Zakres występowania: to południowo - wschodni Tybet, południowo- zachodnie Chiny, północno - wschodnia Birma. W naturalnym srodowisku zamieszkuje rododendronowe zarośla oraz podszyt lasów na wysokości od 3 tys. do 4 tys. metrów n.p.m.
Olśniak sklateri - białosterny (Lophophorus sclateri) posiada rozpoznane dwa podgatunki. jednak istnieje duże prawdopodobieństwo, iż podgatunków jest znacznie więcej :
Lophophorus sclateri sclateri
Lophophorus sclateri orientalis
Olśniak białosterny w odróżnieniu do innych ptaków z rodzaju Lophophorus, posiada czub o wiele krótszy, a przez to mniej widoczny. Ptak ten jest trochę mniejszy niż Monal impeyan. Czubek głowy jest niebieskawo- zielony, boki szyi są natomiast koloru metaliczno - czerwono - brązowego. Skóra twarzy jest niebieska. Górne części ciała są metaliczno - zielone, niebieskie i czarne. Najbardziej rzucająca się w oczy cechą jest biały tył i zad ptaka. Owe białe pióra przechodzą na ogon i są odgraniczone szerokim kasztanowym pasmem, które znajduje się na długich piórach ogonu, których końce są białe. Samce L. s. orientalis różni się tym, że ma węższe kasztanowe pasmo na ogonie. Samice są ciemniejsze niż inne patki z gatunku Lophophorus i nie mają czuba. Ogon także ma na końcu białe pasemko, ale jest krótszy. Upierzenie jest głównie brązowe z delikatnymi, ciemnobrązowymi i płowożółtymi prążkami na piersi.
Obecność w naturalnym środowisku tego Olśniaka nie jest dobrze poznana, ale jest wymieniony na liście gatunków zagrożonych. Ptak ten jest bardzo rzadkim gatunkiem w wolierach i uważa się, że nie występuję poza terenem Chin.
|