Szafranka krasnoczuba jest pięknym śpiewającym ptakiem pochodzącym z Brazylii. Zaliczana jest do trznadli. Gniazduje zwykle w dziuplach drzew. Nie przepadają za towarzystwem ptaków ze swojego gatunku, dochodzi nawet do bojek miedzy samczykami w okresie gniazdowania, dla słabszych osobników kończą się one ciężkimi okaleczeniami. Szafranka krasnoczuba potrzebuje dużo przestrzeni, są one bardzo aktywne i dobrze fruwają. Gniazduje w ciągu roku cztery razy. Samiczka znosi od 3 do 5 jej (dużych),koloru brunatnego. Wysiaduje je przez 14 dni. Samczyk podczas gniazdowania, przebywa obok gniazda śpiewa dużo i donośnie.
WyglądSamczyki roczne i dwuletnie z upierzenia są podobne do kanarka dzikiego, ale różnią się barwą żółta na piersi i brzuchu. Zgniła zieleń jest dominującą barwą samczyków do lat trzech, później przechodzi w barwę szafranowo- żółtą. Oliwkowo-zielonej barwy, z lekkim brunatnym nalotem jest grzbiet oraz pokrycie skrzydeł. Głowa koloru żółtego z oranżową plamą. Zmiana barwy upierzenia u samczyków trwa 3 lata. Karmę jajeczną i pokarm zwierzęcy należy im podawać w okresie pierzenia się. Ich przysmakiem są mączniki i mrówcze jaja. Trudna do rozpoznania jest płeć u młodych, ponieważ samiczki także świergoczą. Dominującym kolorem młodych jest szarobrunatny, który pokrywa grzbiet, głowę skrzydła oraz ogon. Dolna część ich ciała ma pióra koloru srebrzysto-szafirowym, na których są w równych odstępach występują brunatne smużki, u samic wyraźniejsze a u samczyków są nieco bledsze. Samiczki nie bardzo się zmieniają po pierwszym pierzeniu. W niektórych partiach ich ciała można się doszukać zielonych piór. W takim upierzeniu są już do końca życia. Szafranka krasnobrzucha w niewoli żyje do 20 lat. Śpiewem przypominają kulczyka, ale ich jest wyższy i ma różne tonacje. Długość ciała wynosi około 14 cm.
HodowlaSzafranka krasnoczuba powinna mieć klatkę minimum 80 cm, ponieważ lubi przestrzeń. W okresie poza lęgowym może przebywać z innymi gatunkami małych ptaków. Samiczek nie powinniśmy trzymać z większa ilością starszych samczyków, ponieważ zaczynają one walczyć między sobą. Są dość odporne na zmienne temperatury. Powinny mieć co dziennie zapewnioną czystą wodę, ponieważ lubią się kapać. Jeśli ich pomieszczenie jest słoneczne, to bardzo chętnie śpiewają. Dno klatki powinno być wysypane białym czystym piaskiem , z którego ptak może wybierać maleńkie ziarenka potrzebne mu do ułatwienia trawienia. Mineralnym dodatkiem może być mielone skorupki gotowanych jaj (jest to rozwiązanie, kiedy mamy trudności z otrzymaniem ossasepii). Podczas pierzenia się Szafranek temperatura powierza w ich pomieszczeniu nie powinna przekraczać 18°C, ponieważ utrudniało by to wymianę piór. Wszystkie ptaki innych gatunków w za wysokiej temperaturze źle znoszą okres pierzenia.
PokarmKarma Szafranki krasnoczubej powinna się składać z : prosa, konopi, kanaru, murzynka, maku, różnych nasion traw oraz mieszanki dla kanarków. Jedzą także skiełkowane nasiona. Powinny być przyzwyczajone do spożywania karmy jajecznej oraz pokarmu zwierzęcego. Jedzą także jabłka, mlecz, szpinak, rzeżuchę i pietruszkę. Te ostatnie wymienione są dobrym dodatkiem witaminowym. Chętnie jedzą sproszkowane mleko lub pożywkę dla zwierząt "Formosan", zawiera wiele witamin, składników mineralnych oraz białko.
RozmnażanieUdane jest gdy ptaki są umieszczone w dużych klatkach. Do gniazdowania para wybiera budkę o wymiarach 12x12c10 cm , z otworem o średnicy 3cm. Samczyk i samiczka razem znoszą materiał potrzebny do budowy gniazda. Gniazdo może nie jest zgrabne i kunsztowne, ale jest utrzymane w czystości przez wszystkie cztery lęgi. Oznaką że zaczynają się legi, jest to iż samczyk głośno śpiewa i zaczynają się nieszkodliwe gonitwy jednego z partnerów za drugim. W małej klatce taki sposób zalotów jest nie możliwy, i ptaki źle gniazdują. Gdy samiczka zniesie jajka, samczyk nadal dużo śpiewa i pozostaje w pobliży gniazda, jeśli do niego wchodzi to tylko na parę sekund. Samiczka wysiaduje jaja przez 13-14 dni, prawie sama wychowuje potomstwo przez kolejne 14 dni. Zdarza się że samczyk wejdzie do budki i nakarmi młode. Przez pierwsze dni młode są spokojne, w następnych dniach podczas karmienia można usłyszeć jakieś cichutkie piski. W 14 dniu życia pierwsza młódka szafranki opuszcza budkę i zaczyna szukać schronienia w kąciku klatki, ponieważ nie jst jeszcze dość sprawna żeby wspinać się na gałęzie. Opiekę nad tym ptaszkiem zajmuje samczyk, karmi je oraz zachęca do pierwszych prób lotów. Już na drugi dzień młody ptaszek, jest już wstanie dostać się na gałązkę bądź patyk. Ptaszki które opuszczają gniazdo już do niego nie wracają. Rodzice opiekują się ptaszkiem na przemian, ale samczyk jest lepszym rodzicem. Samiczka z dnia na dzień coraz mniej zajmuje się swoim potomstwem, ponieważ zaczyna się przygotowywać do następnego lęgu. Gdy młodym brakuje tygodnia do osiągnięcia samodzielności , samiczka w tym czasie zaczyna wysiadywać następne jaja. Samczyk bardzo dobrze radzi sobie z gromadką młodych, regularnie je karmi. W tym okresie ptakom nie może zabraknąć w odpowiedniej ilości mieszanki nasion, karmy zielonej, karmy jajecznej oraz mączników, które chętnie zjadają. Kiedy młode zaczynają same pobierać pokarm, wtedy można jes odseparować od rodziców. Mogą wtedy przebywać w towarzystwie innych ptaków z którymi dobrze współżyją we fruwalkach. Przez pewien okres podawać im trzeba oprócz nasion karmę jajeczna oraz biszkopt. W czasie pierzenia nie może im zabraknąć zielonek i mączników, które pomagają im na uzyskanie intensywnej barwy piór. Ptaki powinny być dopuszczane do reprodukcji po osiągnięciu 12 miesiąca życia, ponieważ młodsze osobniki bardzo źle gniazdują.
|
