Bażant edwardsa to najbardziej popularna nazwa tego bażanta. Nazwa łacińska:Lophura edwardsi, nazwa angielska: Edward's Pheasant. Jak dotąd nie rozpoznano dokładnie podgatunków Kiścca anamskiego. Prawdopodobnym podgatunkiem jest Kiściec wietnamski Lophura edwardsi hatinhensis. Kiściec wietnamski występuje na terenach bardziej wysuniętych na pólnoc niż Lophura edwardsi. Na chwilę obecną trwają badania kodu DNA obu ptaków, aby potwierzdić lub odrzucić hipotezę, że Kiściec wietnamski jest podgatunkiem Bażanta edwardsa.
Wystepuje: głownym obszarem bytowania tego gatunku są tereny centralnego Wietnamu.
Naturalnym środowiskiem dla Kiścca annamskiego są gęste tropikalne lasy, blisko linii brzegowej.
Opis gatunku: Są to generalnie małe ptaki. Samce mają pióra w niebieskim metalicznym kolorze, które w promieniach słońca skrzą się tysiącem kolorów. Czub jest biały i krótszy niż u większości kiścców, tak jak Kiściec srebrzysty skóra twarzy jest czerwona i pokryta jaskrawoczerwonymi witkami. Poza czerwoną twarzą Bażant edwardsi może się też poszczycić czerwonymi nogami. Ogon jest raczej krótki. Samice są mniej atrakcyjne, ich pióra są głownie brązowe, a czub na głowie jest niewidoczny. Twarz samicy jest mniejsza, a jej czerwone zabarwienie bledsze. Nogi jej są także czerwone. Samce uzyskają swoje dorosłe upierzenie wraz z upływem pierwszego roku życia.
Obecność w naturalnym środowisku: gatunek ten przez kilkadziesiąt lat uważany był za wymarły, został niedawno odkryty na naowo w gąszczu tropikalnych lasów centralnego Wietnamu. Ptak ten znajduje się na liście najbardziej zagrożonych wyginięciem gatunków. Podobnie jak Bażant wietnamski.
Ciekawostki: Bażant edwardsa zawdzięcza swoją nazwę francuskiemu zoologowi I paleontologowi Alfonsowi Milne-Edwards (1835-1900), który to był dyrektorem Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu..
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: pomimo, iż Kiściec annamski jest bardzo rzadkim gatunkiem w swoim naturalnym środowisku, to jest on całkiem popularnym gatunkiem hodowlanym. Jakkolwiek różnorodność genetyczna jest raczej uboga.
- Okres rozrodczy:różni się w zależności od regionu I klimatu, zwyczajowo zaczyna się pod koniec marca.
- Dojrzałość płciowa:dojrzałość jest osiągana w drugim roku życia, ale już pierwszoroczne ptaki mogą być płodne.
- Wielkość miotu: od 4 do 7 jaj
- Okres inkubacji: od 24 do 25 dni
Porady hodowlane:
Samica jest zdolna do zniesienia do trzech miotów w sezonie, jeśli usunie się jaja z woliery i umieści się je w inkubatorze. Wielu hodowców dostarcza duże ilości liściastych gałęzi, aby zapewnić spokojne miejsce nioskom do znoszenia jajek. Samice Kiścca edwardsa są troskliwymi i odpowiedzialnymi matkami. Pisklęta rosną szybko i można już odróżnić samca od samicy w trzecim miesiącu życia, kiedy samcom wyrastają ich niebieskie pióra.
Kiścce annamskie uwielbiają deszcz, być może są nawet jedynymi bażantami, które lubią deszcz. Tłumaczyć to można tym, iż w ich naturalnym środowisku, które przecież przypada na lasy tropikalne w monsunowej strefie klimatycznej, a także blisko brzegu deszcze nie są rzadkością, a w sezonie monsunowym nawet codziennością. Jaja znoszone są już na początku marca, nawet wtedy, kiedy jeszcze jest mróz za oknem. Co czyni je jednymi z wcześniejszych ptaków pod tym względem.
|
