Występowanie:
Koskoroby (łac. Coscoroba coscoroba) zamieszkują głównie południową część Ameryki Południowej - od południowego Chile i centralnej Argentyny aż po tereny Ziemi Ognistej oraz na Falklandach. Często spotkać je można również na terenach Boliwii, czy Paragwaju a nawet w południowo wschodniej Brazylii. Koskoroby zamieszkują bagna oraz ciepłe jeziorka. Preferują tereny wodne (podmokłe) z dużą ilością roślin wodnych - pożywienie. Osobniki zamieszkujące tereny Urugwaju oraz Argentyny uznawane są za osobniki o osiadłym trybie życia. Gniazduje na terenach Ziemi Ognistej jak również na terenach Argentyny i Chile.
Podstawowym środowiskiem koskoroby jest obszar ze słodką wodą obfitującą w roślinność nadbrzeżną. Koskoroby spotkać możemy również na terenach bagnistych, pośród wysokich i bujnych traw oraz innych wysokich roślin. Niekiedy koskoroby zasiedlają np. Brazylijskie morskie nadbrzeża, przy czym stają się niejednokrotnie obiektem zainteresowania wśród tamtejszych plażowiczów. Koskoroby zasiedlają również wody słone, jednak nie w tak licznie jak wody słodkie.
Wygląd:
U koskoroby niemalże całe upierzenie jest białe. Wyjątkiem jedynie jest dziób, nogi oraz kilka lotek zabarwionych na czarno. Dziób w kolorze czerwonym. Nogi różowe.
Samica i samiec nie różnią się od siebie wyglądem - jedynym punktem odniesienia się do płci osobnika może być jego wielkość (samce nieco większe od samic). Koskoroba jest bardzo dużym przedstawicielem z rodziny gęsi - długość ciała podawana jest w przedziale 90-120cm. Dla wielu systematyków określenie gatunku dla tego ptaka ten jest wielką niewiadomą (łabędź czy gęś), ponieważ wielu twierdzi, że są to już łabędzie, jednak tacy, którzy uważają, że nie, gdyż nie posiadają kilku ważnych cech.
Po bokach głowy nie widać nagiego kantara - charakterystycznego dla łabędzi, głowa w całości od nasady dzioba jest opierzona. Szyja znacznie dłuższa niż u łabędzi, co jest kolejnym podkreśleniem trudnej sytuacji przydzielenia koskoroby do właściwej rodziny.
Koskoroby z młodymi
Pisklęta/jaja:
Pisklęta koskoroba porośnięte są puchem o szarobrązowym kolorze. Dzioby u piskląt koskoroba są ciemnoszare. Młode osobniki posiadają szarobrązowe upierzenie, szaroniebieskie nogi i dziób. Po okresie pierwszej zimy stają się bielsze, lecz ich ostateczne i pełne upierzenie dostają podczas drugiego roku swojego życia. Samica koskoroba składa od czterech do dziewięciu białawych jaj.
Jaja wysiadywane jedynie przez samicę. Samiec w tym czasie pływa dookoła gniada pilnują terenu przed niebezpiecznymi drapieżnikami. Po wykluciu samica wraz z samcem wodzą młode, które są karmione drobnymi bezkręgowcami.
Pełną samodzielność pisklęta koskoroby uzyskują po okresie 8-9 miesięcy. Po 4 miesiącach od wyklucia posiadają już zdolność do lotu. Okres 2-3 roku życia określa się, jako etap pełnego dojrzewania przez te ptaki. Gdy mamy koskoroby w hodowli należy pamiętać, że podczas lęgów musimy zapewnić samicy jak najlepsze warunki, czyli spokój i ciszę. Pisklęta powinniśmy karmić rozwielitkami (żywymi), krewetkami, poczwarkami mrówek, oraz mieszankami paszowymi (sypkimi).
Parka koskoroby
Zachowanie:
Koskoroby swoją nazwę noszą prawdopodobnie z takiego faktu, że komunikując się między sobą trąbią głosem skladającym się z trzech sylab "kos - kor - ooo". Koskoroby są gatunkiem gęsi opisywanym, jako gatunek monotypowy. Koskoroby po lądzie chodzą nadzwyczaj dobrze, natomiast pomimo dużych rozmiarów nie mają problemów ze wzbiciem się podczas próby latania. Gatunek bardzo stadny - bardzo często spotykany w grupkach liczących nawet 100 sztuk, gdzie podczas okresu pierzenia liczba ta może się zwiększyć. Za okres lęgowy uważa się wczesną wiosną (przełom kwietnia i maja), natomiast kończy się pod koniec lata (końcówka września). Koskoroby gniazdują osobno w bardzo luźnych koloniach. Gniazda spotkać można w wysokich trawach bądź wysokich roślinach blisko wody. Gniazda mogą osiągać duże rozmiaru ze względu na ciągłe dobudowywanie i powiększanie platformy gniazda. Gniazda te budowane są z suchych liści i łodyg, wysłane puchem i piórami.
Pożywienie:
Koskoroby żerują na terenach, gdzie znaleźć mogą płytkie stawy i jeziora "filtrując" przybrzeża kaczymi dziobami zjadając w ten sposób małe i potrzebne w ich diecie owady, skorupiaki oraz małże, ślimaki a nawet czasem małe rybki. Dodatkowo wzbogacają swoją dietę o młode rośliny wodne skubiąc trawę jak gęsi. W hodowli koskoroby większość pożywienia znajdują na trawniku oraz w zbiorniku wodnym. Można dokarmiać je specjalnym granulatem dla gęsi hodowlanych, oraz ziarnami zbóż. Rośliny okopowe oraz zielonka również powinna znaleźć się w diecie tych ptaków.
Hodowla:
Koskoroby w hodowli spotykane rzadko oraz w małych ilościach. Wymagają dużego wybiegu z trawnikiem oraz zbiornik wodny, w którym to będą mogły spędzać większość czasu. Koskoroba jest gatunkiem, którego nie poleca się trzymać w bliskim kontakcie z innymi ptakami, ponieważ podczas okresu lęgowego są bardzo terytorialne, co może doprowadzić do użycia agresji przez te ptaki. Koskoroby zimy znoszą bardzo łagodnie, jeżeli zapewnimy im tylko zbiornik wodny. Jednak, gdy mamy do czynienia z bardzo niskimi temperaturami i nie chcemy, aby naszym ptakom coś się stało, powinniśmy zamknąć je w pomieszczeniu wysłanym słomą. Pomieszczenie to, powinno mieć zachowaną odpowiednią temperaturę (powyżej zera).
