|
|
|
Amadyna ostrosterna (łać.Poephila acuticauda)
|
Amadyna ostrosterna zaliczana jest do astryld. Pochodzi z północno-zachodniej Australii. Wystepuje w dwóch odmianach - czerwonodziobej i żółtodziobej. Lubi przebywać w zaroślach oraz wysokich trawach, których to nasiona stanowią jej główne pożywienie. Żywi się także mszycami. Ten gatunek do Europy został sprowadzony w XIX wieku. Ptaki łatwo się klimatyzują oraz z natury nie są płochliwe. Gniazdują trzy raz w roku.
Wygląd.
Wyglądem oraz postawą ciała Amadyna ostrosterna przypomina mewkę japońską, ale sterówki jej są dłuższe niż cały korpus łącznie z jej głową oraz dziobem. Glowa ptaka jest w kolorze szafirowym. Lica są niebieskie. Ciemnoszafirowa owalna plama schodzi od podbródka na górną część piersi. Plama ta jest nieco większa u samczyka niż u samiczki. Grzbiet posiada w kolorze niebieskoszafirowym, skrzydła czarne z lekkim szarym nalotem. Brzuch w barwie brunatnobrązowej. Dziób oraz nogi karminowoczerwone ( u drugiej odmiany są w kolorze żółtym). Poprzeczny szeroki pasek jest widoczny na piórach podogonowych.
Pióra Amadyny ostrosternej są krótkie, dobrze przylegają do ciała. Barwa ich u zdrowych ptaków jest intensywna. Oczy koloru czarnego, które znajdują się pod czarnymi brwiami (są prawie niewidoczne).
Amadyna ostrosterna bardzo dobrze fruwa. Nie jest płochliwa, pozwala się do siebie zbliżyć na nie wielką odległość. Niektóre osobniki w ogóle nie śpiewają tylko wydają z siebie tony wabiące lub ostrzegawcze odgłosy. Śpiew innych osobników przypomina pieśń mewki japońskiej, ale jej nie dorównuje.
Hodowla.
Można te ptaki trzymać w klatkach, witrynach lub wolierach. Dobrze czują się w towarzystwie innych ptaków zwłaszcza zeberek oraz mewek. Nie mogą przebywać długo w temperaturze poniżej 10°C, ponieważ może się to dla nich skończyć śmiercią. Na ogół dobrze znoszą zmienne temperatury. Lubią dużo słońca oraz częste kąpiele w świeżej, niezbyt chłodnej wodzie. Noce spędzają w budkach, które muszą być większe niż dla mewek (12x15x12 cm), z uwagi na długi ogon Amadyny ostrosternej. W budkach za małych ich ogony mogłyby się zniekształcić.
Amadyna ostrosterna nie lubi samotności, powinna więc przebywać w klatce z jednym lub paroma ptakami egzotycznymi.
Rozmnażanie.
Udane jest w klatce lub wolierze nie mniejszej niż 60x40x40 cm, a także w wolierze. Krzak lub roślina ozdobna umieszczona wewnątrz klatki lub witryny stanowi zachętę do gniazdowania. Oprócz tego daje ptakom poczucie bezpieczeństwa oraz możliwość ukrycia się. Podczas lęgów ptaki trzeba trzymać w parach w osobnych klatkach, temperatura nie powinna być niższa od 20°C.
W dużych wolierach ptaki te dobrze gniazdują w obecności innych ptaków tej samej wielkości oraz o tym samym stylu życia. Musimy dostarczyć wtedy dużo materiału do budowy gniazda, aby ptaki nawzajem nie wyskubywały sobie piór.
Lubią budować gniazdo z wielu materiałów. Jedne używają mchu, inne cienkich traw, inne włosia lub krótko pociętych włókien konopi.
Nie lubią otwartych gniazd, wolą budki dziuple z jednym otworem. Budują gniazda niedbale, istnieje więc możliwość że jaja wypadną z niego, lub zostaną nie dogrzane, w wskutek czego nie wykluje się pisklę.
Samiczka znosi od 4 do 6 jaj , wysiaduje je prze 13-14 dni, przy czym samczyk zmienia ją tylko na parę minut. Gniazdo ulega deformacji ponieważ samczyk często w nim spędza noc.
Kontrola gniazda nie jest wskazana ponieważ przestraszone ptaszki mogą nie wrócić już do gniazda. W końcowej fazie wysiadywania jaj trzeba przyzwyczaić rodziców do mączników i karmy jajecznej, które dostarczają im białka zwierzęcego oraz przyczyniają się do prawidłowego wychowu potomstwa. Nasiona podajemy im takie same jak zeberkom.
Po trzech dniach od wyklucia możemy usłyszeć jak młode dopominają się pokarmu. Po dwudziestu dniach pierwsze młode opuści gniazdo. Po wyjściu z gniazda przez kolejne 8-10 dni potomstwo jest nadal karmione przez rodziców. Zdarza się że w czasie kiedy ostatnie potomstwo wyjdzie z gniazda, samiczka już znosi następne. Nad starszym potomstwem czuwa ojciec. Młódki które samodzielnie pobierają pokarm należy odłączyć od rodziców. Do trzech lub czterech miesięcy barwa upierzenia młodych jest matowa i szara, ale rysunek tych barw jest wyrazisty.
Podczas pierzenia się ptaków całkowicie zmienia swój kolor dziób, który w jednej odmianie jest brudnoczerwony a zmienia się na karminowy, w drugiej odmianie jest zielonożółty a zmienia się na żółtopomarańczowy. Młode Amadyny ostrosterne szybko dojrzewają płciowo, ale nie od razy nadają się do gniazdowania. W pary możemy je łączyć dopiero wtedy, gdy osiągną wiek co najmniej 10 miesięcy.
|
|
|
|
Komentarze (2)Autor: ~fcuk (2015-03-28, 13:27:15) [odpowiedzi: 0] (IP: 91.224.128.170)Odpowiedz
Temat:
Co za bzdury... "jej sterowki sa dłuzsze niż caly korpus z głowa i dziobem" | Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 0]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Amadyna ostrosterna |
|
