Zamieszkuje prawie całą południową Afrykę. Żyje na brzegach rzek, skrajach lasów i plantacjach. Gniazdo buduje w wysokich i gęstych trawach, sitowiu lub innych roślinach. Żywi się rożnymi nasiona, a w okresie lęgów zjada dużo owadów i ich larw (karmi nimi także swoje potomstwo). Pary Helenek przebywają wtedy oddzielnie, a po zakończeniu lęgów łączą się w duże stada i wędrują na duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Jest ponad 15 odmian Helenek, które różnią się między sobą cechami zewnętrznymi, głównie rysunkiem barw.
Wygląd helenki
Upierzenie ma gładkie, przylegające. Głowa, kark, grzbiet oraz skrzydła są szarobrunatne. Lica jasnoszare z lekkim brunatnym odcieniem. Od dzioba przez oko w kierunku potylicy przechodzi ciemnoszara kreska. Lotki i sterówki mają kolor brunatny. Pióra pokrywowe nadogonowe są szare z rdzawym nalotem, a podogonowe ciemnobrunatne. Od piersi do podbrzusza biegnie szeroka czerwona wstęga. Dziób ma koloru czerwonego, a nogi brunatnożółte. Na całej piersi występują drobne ciemne prążki na nieco jaśniejszym tle, co sprawia wrażenie falistości upierzenia. Podobnie wyglądają jej boki i grzbiet. Płeć Helenki trudno rozpoznać, ponieważ osobniki obojga płci są jednakowo ubarwione i nie śpiewają. Czasami zdarza się że niektóre samiczki mają ubarwienie nieco bledsze niż samczyki, i to może być jednym znakiem rozpoznawczym.
Długość ciała wraz z ogonem wynosi 11 cm.
Hodowla Helenki
Aklimatyzacja ptaków jest dość kłopotliwa, ponieważ te ptaki ozdobnelubią dużo słońca i temperaturę powyżej 18°C. Przepadają również za częstymi kąpielami w niezbyt zimnej wodzie. Charakter mają spokojny, można je trzymać z innymi ptakami egzotycznymi.
Klatka dla jednej pary Helenek powinna mieć wymiary 60x40z40 cm. Ważne aby w kącie klatki była umieszczona gęsta wiecha z sitowia lub grubych traw, służąca ptaką jako schronienie nocne.
Helenki żywi się tak samo jak kulczyki szare.
Rozmnażanie Helenki
Jest możliwe w odrębnej dużej klatce lub wolierze. Wewnątrz należy umieścić kilka krzewów lub kępy traw albo sitowia. W nich Helenki budują kilka gniazd, spośród których wybierają do lęgów najstaranniej wykonane. Gniazdo takie powinno mieć miękko wysłane wnętrze, otwór wlotowy powinien znajdować się pod spodem, a czasami może znajdować się z boku. Do budowy gniazda Helenki wykorzystują długie źdźbła traw lub włókna roślinne, których powinno być w klatce pod dostatkiem.
Ptaki wybrane do lęgów powinny mieć więcej niż 9 miesięcy, być zdrowe i dobrze upierzone. Ich płeć w tych sytuacjach można rozpoznać na podstawie ich zachowania podczas godów. Samczyk w tym czasie wykonuje taniec godowy, podskakuje na gałązce i usiłuje wydobyć z gardła wabiące dźwięki. Zaloty trwają około dwóch tygodni. Jeżeli ptaki nabiorą zaufania do otoczenia, przystępują do gniazdowania. Samiczka znosi 4-6 jaj, które na zmianę wysiaduje ze swoim partnerem. Wysiadują wspólnie jajeczka przez około 12 dni. W dwa dni po wykluciu się piskląt słychać ich ciche kwilenie. Helenki są przeważne dobrymi rodzicami, pilnie karmią młode, które dopiero po 18 dniach opuszczają gniazdo. Następnie są jeszcze nadal karmione przez rodziców - dwa kolejne tygodnie.
Kiedy potomstwo jest już samodzielne, same potrafią konsumować pokarm tzn. nasiona oraz karmę jajeczną, trzeba oddzielić je od rodziców, którzy zabierają się za następne lęgi. Samczyk może wówczas wyrządzić krzywdę swoim synom.
W czasie wysiadywania jaj oraz wychowu młodych kontrola gniazda nie jest wskazana , ponieważ Helenki mogłyby do niego już nie wrócić.
Upierzenie młodych jest podobne do upierzenia rodziców, lecz nieco bledsze, a dzioby szare. Pierzenie młodych zaczyna się po dwóch miesiącach ich życia i trwa 10 tygodni.
W czasie lęgów, wychowu młodych i pierzenia się ptaków musimy zapewnić naszym podopiecznym dużo pokarmu zwierzęcego, dodatków mineralnych oraz witamin, ponieważ tylko wtedy uzyskamy od naszych pupilów potomstwo wartościowe i zdolne do reprodukcji.
|
