Występowanie:
Bezpłetwiec obecnie występuje głównie w północnej części Australii oraz w południowej części Nowej Gwinei. Na początku wieku XX bezpłetwiec zaczął znikać z terenów południowo-wschodniej Australii, gdzie skutkiem migracji tych ptaków obarcza się działalność ludzką oraz ocieplenie klimatu (wysychanie bagien). Bezpłetwiec jest gatunkiem monotypowym.
Bezpłetwiec występuje głownie na terenach zalewowych nieopodal rzek tropikalnych wolno-stojących lub o wolnym i spokojnym nurcie. Bezpłetwiec przystosowany jest zarówno do życia na lądzie jak i na wodzie. Ptak ten chcąc odpocząć bardzo często wskakuje na drzewa (niejednokrotnie na bardzo cienkich gałązkach). Młode osobniki bardzo często wyruszają na bardzo długie i męczące wędrówki śródlądowe. Bardzo często znajdziemy bezpłetwca na terenach obfitych w pokarm. Niejednokrotnie widziano te ptaki w stadach liczących nawet po kilka tysięcy osobników, hałasujące niemiłosiernie. Znaleźć można je również w skromnych tzw. rodzinnych stadkach liczących do kilku sztuk.
Opis:
Bezpłetwiec jest ptakiem o dosyć dużych rozmiarach. W jego wyglądzie charakterystycznym motywem jest guz osadzony na czole, który to z wiekiem ptaka powiększa się coraz bardziej.
Kolory którymi można opisać bezpłetwca to biały i czarny (dodatkowo można uznać pomarańczowy - nogi i dziób). W kolorze białym bezpłetwiec posiada brzuch, pierś, plecy, uda oraz ramiona. Kolor czarny przypada na ogon, szyję, głowę i skrzydła. Twarz bezpłetwca jest naga, o pomarańczowo-czerwonawym kolorze. Dziób czerwonawo-szary z hakowatym paznokciem na końcu dzioba. Bezpłetwiec posiada długie pomarańczowe nogi o zredukowanej błonie pławnej u nasady palców. Samica bezpłetwca minimalnie mniejsza od samca (guz samicy znacznie mniejszy niż u samca). Osobniki młode oznaczają się posiadaniem brzucha szarobiałego. Długość ciała bezpłetwca waha się w przedziale 60-100cm, nie stwierdzono większych osobników.
Stado bezpłetwców
Pożywienie:
Bezpłetwce żywią się głównie dziko rosnącym ryżem, trzciną, różnego rodzaju trawą, roślinami wodnymi oraz turzycami lub sitowiem. Noszą miano ściśle przestrzegających diety wegetarianami. Będąc na terenach torfowisk bezpłetwce pożywiają się również znalezionymi nasionami, bulwami a nawet korzeniami. Młode osobniki będące odchowane przez człowieka jedzą rzęsę wodną, posiekane jajko oraz różnego rodzaju mieszanki paszowe w których 20% stanowi biało. Duża ilość zielonki oraz posiekanych rząsek powinna być dostarczana przez cały czas. Dorosłe osobniki powinny otrzymywać granulat, ziarno zbóż, zielonki oraz rośliny okopowe. Ważnym elementem jest żwir (jako gastrolit oraz dobry sposób do ścierania dzioba).
Rozmnażanie:
Sezon rozrodczy u bezpłetwca rozpoczyna się zawsze po porze deszczowej, czyli mniej więcej od początku lutego do końca czerwca. W tym okresie ptaki starają sie znaleźć ustronne miejsce by tam zbudować swoje własne gniazdo. Zazwyczaj wiele "rodzin" wybiera te same tereny przez co bardzo często dochodzi do zdarzenia, że powstają swoistego rodzaju rodzinne kolonie, gdzie może przebywać kilkaset rodzin mających swoje gniazdo bardzo blisko innych.
Bezpłetwce gniazdują zarówno w monogamicznych jak i poligamicznych konfiguracjach.
W przypadku poligamicznej konfiguracji na jednego samca bezpłetwca przypadają dwie, czasem trzy samice. Podczas rozmnażania bezpłetwce stają się agresywne (są w stanie zaatakować nawet człowieka).
Gniazdo:
Gniazdem bezpłetwca jest zazwyczaj platforma na płytkiej wodzie lub bagnie. Zbudowana jest z różnego rodzaju rośliny nadbrzeżnej np. trzciny. Gniazdo właściwe znajduje się na platformie a zbudowane jest głównie z miękkiej trawy. Każda samica znosi od 2-7 jaj. Jaja wysiadywane są na przemian przez samca i samicę, tak, by każde mogło się pożywić, podczas gdy drugi z rodziców bezpłetwca wysiaduje jaja. Wysiadywanej jej bezpłetwca trwa około 4 tygodni.
Młode:
Bezpłetwiec jest jedynym gatunkiem z rodziny kaczek, który po wylęgnięciu się młodych karmi je i opiekuje się nimi. Pisklęta przez pierwszy okres swojego życia pobierają pokarm bezpośrednio z dziobów swych rodziców. Po ukończenia tygodnia pokarm dostarczany jest już w taki sposób, że rodzic rzuca obok pisklęcia pokarm, które później sobie samo pobiera.
Pięciotygodniowe pisklaki są już na tyle samodzielne, że zdobywają pożywienie same. Pełną niezależność, oraz zdolność lotu młode otrzymują po okresie 11 tygodni od wyklucia. Bezpłetwce żyją średnio 16-21 lat (najdłużej żyjący bezpłetwiec żył 32 lata), z czego osobnik 3-4 letni określany jest mianem dorosłego. Bezpłetwiec w odróżnieniu od innych gatunków nigdy nie traci zdolności lotu. Bezpłetwce są gatunkiem bardzo opiekuńczym jeśli chodzi o opiekę nad młodymi.
Bezpłetwiec
Niewola:
W niewoli bezpłetwca można spotkać już od ponad wieku (głównie ogrody zoologiczne). Gdy w Australii zakazano wywozu żywej fauny i flory populacja bezpłetwców zaczęła drastycznie spadać. Pod koniec wieku XX zaczęto import tych ptaków z Nowej Gwinei na tereny zachodniej Europy oraz Ameryki Północnej.
Hodowla:
Wielu hodowców zaczęło się interesować bezpłetwcem, pielęgnując je tak, by miały możliwość lotu. Często umieszczane były na dużych odosobnionych ale krytych terenach posiadających stawy z trzcinowiskiem i częścią lądową obfitą w trawę. Przy hodowli bezpłetwca warto pomyśleć o kilku drzewach lub zbudować dość wysokie grzędy na których bezpłetwce będą mogły w dzień odpoczywać, w nocy zaś spać. Gdy zapewnimy im takie warunki możemy być pewni, że gniazdo zbudowane będzie na wysokości, więc możemy przygotować wcześniej półkę lub duży płytki kosz na którym to będą budować swoje gniazdo. Gniazdo bezpłetwce mogą również zrobić na platformie wodnej, lud w gęstych zaroślach, więc możliwych kombinacji hodowca ma na prawdę wiele.
Lęgi:
Stymulacją lęgów może być np. deszcz, który w naszych warunkach klimatycznych bardzo często zaczyna się już na początku kwietnia, czasem później, i trwa aż do września.
Gdy posiadamy trio (dwie samiczki i jednego samca) lub parkę możemy być pewni co do ich "wierności", jednak uspokoić powinien nas fakt, że po stracie jednego z partnerów, szybko można zastąpić go innym.
Sztuczny odchów:
Jest możliwy pisklęta z odchowu przeważnie mają tendencje do bycia agresywnymi wobec siebie w porównaniu do swoich rówieśników wychowanych przez rodziców.
Również bardzo często będąc z odchowalnika młode poszukują swego opiekuna, dlatego należy ograniczać do minimum kontakt z tymi ptakami, oraz takie młode bezpłetwce powinny mieć kontakt z innymi osobnikami swojego gatunku.
Zimowanie:
Bezpłetwce zimę muszą spędzić w bardzo dobrze izolowanych pomieszczeniach, obfitych w grubą warstwę słomy i w liczne grzędy.
