Ptaki ozdobne » Ptaki egzotyczne » Zeberka

Informacje i porady:

.:
Woliera

.:
Hodowla

.:
Inkubacja

.:
Wychów drobiu

.:
Dziedziczenie cech u ptaków domowych

Gatunki i rasy:

.:
Bażanty

.:
Kury i kuraki

.:
Kuropatwy

.:
Pawie

.:
Kaczki

.:
Gęsi

.:
Łabędzie

.:
Tragopany

.:
Gołębie

.:
Papugi

.:
Ptaki egzotyczne

Kardynał wirgiński

.:
Kanarki

Indeksy:

.:
Indeks nazw łacińskich

.:
Indeks nazw polskich

Ogłoszenia

Informacje dodatkowe

.:
Regulamin

Nasza hodowla

.:
Kontakt

Zeberka (łać.Poephila guttata)

O Zeberce pierwsze publikacje na jej temat ukazały się już przed dwustu laty. W stadzie dzikim Zeberka występuje a dwóch odmianach, które różni intensywność ubarwienia. Zeberki pochodzą z kontynentu australijskiego oraz z pobliskich wysp. Natomiast ich naturalnym środowiskiem są stepy porośnięte bujnymi trawami , krzewami oraz obrzeża lasów. W mniejszych stadach można je spotkać na w pobliżu domostw oraz na plantacjach. Głównym ich pokarmem są nasiona traw, chwastów, oprócz tego jedzą także niewielką ilość larw oraz owadów. Gniazda zakładają przeważnie w dziuplach drzew na dość znacznej wysokości 2-3 m. Gniazda ich są obszerne, zbudowane z długich, cienkich źdźbeł traw, z boku mają rękaw wlotowy. Wnętrze jest wyłożone delikatnym włosiem lub piórkami. Zeberki budują nie tylko gniazda lęgowe, ale także gniazda noclegowe, które nie są wykonywane z taką starannością jak lęgowe, nie są miękko wyłożone. Okres godowy zeberek przypada w różnych miesiącach , zależy to od tego z jakich kontynentów ptaki pochodzą. Różnice w porach lęgowych wynoszą około trzech miesięcy. Prawdopodobnie dzięki temu można rozmnażać zeberki w warunkach domowych. Zeberki są ptaszkami bardzo ruchliwymi i są podejrzliwe w stosunku do innych zwierząt.

Zeberka standardowa dzika

Zeberka cynamonowa

Zeberka srebrna

Zeberka biała

Zeberka marmurkowa

Zeberka pingwinowatej

Szeki

Hodowla

Rozmnażanie

Wzorzec ptaka

Wygląd Zeberka odmiana standardowa dzika.

Zeberka ma wielkość około 9 cm. Górna część głowy i kark są srebrzystoszare. Policzki z przodu są białe, przedzielone czarną kreską, za którą znajduje się duża owalna oranżowoczerwona plama. Samiczki tej plamy z kolei nie posiadają. Pióra pokrywowe skrzydeł barwy szafirobrązowej, lotki szarobrązowe. Kuper koloru białego, po bokach czarny. Pióra pokrywowe nadogonowe mają barwę czarną, przez niektóre z nich przechodzą poprzecznie białe paski, tworzące nad czarnymi sterówkami ogona pasiasty rysunek. Boki szyi, podgardle i górna część piersi są srebrnoszafirowe z poprzecznymi cieniutkimi , nieregularnymi i czarnymi kreseczkami, które stwarzają wrażenie falistości upierzenia. Przez pierś przechodzi czarny pas o szerokości 4 mm, który odgranicza jej górną srebrnoszafirową część od dolnej białosrebrzystej dolnej. Podbrzusze jest również barwy białosrebrzystej. Samica nie posiada paseczków na szyi, a boki ma gładkie, tej samej barwy co pierś, podczas gdy samiec posiada boki ceglastordzawe z białymi kropkami, które dodają im niezwykłej urody. Dziób koloru karminowoczerwonego, a u samic nieco bledszy, nogi oranżowe, pazurki różowe. Samczyk śpiewa, ale samiczka zaś wydaje jedynie wabiące lub ostrzegawcze pojedyncze dźwięki.

Wygląd Zeberka odmiana cynamonowa.

Są takie same jak odmiana standardowa dzika. Głowa i kark są koloru cynamonowego, mają szary nalot. Podgardle i górna część piersi maja wyrazisty rysunek, przy czym wśród czarnych pasków znajduje się więcej bieli niż u Zeberek standardowych. Grzbiet, kuper i skrzydła są cynamonowe z lekkim rdzawym odcieniem, lotki cynamonowe z szafirowymi końcami chorągiewek. Boki samczyka są barwy ceglastoszarej z białymi kropeczkami, przez jego pierś przechodzi czarny pasek. Dolna część piersi i brzuch aż do piór pokrywowych podogonowych są koloru cynamonowego. Ogon ma wyrazisty pasiasty rysunek. Dziób czerwonokarminowy, u samicy nieco bledszy, nóżki oranżowe, pazurki różowe.

Wygląd Zeberka odmiana biała

Całe upierzenie ptaka jest białe, nie posiada żadnego nalotu. Dziób samczyka jest kolorukarminowoczerwonego, samicy nieco bledszy, nóżki u obojga płci są oranżowe, pazurki różowe, oczy czarne.

Wygląd Zeberka odmiana marmurkowa.

Dominującą barwą upierzenia ptaszka jest biel. Samiczka posiada czarną łezkę pod okiem i czarny zebrowaty ogonek, dziób bladoczerwony, nóżki różowe. U samca oprócz czarnej łezki pod okiem na licach występuje owalna ognistoczerwona plama, przez pierś przechodzi czarny pasek, a boki są ceglastordzawe z białymi kropeczkami. Ogon jest czarny z poprzecznie ułożonymi białymi paskami. Dziób samca jest koloru karminowoczerwonego, nóżki oranżowe, pazurki różowe.

Wyglad zeberka odmiana pingwinowatej.

Górna część ciała ptaka oraz skrzydła ma barwę srebrzystoszafirową. Lica samicy są białe, pierś i podbrzusze szarobiałe. U samca lica są oranżowe, pierś biała z lekkim szafirowym nalotem, boki oranżowordzawe z białymi kropeczkami. Pióra pokrywowe podogonowe są szafirowe, ogon również, przy czym występują na nim poprzeczne białe paski. Dziob u samczyka jest koloru karminowoczerwonego, nóżki oranżowe, a pazurki różowe, u samic barwy te są nieco bledsze.

Wygląd Zeberka odmiana srebrna.

Rysunek lic jest taki sam jak u poprzedni opisanych dwóch odmian, różni ja to , że plama z czarną kreską jest koloru różowego. Głowa i kark są srebrzystoniebieskie, grzbiet, kuper i pióra pokrywowe skrzydeł są kaszmirowe. Szaroniebieskie lotki skrzydeł mają lekki nalot barwy cynamonowej. Podgardle i górna część piersi są popielate z falistymi, poprzecznymi cienkimi czarnymi kreseczkami. Poprzeczny pas na piersi samczyka jest szafirowy, a boki bladoróżowe z białymi kropeczkami. Ogon u obojga płci jest szafirowy z poprzecznie ułożonymi białymi paseczkami. Dziobek samczyka jest karminowoczerwony, nogi oranżowe, u samic nieco bledsze.

Szeki.

Mogą się wywodzić z ptaków o ubarwieniu standardowym, cynamonowym, srebrzystym lub białym. Główną cechą wszystkich szeków jest symetryczny układ barw. Ogon u obojga płci powinien być pasiasty. Niektóre zasadnicze cechy ubarwienia: kropki na bokach, plama na licach, pasek i falistość na podgardlu powinny być zachowane. Łezka powinna być wyrazista, ale może być także przerwana, dziób powinien być karminowoczerwony, nóżki oranżowe.

Hodowla.

Zeberka nie lubi samotności, powinna więc przebywać w klatkach lub wolierach parami albo w towarzystwie innych ptaków. Dobrze znoszą wahania temperatury, szkodliwy jest jednak dla nich dłuższy pobyt w temperaturze poniżej 15°C. Głównym pożywieniem zeberek są nasiona prosa, kanaru, traw, chwastów i mieszanka dla kanarków. Jako dodatek możemy im podawać skruszone lub zmoczone w herbacie biszkopty i karmę jajeczną. Z zielonek lubią najbardziej rdest ptasi, mlecz, młode pędy innych roślin, cykorię i szpinak. Codziennie muszą mieć dostarczaną świeżą wodę, dwa razy w tygodniu z dodatkiem witaminy B i C. Piaskiem powinno być wysypane dno klatki, który razem ze skorupkami kurzych jaj i wapnem ptasim stanowi źródło soli mineralnych potrzebnych ptakom do życia. Zeberki lubią nocować w budce, dlatego też trzeba ją umieścić w klatce. Niektóre ptaszki są przez dłuższy czas bardzo płochliwe i podczas karmienia lub porządkowania klatki tłuką się o jej druty, co może budzić obawę, że zrobią sobie krzywdę. Nie dochodzi jednak do takich sytuacji, ponieważ po kilku uderzeniach z reguły nie tak gwałtownych, jak to na pozór może wyglądać, ptaki się uspoajają. Po upływie czasu nabierają zaufania do swoich opiekunów, stają się mniej płochliwe, jednak zawsze, gdy człowiek zbliży się do nich bliżej niż na 50 cm, uciekają w najdalszy kat swojej klatki.

Rozmnażanie.

Rozmnażanie może być udane w pomieszczeniu o dużej wilgotności powietrza, dobrze oświetlonym światłem dziennym oraz gdy ptaki są dobrze odżywiane. Osobniki z pary lęgowej muszą być płciowo dojrzałe i mieć minimum 8 miesięcy. Powinny pochodzić z różnych szczepów, gdyż potomstwo rodziców blisko spokrewnionych jest przeważnie zdegradowane. Zeberka buduje gniazdo w niedużej budce lęgowej z okrągłym otworem bądź w budkach lęgowych otwartych. Hodowca powinien sam wyłożyć i ułożyć we wnętrzu budki miseczkowate gniazdo z siana, źdźbeł trawy albo mchu. Zeberka robi gniazdo bardzo niedbale oraz z takim zapałem, że zabudowuje całe wnętrze swojej budki. Złożone na tej stercie jajeczka spadają na dno budki, a poprawianie gniazd podczas wysiadywania jajeczek często niestety kończy się porzucaniem go przez ptaka albo ponownym przerabianiem go i znoszeniem nowych jajeczek. Ciągłe poprawki przy układaniu gniazda w krótkim czasie powodują wyczerpanie samiczki i zaniedbanie lęgów. Samiczka podczas jednego lęgu składa od 6 do 12 jajeczek, które wysiadują oboje partnerzy, a po 12 dniach wykluwają się młode. Młode przebywają w gniazdku około 20 dni, a po opuszczeniu go jeszcze przez dwa tygodnie są karmione przez rodziców. Na noc wracają do gniazda. Kiedy młode się usamodzielnią, trzeba odseparować je od rodziców, którzy zabierają się za następne lęgi. Młode które przebywały by także w gnieździe, mogły by zadeptać i zabrudzić nowo wyklute jajeczka.

W ciągu jednego roku ptaki nie powinny odbywać więcej niż cztery razy lęgi w roku. Młode po wyjściu z gniazda mają ubarwienie bledsze niż dorosłe, dziób ciemnoszary, samiczki nie mają oranżowoczerwonych plam na policzkach. Plamy te zaczynają się pojawiać dopiero w piątym tygodniu życia wraz ze zmianą koloru w innych partiach upierzenia. Podczas wychowu młodych oraz w okresie pierzenia się, zapotrzebowanie ptaków ma urozmaiconą karmę jest szczególnie duże. Niedobór któregoś ze składników odżywczych może spowodować nieodwracalne zmiany w organizmie, toteż oprócz pokarmów poprzednio wymienionych należy ptakom codziennie podawać karmę jajeczną. Ptaki powinny też otrzymywać skiełkowane nasiona prosa oraz kanaru, dostarczające im witaminy B i E, oraz codziennie świeże zielonki. Z pokarmów zwierzęcych zeberka zjada mrówcze jaja i mączniki. W czasie lęgów zeberki nie powinny przebywać w klatkach lub wolierach z innymi małymi ptakami egzotycznymi, ponieważ w tym okresie są bardzo czupurne, a samczyk w agresji może zabić nawet większego ptaka o siebie, który odważyłby się wejść do jego budki albo na jego teren. Ptaki te mogą natomiast przebywać całymi koloniami w jednej dużej klatce lub wolierze, wtedy zgodnie wychowują swoje młode i nigdy nie dochodzi między nimi do bójek.

Wzorzec ptaka.

Polski Związek Hodowców Kanarków i Ptaków Egzotycznych, opracował dla Zeberki wzorzec, według którego są oceniane na konkursach. W pary lęgowe dobiera się ptaki odznaczające się zaletami wyglądu zewnętrznego oraz dobrymi cechami psychicznymi. Ważna jest dobra kondycja, ruchliwość (ale nie płochliwość), oczy żywe, błyszczące, sylwetka ptaka nie może być skulona.
Skala punktowa oceny Zeberek
1)Typ, wielkość, postura pkt - 40
2)Barwa i jej rysunek pkt - 35
3)Skrzydła oraz ogon pkt- 10
4) Dziób, nogi oraz palce pkt - 15
RAZEM pkt - 100 Biorąc pod uwagę ty, wielkość i posturę, ptak musi być masywnie zbudowany i sprawiać wrażenie zdrowego. Budowa ciała powinna być proporcjonalna, pierś szeroka, lekko wysunięta do przodu, łącząca się niewielkim lukiem z brzuchem. Głowa szeroka, nie zanadto wysklepiona, osadzona na szerokiej szyi. Kark, grzbiet, kuper oraz ogon powinny tworzyć prawie linię prostą. Końcówki skrzydeł powinny się stykać u nasady ogona. Długość ciała ptaszka 9 cm. W pozycji siedzącej nachylenie jego ciała w stosunku do żerdzi powinno wynosić 55-60 °. Pod względem barwy i rysunku ptaki z pary powinny do siebie pasować. Zdobiacy samczyka pasek na piersi musi być odpowiednio szeroki około 4 mm i mieć intensywna barw, nie może być przerywany (jest to dopuszczalne jedynie u szeków), musi przechodzić przez całą szerokość piersi aż do nadlotek. Plamy na bokach muszą być szerokie, zaczynające się przy nadlotkach, a kończące przy piórach pokrywowych podogonowych, kropki na nich powinny być barwy białej i równo rozłożone. Prawidłowa barwa lic samca to oranżowoczerwona, u odmiany srebrzystej zaś różowa. U odmiany białej nie występują czerwone lica. Plama na policzku powinna być owalna lub okrągła, bez przerw. Łezka możliwie długa i szeroka, też nie może być przerywana. Falisty rysunek na podgardlu i piersi musi być wyraźny i dość równy.

Na ogonie u samca i samiczki występują paski poprzeczne w dość różnych odstępach. Ptaszki odmiany białej mają ogonki białe. W żadnej partii ciała nie może być ubytków piór. Oceniając skrzydła i ogon, powinno się zwrócić uwagę na to, aby skrzydła dobrze przylegały do korpusu. Lotki i sterówki powinny być kompletne. Ogon musi być zwarty oraz odpowiednio gruby. Według wzorca dziób, nogi oraz palce powinny być: dziób stożkowaty, gładki i połyskujący, bez zarysowań, karminowoczerwony u samiczki zawsze jest bledszy. Nogi oranżowoczerwone, gładkie z delikatnymi łuseczkami, trzy palce skierowane do przodu jeden do tyłu, powinny dobrze obejmować żerdź. Wady które najczęściej występują w typie, wielkości oraz posturze to: korpus długi oraz za szczupły, głowa płaska, czoło wysokie, za długi i nie składający się dziób, przygarbione albo zapadnięte plecy, pierś płaska, wpadnięta albo kanciasta, obwisły brzuch. Błędem u ubarwieniu jest odstępstwo od wzorca, brak symetrii, przerywane oraz nie równe plamy na bokach, kropeczki nie umieszczone szeregowo lub małe, matowe, niewidoczne prawie, rysunek ogona nierówny albo słabo widoczny, falistość podgardla i piersi nierówna, zamazane lica, łezki mało widoczne, niewyraźne oraz bezkształtne i przerywane.Wady w budowie skrzydeł oraz ogona to: skrzydła obwisłe i z brakującymi lotkami, krzyżujące się na kuprze albo odstające, ogon za długi lub za krótki, zwisający lub zadarty w górę, niezwarty. Błędy w dziobie, nogach i palcach. Mało intensywnie ubarwiony dziób, zarysowany, z różnymi naroślami lub nieprawidłowo się składający, grube łuski na nogach, brak niektórych pazurków lub ich deformacja. Zeberka dzielona jest na siedem grób w zależności od ubarwienia. Do grupy I należą ptaszki o ubarwieniu naturalnym oraz cynamonowym i kremowym, do II wszelkiego rodzaju szeki, do III zeberki białe, do IV zeberki o barwie marmurkowatej, do V zeberki pingwinowate, do VI zeberki o ubarwieniu wszystkich rodzajów, ale z żółtymi dziobami, do VII ptaszki o dotychczas nie opisanym ubarwieniu i nowe mutacje.

Poprzedni rozdział «Gołąbek diamentowy	Następny rozdział Przepiórka»

Komentarze (24)

Autor: ~jan (2021-09-18, 12:08:51) [odpowiedzi: 0] (IP: 188.146.42.61)Odpowiedz
Temat:

odległość od człowieka

Dzień dobry, moje zeberki pozwalają na odległość 2 cm, niektóre wskakują na głowę, chodzą po niej.

Autor: ~Justyna (2019-07-10, 14:34:36) [odpowiedzi: 1] (IP: 139.47.66.175)Odpowiedz
Temat:

Moje zeberki wyrzucają z gniazda małe zaraz po wylegnieciu codziennie choć się staram cały czas je obserwować znajduje dopiero co wylegniete małe na dnie klatki martwe jaki może być powód błagam o pomoc to już trzeci

Witam Bardzo się martwię połamania nieważ moje zeberki parka za każdym razem kiedy wylęgnie się małe znajduje je na dnie klatki nieżywe nie wiem co mam robić gniazdko mają wypełnione watą Włosiem w gnieździe zostały jeszcze dwa jajka ... [->]

Autor: rafuls2 (2019-01-13, 12:01:09) [odpowiedzi: 0]
Temat:

Zeberka-prośba o pomoc

Witam
Piszę bo szukamy z córką pomocy a nie wiemy do kogo się zwrócić. Córka ma parkę zeberek. Problem pojawił się jakieś dwa dni temu, zupełnie zdrowa samiczka zniosła dwa jaja (nie jest to jej pierwszy raz) i nagle coś się... [->]

Autor: ~grzes (2017-08-06, 11:34:02) [odpowiedzi: 0] (IP: 212.180.144.195)Odpowiedz
Temat:

młode

od 5 lat hoduje zeberki i w koncu doczekalem sie mlodych. rosna szybko,ale dzis rano zauwazylem ze jedno wypadlo czy tez moze juz wylecialo z klatki i noc spedzilo na spodzie klatki. boje sie ze jest za mlode na samodzielne zycie, samica co prawda... [->]

Autor: ~Marek (2017-07-11, 13:48:05) [odpowiedzi: 0] (IP: 89.70.76.84)Odpowiedz
Temat:

Dodaj nowy wątek
Temat:
Treść:

Autor:	5minusplus 6 = <= Napisz wynik działania.

	Walczymy ze spamem w komentarzach. Spam generują roboty. Rozwiązanie powyższego działania przekonuje nas że nie jeste robotem :)
Jesteś niezalogowany. Zaloguj się lub zarejestruj i zyskaj dostęp do zaawansowanych funkcji portalu zupełnie za darmo!