Łac: Lonchura maja
Mniszka białogłowa zamieszkuje Półwysep Malajski oraz wyspy Borneo, Jawę, Sumatrę oraz Bali. Naturalnym środowiskiem tych ptaków są otwarte przestrzenie gęsto porośnięte trawą i krzewami oraz pola ryżowe. Mniszki białogłowe należą do rodziny astryld, ich głównym pożywieniem są różne nasiona. Gniazdo zakładają w gęstych krzewach nisko nad ziemią. Zgodnie współżyją z przedstawicielami własnego oraz innych gatunków ptaków egzotycznych.
WYGLĄD
Głowa, szyja oraz górna część piersi jest koloru białego, potylica i podgardle posiadają na białym tle widoczny brązowy nalot. Grzbiet oraz skrzydła ptaków mają barwę oranżowobrunatną. Pióra kupra i pióra pokrywowe nadogonowe są koloru rdzawobrunatnego. Począwszy od piersi aż do piór pokrywowych podogonowych mniszka białogłowa jest koloru jasnoszarego. Pióra ogona posiadają barwę szafirowobrunatną oraz mają rdzawobrązowe widoczne obrzeża. Dziób oraz nogi ptaków są szafirowe. Samiczka ma takie samo ubarwienie jak samiec. Płeć tych ptaków można rozpoznać tylko dzięki temu, że śpiewa jedynie samczyk.
Długość ciała tego ptaka osiąga około 12 cm.
HODOWLA
Mniszki białogłowe mogą przebywać w klatkach oraz wolierach razem z innymi małymi ptakami egzotycznymi, ponieważ mają usposobienie bardzo towarzyskie oraz spokojne i pogodne. Ptaszki te są odporne na nie sprzyjające warunki atmosferyczne, przebywanie przez dłuższy czas w temperaturze około 10°C nie szkodzi ich zdrowiu.
Wszystkie mniszki miewają okresy nadmiernej pobudliwości ruchowej. Są wtedy bardzo lotne i jakby zdenerwowane. Trwa to nawet przez kilka godzin, po czym ptaki się uspokajają i mogą z kolei trwać w bezruchu przez dwie lub nawet trzy godziny. Przyczyny takiego ich zachowania się nie zostały jeszcze dotychczas wyjaśnione przez ornitologów, ale prawdopodobnie nie ma ono żadnego wpływu na ich zdrowie.
Mniszki białogłowe w warunkach domowych żyją ponad 15 lat. Żywi się je tak samo jak szafranki krasnoczube.
|
| Mniszki białogłowe na gałęzi |
ROZMNAŻNIE
Rozmnażanie mniszek białogłowych nie należy do prostych rzeczy. Nie jest ono łatwe, niemniej jednak jest ono możliwe, jeśli do lęgów damy mniszką białogłowym obszerną wolierę gęsto obsadzoną różnymi krzaczastymi i pnącymi roślinami, w których mogą one uwić swoje gniazdo. Trzeba wykazać wiele cierpliwości oraz pomysłowości, aby stworzyć tym ptaszkom odpowiednie warunki do gniazdowania oraz przyzwyczaić je do karmy zwiększającej ich pobudliwość. Mniszki białogłowe rzadko akceptują gotowe koszyczki lub budki lęgowe. Gniazda zazwyczaj budują ze źdźbeł trawy, łodyg rożnych innych roślin i z łyka. Jego wnętrze jest wymoszczone najdelikatniejszą ściółką, otwór wlotowy znajduje się z boku.
|
| Mniszki białogłowe w trawie |
Najlepszym okresem go gniazdowania są dla mniszek miesiące letnie, kiedy jest ciepło i dużo słońca. W okresie letnim nie ma również kłopotu z pokarmem zwierzęcym. Pod dostatkiem jest mrówczych jaj, różnych larw, mszyc, pasikoników oraz mączników.
W ciągu jednego roku mniszki białogłowe mogą odbyć cztery lęgi. Toki samca zaczynają się na wiele dni, a nawet tygodni, przed przystąpieniem ptaków do budowy gniazda.
Samiczka zazwyczaj składa od 4 do 6 jaj, które przez 13 dni wysiadują oboje partnerzy. Po 21 dniach młode wylatują z gniazda, lecz jeszcze przez trzy tygodnie wracają do niego na noc. Upierzenie potomstwa jest bledsze niż u rodziców. Młode ptaki zaczynają okres pierzenia w trzecim, a kończą w szóstym miesiącu życia.
Podczas lęgów mniszek białogłowych nie wolno zaglądać do ich gniazda ani również nie należy czyścić ich klatki.
|
