|
|
|
Bengalik zlotobrzuchy (łać.Amandava subflava)
|
Bengalik złotobrzuchy należy do rodziny astryld. Zamieszkuje on duże obszary Afryki południowo-zachodniej. Żyje na suchym stepie porośniętym krzewami oraz trawami. Jego głównym pożywieniem są nasiona różnych traw, a także owady oraz ich larwy.
Gniazduje cztery razy w roku. Gatunek ten zakłada kuliste gniazdo w krzewach.
Wygląd Bengalika złotobrzuchego
Pióra pokrywowe bengalików złotobrzuchych są dosyć luźno ułożone, toteż ptak sprawia wrażenie stale napuszonego.
Samce mają głowę, kark oraz grzbiet koloru zielonoszarego, kuper i pióra pokrywowe nadogonowe oranżowoczerwone, a ogon i skrzydła ciemnobrązowe.
Przez oko ptaka przebiega wąska czerwona smuga.
Złocistego koloru posiada pierś oraz brzuch z lekkim szafirowym nalotem, nogi są barwy szarej.
Samice posiadają ubarwienie mniej intensywne, nie posiadają także czerwonej smużki przebiegającej przez oko.
Zarówno u samca jak i u samicy dolna część brzucha jest żółta z brązowym nalotem, boki są matowobrązowe z drobnym żółtym prążkiem.
Ptaki drugiej odmiany są nieco większe, a smuga przy oku ma barwę oranzowoczerwoną.
Samczyki śpiewają tylko w okresie godów. Ich śpiew składa się z kilku nie opisanych szczebiotów, które są dość zbliżone do ćwierkania wróbla. Samiczki nie śpiewają, wydają tylko pojedyncze tony wabiące.
Długość ciała wynosi około 9 cm, czyni go to jednym z najmniejszych ptaków hodowlanych w warunkach domowych.
Hodowla Bengalika złotobrzuchego Bengaliki żółtobrzuche są z natury posiadają bardzo łagodne usposobienie oraz pozwalają człowiekowi zbliżyć się do siebie na odległość kliku centymetrów.
Dwie parki mogą zamieszkiwać klatkę o wymiarach 50x40x40 cm.
Ptaki są nastawione do siebie nawzajem przyjaźnie, lubią przebywać blisko siebie.
W większych klatkach mogą przebywać z innymi małymi ptakami egzotycznymi, ale nie z takimi, które są zdolne do zaczepek, ponieważ bardzo delikatne bernikle nie stawią oporu swojemu napastnikowi w postaci większego ptaka.
Bengaliki żółtobrzuche są ptakami które lubią ciepło, najlepiej czują się w temperaturze 20-25 °C. Trzymanie tego gatunku ptaków w temperaturze poniżej 15°C jest dla nich zabójcze.
Lubią przebywać w słonecznym miejscu oraz zażywać kąpieli w ogrzanej wodzie.
W klatce powinno się umieścić różne rośliny ozdobne, które mogą służyć ptakom jako schronienie na noc. Dno klatki powinno być wysypane czystym piaskiem.
Pożywienie Bengalika złotobrzuchegoKarmienie Bengalik złotobrzuchej jest dosyć skomplikowane, ponieważ nie wystarczają im same różnorodne nasiona. Ptaki te w swoim naturalnym środowisku spożywają dużo owadów, dlatego w warunkach domowych powinny co dzień otrzymywać karmę bogatą w biało zwierzęce. Karma jajeczna w pewnym stopniu zaspokaja zapotrzebowanie na białko zwierzęce, ale pocięte na kawałki larwy mączników, mrówcze jaja oraz mszyce są dla nich bardziej wartościowe.
Bengaliki z pokarmów soczystych bardzo chętnie zjadają tartą marchew i jabłko.
Możemy im również podawać zielonki, np. szpinak, nać pietruszki, rzeżuchę, mlecz oraz wiele innych zielonek.
Jako uzupełnienie pokarmu może nam służyć sproszkowane mleko, odżywki dla niemowląt lub premiksy: Formosan, Biovit, Polfamix Z.
Złe odżywianie oraz mało urozmaicona karma, prowadzi do wczesnej śmierci Bengalików złotobrzuchych.
Rozmnażanie Bengalika złotobrzuchego
Rozmnażanie Bengalików złotobrzuchych może być udane, jeżeli zapewnimy im odpowiednio duża klatkę o wymiarach co najmniej 80x50x50 cm. Powinno się umieścić w klatce gęste krzaki, w których bengaliki mogą zbudować kuliste gniazdo. Ptaki dopuszczone do gniazdowania powinny być płciowo dojrzałe, tzn. powinny mieć po 10 miesięcy.
Pomieszczenie w którym znajduje się klatka musi być odpowiednio oświetlone światłem dziennym. Temperatura wewnątrz powinna wynosić zawsze powyżej 20°C.
Materiał który jest wykorzystywany przez bengaliki do budowy gniazda to źdźbła trawy, które samczyk znosi w rozwidlenie gałęzi.
Kiedy w wybranym miejscu przez ptaki jest już trochę budulca, samiczka zabiera się za urządzanie gniazda. W czasie budowy gniazda odbywają się gody.
Samczyk w tym czasie dużo śpiewa, ugania się za swoją samiczką, znosi materiał na gniazdo i w końcu dochodzi do kopulacji.
Środek gniazda samicza wyściela najdelikatniejszymi źdźbłami trawy, piórami lub też włosiem.
Wraz z ukończeniem gniazda samiczka składa od3 do 5 jaj. Wysiadują je oboje partnerzy na zmianę prze około 12-13 dni. W tym czasie oraz podczas wychowu młodych kontrola gniazda nie jest wskazana, ponieważ rodzice mogą opuścić swoje pisklaki.
Podczas wychowu młodych ptaki potrzebują dużej ilości pokarmu zwierzęcego, karmy jajecznej oraz skiełkowanych nasion. Pisklęta dobrze karmione z dnia na dzień stają się coraz głośniejsze, zaczynają się mocno domagać pokarmu.
Po upływie 24 dni młode opuszczają gniazdo. Przez koleje parę dni są nadal karmione przez rodziców.
Oddzielić młode od rodziców można dopiero wtedy gdy posiadamy pewność, że oprócz karmy miękkiej potrafią jeść już samodzielnie nasiona.
Młode bengaliki złotobrzuche są matowe, szarobrunatne, nie posiadają czerwieni na kuprze oraz piórach pokrywowych nadogonowych. Pierzenie się młódek zaczyna się po upływie dwóch miesięcy życia. Oranżowoczerwony kolor u samczyków ukazuje się dopiero po 16 miesiącach życia. Młode samce w czasie pierzenia bardzo rzadko śpiewają.
|
|
|
|
Komentarze (2)Autor: ~JANEK (2019-01-03, 14:33:22) [odpowiedzi: 0] (IP: 212.87.241.158)Odpowiedz
Temat:
WITAM ,JESTEM Z CZĘSTOCHOWY I POSZUKUJE BENGALIKI , JESTEM ZAINTERESOWANY ZAKUPEM CHOCIAŻ DWÓCH PAR ,LUB DWA SAMCE I SAMICA . PROSZE O INFO J_ZGARDOWSKI@INTERIA.PL | Autor: ~arturro (2016-04-09, 13:10:22) [odpowiedzi: 0] (IP: 188.146.138.20)Odpowiedz
Temat:
W treści artykułu, wkradł sie mały błąd. ...ponieważ bardzo delikatne bernikle nie stawią oporu swojemu napastnikowi ..... miało być bengaliki..... |
|
