|
|
|
Bengalik pospolity (łać.Amandava amandava)
|
Bengalik zamieszkuje prawie całą południowa Azję,
należy do rodziny astryld. Żyje gromadnie, bardzo lubi przebywać w gęstych zaroślach.
Żywi się głównie nasionami traw, podczas wychowu młodych ptaków poszukują owadów oraz ich larw.
Samiec czasami wyznacza swoje terytorium,
atakuje inne ptaki nawet dwukrotnie większe od siebie, jeżeli przekroczą wyznaczony teren.
Agresywne zachowanie bengalików pospolitych pojawia się także w hodowli domowej,
dlatego dla każdej parki należy przygotować osobną klatkę lub wolierę.
Między okresami lęgowymi ptaki są bardzo towarzyskie , przesiadują całymi gromadami na gałązkach, mocno przytulając się do siebie. Swoimi dziubkami pieszczotliwie przegarniają piórka na szyi swoich partnerów (widok kojarzy się z tym jakby ptaki wzajemnie wybierały sobie pasożyty).
Hodowca który zauważy taka scenę nie musi się obawiać że jego podopieczni mają wszoły .
W taki sam sposób czułość okazują sobie inne ptaki egzotyczne.
Bengaliki bardzo lubią wygrzewać się na słońcu oraz często korzystają z kąpieli.
W naturalnych warunkach środowiskowych możemy je spotkać na polach ryżowych oraz w pobliżu zbiorników wodnych (nad strumieniami).
Noc spędzają w gniazdach, nawet poza okresem lęgowym (czasami nawet z innymi małymi ptakami).
WYGLĄD BENGALIKA POSPOLITEGO
W upierzeniu Bengalika pospolitego przeważa ciemna barwa brunatnoczerwona, końcówki lotek i sterówek są przyciemnione aż do czerwieni. Dziób ma koloru czerwonego, a kuper karminowoczerwonego.
Samczyk ma na obydwu bokach i skrzydłach białe kropeczki, nie występują one u samicy .
Przed okresem godowym samczyk zmienia część piór pokrywowych (głownie na piersi i brzuchu) skrzydła oraz ogon pozostają bez zmian.
Jest to uzależnione od temperatury otoczenia , ilości światła słonecznego, wilgotności powietrza oraz pożywienia.
Jeżeli są bardzo korzystne warunki samiec może uzyskać prześliczne upierzenie.
W ubarwieniu jego piór jest wówczas więcej czerwieni, błękitu oraz bieli, brzuch staje się niemal żółtozielonkawy. Samczyki chętnie wówczas śpiewają, samiczki wydają tylko pojedyncze wabiące tony oraz cichy świergot.
Bengalik pospolity żywi się tym samym pożywieniem co kulczyk szary. W okresie lęgów powinno się im podawać wodę z rozpuszczoną tabletką Calcium Gluconicum (1 tabletka na 1 litr wody), zapobiega to nieprawidłowością w budowie skorupy jaja.
Samiczki nie powinny przebywać w temperaturze poniżej 20°C, ponieważ prowadzi to do śmierci podczas znoszenia pierwszego jaja.
Długość ciała około 10 cm.
ROZMNAŻANIE BENGALIKA POSPOLITEGO
Prawidłowe rozmnażanie możliwe jest w klatkach, wolierach oraz witrynach.
W ich pomieszczeniu powinno znajdować się dużo krzaków, pnączy, wysokich traw oraz sitowia związanego w pęki.
Ptaki wśród roślinności najchętniej zakładają swoje gniazda,
rzadko wybierają gniazda przygotowane przez hodowcę.
Do budowy gniazda używają suchej trawy, włosia, piór oraz mchu
. O przystąpieniu do budowy gniazda decyduje samczyk, który po uzyskaniu szaty godowej zaczyna donośniej oraz częściej śpiewać.
Zabiera się za znoszenie materiału potrzebnego do budowy gniazda, a samiczka formuje odpowiedni kształt.
Para gniazdo buduje w środku gęstego krzaka lub grubej trawy. Gniazdo jest starannie przygotowane przez ptaki, wyścielone jest najdelikatniejszym materiałem (budowa gniazda trwa 3-4 dni).
W tym czasie samczyk stara się o względy samiczki, przy czym melodyjnie śpiewa. Zachowanie samca podczas śpiewu jest niesamowite. Do polowy pieśni trzyma głowę odwrócona na bok, następnie odwraca się w drugą stronę, cały czas znajduje się blisko swojej samicy. Prezentuje się jej w całej swej okazałości. Następnie dochodzi do kopulacji.
Samiczka znosi przeważnie od 2 do 6 jaj, wysiaduje je przez 12-13 dni. Samczyk w wysiadywaniu jaj zastępuje partnerkę na parę minut. Ale zdarza się że cały czas przesiaduje przy niej w gniazdku (noce także spędza z nimi).
Oboje rodzice karmią młode. W drugim dniu od wyklucia młode wydają z siebie słabe syczenie.
Kontrola gniazda może doprowadzić do porzucenia gniazda przez rodziców.
Podczas wysiadywania jaj ptaki powinny być przyzwyczajane do pokarmu zwierzęcego.
Powinno się im podawać larwy mączników, mrówcze jaja oraz odrobine mieszanki jajecznej. Bez tego pożywienia młode źle się wychowują. W klatce nie powinno zabraknąć także skiełkowanych nasion prosa i kanaru.
Po upływie 20-22 dni młode opuszczają gniazdo. Maja upierzenie o szarej barwie. Rodzice nadal je karmią. Młode oddziela się od rodziców w momencie kiedy potrafią samodzielnie pobierać pokarm. Młódki nie mogą za długo przebywać wraz z rodzicami, ponieważ samczyk czasami atakuje swoich synów.
Pierzenie zaczyna się po upływie 6 tygodni. Dziob robi się im karminowoczerwony.
Samczyki zaczynają świergotać. Kiedy maja już cztery tygodnie ich śpiew jest doskonały.
Zapewnienie ptakom urozmaiconego pokarmu gwarantuje uzyskanie zdrowego i dorodnego potomstwa.
|
|
|
|
Komentarze (3)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 2]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Bengalik pospolity |
|
