważ w małych bażanty stają się nerwowe i bezładnie obijają się o siatkę. Należy pamiętać o dostarczaniu trawy, trzciny, gałązek do ptaszarni tak, aby samice mogły uwić gniazdo. Samce nie są agresywne i mogą być hodowane z kilkoma samicami w jednej wolierze. Zimą należy dbać o ptaki tak samo jak o inne bażanty. Ptaki te są bardzo wytrzymałe na niskie temperatury.
|
|
|
|
Komentarze (6)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 5]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Bażant pstry |
|
