|
|
|
Bażant japoński (łać.Syrmaticus soemmeringii)
|
|
| Bażant japoński inaczej miedziany |
Inna nazwa Bażant miedziany
Podgatunki
Syrmaticus soemmeringii scintillans zamieszkuje tereny północne i centralne największej, japońskiej wyspy Honsiu;
Syrmaticus soemmeringii intermedius występuje na terenach południowo- zachodnich wysp Honsiu i Sikoku;
Syrmaticus soemmeringii subrufus występuje na terenach południowo- wschodnich wyspy Honsiu oraz w części południowo- zachodniej Skoku.
Syrmaticus soemmeringii soemmeringii tereny północne I centralne wyspy Kiusiu;
Syrmaticus soemmeringii ijimae tereny południowo- wschodnie Kiusiu.
Zakres występowania: gatunek endemicznie występujący w Japonii.
Naturalne środowisko lasy iglaste i mieszane.
Opis
Syrmaticus soemmeringii scintillans- Samiec: głowa jest intensywnie czerwono- kasztanowa; upierzenie na szyi jest jasno kasztanowe z dużymi, czarnymi łatami w dolnej okolicy oraz pasemko piór w odcieniu miedziano- fioletowo- kasztanowym. Górna część grzbiet w dużej mierze wygląda tak samo, z ta różnicą, że mają one blade, płowożółte obwódki na końcach piór, które w okolicach zadu i dolnej części grzbietu staja się szersze i białe. Odcień tychże obwódek jest indywidualna cechą każdego ptaka. Sterówki są cynamonowe z wąskimi, czarnymi prążkami, które są z kolei otoczone od góry przez ciemnokasztanową barwę, a od dołu przez pióra barwy płowożółtej z czarnymi plamkami. Jednak istnieje bardzo duża różnorodność w kolorystyce sterówek. Centralne sterówki mogą mieć od siedmiu do trzynastu prążków. Pióra klatki piersiowej są blado- kasztanowe z czarnymi łatami oraz bladoszaro- płowożółtymi obwódkami, co daje wrażenie haftu czy koronki. Pióra brzucha i boków są bledsze. Uda są kasztanowe z odrobiną czerni i białymi obwódkami. Pióra pokrywające skrzydła jak i pióra trzeciorzędowe są takie same, jednak jaśniejsze. Pióra pierwszo- i drugorzędowe są prążkowane i posiadają świderkowate cętki w kolorze płowożółtym i brązowoczarnym.
Samica: ogólnie samica podobna jest do samic gatunków Syrmaticus ellioti i Syrmaticus humiae, z tą różnicą, że pasemka na górnej części grzbietu i klatce piersiowej są mniej zauważalne, płowożółte i bardzo wąskie. Czubek głowy jest ciemnobrązowy, gardło jest płowożółte. Policzka. Boki szyi , górna część grzbietu są czarne co daje wrażenie dużego, ciemnego kołnierza. Grzbiet i zad pokryte są intensywnie, szarymi piórami. Centralne sterówki są prążkowane na szaro i kasztanowo, na całej długości pokryte są świderkowatymi, brązowymi cętkami. Dolne partie ciała są upierzone tak samo jak u samicy Syrmaticus ellioti, z ta różnicą że tutaj pióra są bardziej płowożółte.
Syrmaticus soemmeringii intermedium- Samiec: podobny jest do Syrmaticus soemmeringii scintillans, jednka po dokładniejszym wglądzie można spostrzec, że jest on ciemniejszy i ma więcej czerwieni w upierzeniu. Ogon jest dłuższy. Podbrzusze jest takiego samego koloru jak klatka piersiowa, a obwódki piór na łopatkach i górnej części grzbietu są złote. Samica taka sama jak u Syrmaticus soemmeringii scintillans.
Syrmaticus soemmeringii subrufus: różni się od wyżej wymienionych ptaków tym, że obramowania piór grzbietu są skrzące, złoto- pomarańczowe. Część piór zadu ma białe obwódki, ale w znacznej części zredukowane. Ogólnie upierzenie jest bardziej ciemnoczerwone. Ogon jest szerszy jaśniejszy niż u S. s. intermedium, ale ciemniejszy niż u S.s. scintillans. Upierzenie jest zmienne kolorystycznie. Samica: taka sama jak samica Syrmaticus soemmeringii scintillans.
Syrmaticus soemmeringii soemmeringii: ptaki tego podgatunku są jeszcze ciemniejsze i bardzie czerwone. Centralne sterówki są bardzo ciemne, obramowania piór nie są wyraźne. Na piórach ogona można doliczyć się od 9 do 14 prążków. Wszystkie pióra górnej części ciała mają złoto- czerwone pasma, a pióra dolnej części ciała są ciemnokasztanowe oraz czarne. Samica: jest ciemniejsza, a prążki są delikatniej wyrażone niż u samicy Syrmaticus soemmeringii scintillans.
Syrmaticus soemmeringii ijimae: podobny jest do podgatunku S.s. sommeringii, ale pióra grzbietu i zadu posiadaja szerokie, jedwabnie białe pasma, które mogą obejmować całą widoczną część piór na zadzie. Górne pióra pokrywające ogon posiadają cienką, białą obwódkę. Jednak ptaki te wykazuja duże zróżnicowanie w upierzeniu. Samica: Podobna do samicy Syrmaticus soemmeringii sommeringii
Obecność w naturalnym środowisku: : Bażant japoński w przeszłości był gatunkiem bardzo popularnym, jednak nadmierne polowania zebrały swoje żniwo. Dlatego obecnie gatunek ten jest określany jako "niemalże" zagrożony.
Syrmaticus soemmeringii ijimae uważany jest za najbardziej narazonego ptaka z gatunku, z powodu małej populacji.
Ciekawostki: gatunek ten zwany jest w Japonii Yamadori. Nazwa gatunku pochodzi od nazwiska Niemieckiego profesora fizyki Samuela Tomasza von Soemmering (1755-1830), jednak opisu gatunku dokonał w 1830 roku Flamandzki ornitolog Coenraad Jacob Temminck (1778-1858).
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: najpopularniejszym podgatunkiem spotykanym w hodowli to Syrmaticus soemmeringii scintillans oraz Syrmaticus soemmeringii ijimae, których populacja jest stabilna. Syrmaticus soemmeringii soemmeringii są dość rzadko spotykane.
- Okres rozrodczy: od końca kwietnia do początku czerwca.
- Dojrzałość płciowa:jest osiągana w pierwszym roku życia, tak samo jak i dorosłe upierzenie.
- Wielkość miotu: od 6 do 12 jaj.
- Okres inkubacji: trwa od 24 do 25 dni.
Porady hodowlane:
Samce wykazują bardzo nieprzyjemne zachowania względem samic w trakcie okresu godowego. Dlatego warto trzymać samce w oddzielnej zagrodzie. Kolejną metodą jest trzymanie tylko par bażancich w bardzo przestronnych i zarośniętych wolierach. Czasami przydatnym okazuje się podcinanie skrzydeł samcom, aby nie goniły samic.
|
|
|
|
Komentarze (5)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 4]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Bażant japoński |
|
