Szacunkowa ilość gęsi małej wynosi od 20.000 do 25.000 sztuk,
ilość jednak drastycznie spada.
Zamieszkuje tereny Azji oraz północnej Skandynawii. W zależności od rodzaju populacji zmienia się miejsce gdzie gęsi te zimują. Nad Morzem Czarnym zimuje populacja zwana europejską natomiast populacja azjatycka w Chinach.
Gatunek ten posiada cechy charakterystyczne, którymi są:
wysoka, lecz krótka głowa, krótki różowawy dziób, plama w kolorze białym znajdująca się u nasady dzioba, w okolicach oczu można zaobserwować bardzo wyraźny żółty pierścień.
Upierzenie szarobrunatne z pręgami na brzuchu, oraz prążkami na grzbiecie.
Nogi w odcieniu pomarańczowożółtym, natomiast pióra zarówno podogonowe jak i nadogonowe są w kolorze białym, sterówki zaś brunatnoszare.
Gęś mała jest nieco mniejsza niż gąsior, często mylona z gęsią białoczelną która jest nieco większa. Długość ciała waha się w przedziałach 53-66cm. Jest to gatunek monotypowy.
Osobniki młode nie posiadają jeszcze białej plamy u nasady dzioba i czoła oraz czarnych plam na brzuchu.
Gatunek ten występuje na terenach o charakterze górzystym, na którym rosną np. brzozy karłowate oraz wierzby polarne, w pobliżu pól śniegowych.
Wraz z początkiem maja i czerwca dla gęsi małych rozpoczyna się okres lęgowy.
Za gniazdo gęsi te wybierają sobie miejsca, które są zagłębieniami najlepiej w okolicy gdzie jest woda, blisko skalnych terenów porośniętych wierzbą polarną oraz brzozą karłowatą.
Gniazda bardzo często są wyścielone mchem i gęsim pierzem.
Gęsi znoszą do 4-6 jaj, gdzie zaraz po zniesieniu wysiadują je przez około 25-28 dni.
Zadaniem gąsiora w tym okresie jest bronienie gniazda.
Jeżeli zbliża się zagrożenie gęsi mogą w każdej chwili uciec do wody i przeczekać zagrożenie.
Gęsi potrafią również bardzo szybko podbiegać pod górkę gdzie znaleźć mogą schronienie pomiędzy zaroślami i głazami.
Młoda gęś w wieku 35-40 dni potrafi już latać. Zazwyczaj w tym okresie "rodziny" łączą się w liczne stada.
Na terenach, które uznaje się za lęgowe zjadane zostają młode pędy trzcin, mchy, porosty, liście, trawy, również jagody.
Na zimowiskach zjadają przede wszystkim zasiewy ozimych zbóż oraz trawę.
Trzeci rok życia u gęsi oznacza wiek dojrzałości płciowej.
Gatunek ten jest stosunkowo łatwy w utrzymaniu ze względu na bardzo dobre znoszenie Polskiej zimy, jak również to, że gatunek ten jest wyjątkowo łagodny.
Gęsi te mogą przebywać w obecności innych gatunków.
W pary dobierają się młode jeszcze osobniki, które jeśli raz przystąpią do lęgu, to możemy być pewni, że będzie odbywać się to co roku.
Gęś mała na trawie
Jeżeli chcemy pomóc naszym hodowlanym gęsiom to powinniśmy uformować w ziemi zagłębienia, które wykładamy słomą i mchem.
Wtedy wybrane przez samicę zagłębienia uzupełni roślinnym materiałem, który warto przygotować tak, by leżał w pobliżu. Podczas lęgu gęsi te przepędzą wszystko, co będzie zagrażało im i ich potomstwu, więc ostrożność w tym okresie jest wskazana, ponieważ mogą zaatakować również człowieka. W okresie lęgów należy karmić je ziarnami zbóż, zielonkami, okopowymi a także podawać trzeba granulat dla gęsi hodowlanych a pisklętom paszę dla młodych gąsiąt.
