Melba czerwonogardła jest zaliczana do rodziny astryld, zamieszkuje prawie całą południowo-zachodnią Afrykę. Żyje w sawannach, gniazduje w niezbyt wysokich krzewach. Współżyje z innymi ptakami zgodnie, ale podczas gniazdowania wyznacza sobie swoje terytorium i nie wpuszcza na nich swoich współplemieńców. Samczyki Melby czerwonogardłej są dobrymi śpiewakami. Podczas godów i w okresie wychowu młodych słychać ich melodyjny śpiew, który przypomina czasem dźwięk dzwoneczków oraz fletu. Młode samczyki już po ośmiu tygodniach próbują naśladować glos ojca. Melba należy do ptaków lubiących przebywać w cieple. Na terenach, które zamieszkuje, temperatura prawie zawsze przekracza 20°C.
Wygląd.Samczyk ma czoło, podbródek oraz całą górną część piersi karminowoczerwone, u samicy barwa ta nie występuje. Ciemię oraz potylica u ptaków obojga płci są koloru niebieskoszafirowego. Plecy i skrzydła mają barwę oliwkowozieloną z lekkim szarym odcieniem. Dolna część piersi oraz brzuch są matowo-zielone , rozjaśniające się stopniowo w kierunku piór pokrywowych podogonowych. Na tle kolorowego upierzenia wyraźnie zaznaczają się szare paseczki wywołujące wyraźne falistości piór. Pióra pokrywowe nadogonowe są brunatnoczerwone, sterówki zaś purpurowo-czerwone z brunatnym nalotem dziób i oczy czerwone, a nogi pomarańczowe. Długość ciała wynosi około 13 cm.
Hodowla.Melba czerwona gardła wymaga dużego pomieszczenia . Niezbędne minimum stanowi dobrze nasłoneczniona klatka o wymiarach 80x50x40 cm. Temperatura powinna być wyższa niż 20°C. ptak ten może też przebywać w wolierze z innymi ptakami, z którymi dobrze współżyje, bardzo źle znosi samotność. W klatce lub wolierze powinny być umieszczone dość gęste krzewy, ponieważ melba uwielbia fruwać między nimi. Parki melb powinny być umieszczone w osobnych klatkach, ponieważ miedzy samczykami może dochodzić do nieporozumienia , które może się skończyć kalectwem lub w najgorszym wypadku śmiercią. Mebla bardzo szybko oswaja się z otoczeniem oraz z ludźmi.
PokarmPodstawowy pokarm jest taki sam jak Amadyny Wspaniałej.Kilka razy w tygodniu można ptakom podawać mrówcze jaja lub mączniki. Melby lubią również małe pająki oraz wazonkowce, które można samemu wyhodować dla własnej ptaszarni.
RozmnazanieMelba czarnogłowa powinna mieć skończone 12 miesięcy kiedy jest dopuszczana do reprodukcji. Zakładają gniazda wśród gałęzi krzewów znajdujących się w klatce lub wolierze, nie lubią budek. Do budowy gniazda są im potrzebne długie źdźbła trawy i włosie. Ptaki same wybiorą najwłaściwszy materiał. Miejsce na gniazdo wybiera samczyk i znosi tam pierwsze źdźbła trawy. W tym samym czasie często ugania się za swoja samiczką. Jeśli jest ona już płciowo dojrzała, akceptuje jego zaloty i wraz z nim buduje gniazdo.
Konstrukcja gniazda jest dosyć kunsztowna. Wnętrze samiczka wyściela delikatnym włosiem, otwór wlotowy znajduje się z boku. Podczas budowy dochodzi do kopulacji. Nieraz się zdarza, że gniazdo jest jeszcze nie gotowe, a samiczka już składa w nim pierwsze jaja. W warunkach domowych samiczka przeciętnie składa 2-4 jaja i odbywa rocznie trzy lęgi, natomiast w warunkach naturalnych samiczka znosi 6 jaj i odbywa cztery legi rocznie. W klatce lęgi są najczęściej niestety nieudane, ma to miejsce prawdopodobnie dlatego, że w klatce jest zbyt mało pokarmu, który melby mają w naturalnym środowisku. Należy im więc podawać urozmaicony pokarm, różne nasiona, zielonki, białko, oraz składniki mineralne.
Ptaki przystępują do lęgów, kiedy nabiorą zaufania do otoczenia. Nie zwracają już wówczas uwagi na kontrolę gniazda, prawie zawsze do niego powracają, ogrzewają jajeczka oraz młode. Oboje rodzice wspólnie opiekują się jajeczkami i pisklętami. Samiczka wysiaduje jajka przez około 13 dni. Pierwsze młode wychodzą z gniazda po upływie 20 dni, są karmione przez rodziców przez kolejne dwa tygodnie. Samczyk przejmuje więcej obowiązków związanych z wychowem młodych, a samiczka przygotowuje się do następnego gniazdowania. Kiedy młode same zaczynają pobierać pokarm, trzeba je oddzielić od rodziców, ponieważ ojciec mógłby wkrótce zrobić krzywdę swoim synom.
Oddzielone od rodziców młódki mają nadal duże zapotrzebowanie na białko, dlatego też hodowca musi o każdej porze roku zapewnić ptakom odpowiednią karmę białkową. Pierzenie młodych zaczyna się w szóstym tygodniu, a kończy się w szóstym miesiącu ich życia. Młode samczyki zaczynają śpiewać już w wieku kilku tygodni, a gdy uzyskają ubarwienie charakterystyczne dla dorosłych osobników, należą do jednych z najpiękniejszych egzotycznych śpiewaków i mogą sobie tym zyskać sympatie wielu hodowców.
|
