|
Wieloszpon lśniący samiec
podwójnieprążkowany |
|
Wieloszpon lśniący
samiec w biegu |
|
| Wieloszpon lśniący samica |
Podgatunki: jak do tej pory nie rozpoznano żadnego podgatunku. Ale czasami samce, u których występują brwi (zwane wśród hodowców podwójnieprążkowanymi) uważane są za podgatunek o nazwie Polyplectron emphanum nehrkornae.
Zakres występowania: obejmuje tereny Wyspy Palawan, należącej do Filipin.
Naturalne środowisko: lasy tropikalne.
Opis
Samiec:czubek na głowie jest długi oraz sterczący koloru ciemnozielonego z metalicznym połyskiem. Takiego samego koloru jest czubek głowy jak i szyja. Skóra dookoła oczu jest jaskrawoczerwona z białą plamką pod okiem. Niektóre samce mają dodatkową białą plamkę nad okiem, równoległą do tej dolnej (właśnie te są uważane za podgatunek). Klatka piersiowa, górna część grzbietu, flanki oraz skrzydła są ciemnozielono- niebieskie z metalicznym połyskiem. Na zadzie brak jest "pawich oczek", zamiast nich widoczne są świderkowate cętki w kolorze białym, czarnym i kasztanowym. Końcówki piór w ogonie są koloru płowożółtym, na tychże piórach
znajdują się duże niebieskozielone "pawie oczka".
Samica: jest bardzo niepozorna w porównaniu z samcem. Czubek jest krótszy i często położony na płasko. Jej twarz jest pokryta szarymi piórami, które ciągną się aż do okolic gardła. Reszta piór jest ciemnobrązowa, brak jest zdobnych "pawich oczek".
Obecność w naturalnym środowisku: gatunek zagrożony z powodu małej i rozrzuconej populacji, a także z powodu postępującego wyniszczenia ich naturalnego środowiska.
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: gatunek niepopularny
- Okres rozrodczy: rozpoczyna się w marcu w cieplejszym klimacie, a może trwać aż do końca sierpnia.
- Dojrzałość: samce mogą osiągnąć dojrzałość płciową w pierwszym roku życia, chociaż uzyskanie w pełni dorosłego upierzenia może trwać nawet trzy lata. Samice zazwyczaj nie zaczynają składać jaj przed upływem drugiego roku życia.
- Wielkość miotu: to od 2 do 5 jaj koloru płowożółtawo- białym. .
- Okres inkubacji:trwa około 18- 19 dni.
Porady hodowlane: ptak ten często uważany jest za najpiękniejszego ze wszystkich wieloszponów. Gatunek ten jest raczej delikatny i wymaga ogrzewanego lokum na zimę. Woliery, w których trzymane są te ptaki muszą posiadać dużo cienistych roślin. Pisklęta Wieloszpona lśniącego, jeśli nie są wychowywane przez samicę, mogą mieć problemy z nauką samodzielnego jedzenia. Ponieważ samica karmi pisklęta prosto ze swego dzioba. W warunkach hodowlanych zapewnienie "żywego pokarmu" (robaki, insekty), które się rusza, może zachęcić pisklęta do jedzenia. Taka dieta jest zresztą ulubioną gatunku, także i dorosłych juz osobników. W diecie tych ptaków nie należy zapominać o posiekanych owocach, warzywach czy pokarmach zielonych.
|
