|
| Śnieżyca duża |
Informacje ogólne:
Śnieżyca duża (łac. Anser caerulescens) gniazduje na wybrzeżach w północnej części Ameryki Południowej (od Alaski po Zatokę Hudsona). Widziana również na terenach Grenlandii oraz na krańcach wschodniej Syberii. Występują dwie populacje śnieżycy dużej: azjatycka i amerykańska. Azjatycka zimuje głównie w Japonii, natomiast populacja amerykańska głównie na północnoamerykańskim wybrzeżu Oceanu Spokojnego oraz na Atlantyku (rejony Meksyku, Teksasu, Pensylwanii oraz Luizjany).
Gatunek politypowy posiadający dwa podgatunki:
- Anser caerulescens caerulescens - występuje na wschodnich obszarach Ameryki Południowej. Wielkość 65-75cm. U osobników tego podgatunku można zauważyć szyję oraz głowę nie tylko w kolorze białym, lecz brązowawym lub szarobrązowym.
- Anser caerulescens atlanticus - występuje na zachodnich obszarach Ameryki Południowej. Wielkość 70-85cm.
Śnieżyce duże gniazdują w grupach często liczących od 10-25 par, chociaż zdarzają się kolonie składające się z 1000 par tego gatunku.
|
| Śnieżyca duża w locie |
Wygląd:
Wygląd zarówno samca jak i samicy jest identyczny, przez co niedoświadczony hodowca może mieć problem z identyfikacją płci u tej gęsi. Ubarwienie białe. Lotki pierwszego rzędu czarne. Nogi oraz dziób ciemnopomarańczowe.
Młode:
Młode osobniki śnieżycy dużej są w całości szare. Dziób oraz nogi mają ciemnoszare.
Pisklęta zaraz po wykluciu prowadzone są przez rodziców na brzeg jeziora szukając pożywienia. Około 40-50 dnia młode osobniki śnieżycy dużej uzyskują zdolność lotu oraz stają się już samodzielne.
W trzecim roku swojego życia stają się dojrzałe płciowo. W lipcu osobniki dorosłe śnieżycy dużej zaczynają etap pierzenia. Gęsi te tracą wtedy zdolność do lotu, przebywają, więc w tym okresie prawie cały czas na wodzie. Gdy zbliża się sierpień wszystkie osobniki przygotowują się podróży na zimowiska.
Rozród:
Rozród u śnieżycy dużej jest bardzo krótki i bardzo uzależniony od krótkiego arktycznego lata. Tereny lęgowe są masowo odwiedzane (zazwyczaj jest to kilka dni, przed topnieniem zamarzniętych jezior) w okresie od maja do końca czerwca. W pierwszym tygodniu czerwca samice składają o 4 do 6 jaj o kremowej barwie. Samice śnieżycy dużej wysiadują same swojej jaja 21-25 dni (samce nie biorą w tym udziału - tylko bronią swojego terytorium).
Galeria:
Pożywienie:
Śnieżyce duże zjadają trawę, liście, owoce, nasiona młodych roślin wodnych, małe owady, bezkręgowce, mięczaki, skorupiaki. Czasem trafią na rośliny ozime, którymi z ochotą się pożywiają.
Hodowla:
Śniezyce dużą można hodować w towarzystwie innych gatunków gęsi. Śnieżyce duże są łatwe w hodowli, jednak wymagają czystego zbiornika wodnego, oraz dobrze utrzymany trawnik.
Wybieg powinien mieć kilka miejsc zacienionych, tak, by podczas upalnych dni chronić ptaki przed promieniami słonecznymi - ptaki te bardzo źle znoszą upały.
W hodowli śnieżyca duża robi gniazda w zagłębieniach w ziemi, (które powinniśmy wyścielić mchem i sianem) oraz w wiklinowych koszach. Śnieżyca potrzebuje spokoju i ciszy podczas wysiadywania - inaczej jaja mogą być bez skorupek, lub w ogóle nie zostaną zniesione (samica porzuci gniazdo).
Podczas wiosny i lata ptaki same znajdują sobie pożywienie (na trawniku, w zbiorniku wodnym), jednak w porach roku takich jak jesień i zima powinny być stale dokarmiane np. paszą, ziarnami zbóż, okopowymi, zielonki, paszę dla gęsi i kacząt.
Gdy zbliża się okres rozrodczy lub okres pierzenia warto dokarmiać zwierzęta mieszkankami paszowymi dla gęsi hodowlanych. Polskie zimy śnieżyce duże znoszą łagodnie. Jednak w mroźne zimy warto umieścić ptaki do pomieszczeń z gruba warstwą słomy utrzymując w pomieszczeniu temperaturę powyżej zera stopni Celsjusza.
|
