|
|
|
Bernikla białolica (łać.Branta leucopsis)
|
Zamieszkuje wschodnie wybrzeża Grenlandii, na Spitzbergenie, Lofotach oraz w południowej części Nowej Zelandii. Zimuje na brzegach Wysp Brytyjskich, szczególnie Irlandii i Szkocji, a także na wybrzeżu Holandii oraz na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. Niekiedy spotkać ją możemy także w Europie środkowej.
Wygląd Gęś BerniklaSamiczki i samce tej gęsi są takiej samej barwy. Czoło, policzki i gardło są barwy białej. Od nasady dzioba, w kierunku oka, przebiega czarny pasek. Czarne są także, cienie, szyja, pierś oraz ogon. Szarej barwy są pióra pokrywowe skrzydeł, zakończone są szerokim i wąskim czarnym paskiem o barwie białej, co tworzy poprzeczne prążkowanie górnej części ciała. Spód i boki gęi bernikla ciała oraz nasada ogona barwy także białej. Po bokach posiada szare, delikatne pręgi. Długość ciała 58-70 cm.
Rozmnażanie gęsi
Młode osobniki dobierają się w pary na zimowiskach i przez pierwsze lato tworzą tak zwane pary narzeczeńskie, nie przystępują wtedy do
rozrodu. Dopiero podczas następnego lata, a czasami wstrzymują się jeszcze o rok, z przystąpieniem do rozrodu. Dobierają się w pary raz na całe życie. Latem stada Gęsi bernikla liczące około stu osobników, złożone ze skojarzonych par, przybywają na miejsce gniazdowania. Mają przed sobą ekstremalnie krótkie, polarne lato o dziennych lipcowych temperaturach od 3 do 7 °C. Od razu po przybyciu na miejsce, zaczynają poszukiwania swoich gniazd z przed lat, albo zaczynają się do budowy nowych. Gniazdują zwykle na terenach skalistych, wśród kamieni, za podłoże służy im gruby żwir. Czasami gniazdują także, na małych wysepkach lub wierzchołkach pagórków. Często także, miejscami gniazd są niedostępne strome półki skalne, nad brzegiem wody. W czerwcu samice znoszą od 3 do 6 jaj białoszarawych, które wysiadują przez 24-26 dni. Gęsior w tym czasie strzeże okolicy gniazda, w razie potrzeby potrafi skutecznie, przepędzić niechcianego gościa. Większość z wyklutych piskląt, skacze na głęboką wodę, a tylko niektóre niesione są przez rodziców na grzbiecie, lub na dziobie. Zaprowadzane są na miejsca, bogate w pokarm. W wieku 40-45 dni, są już samodzielne i zdolne do lotu. Dorosłe osobniki przystępują do pierzenia latem, a na początku września stada, złożone z dorosłych i młodych ptaków, wędrują na zimowiska. Żywią się niskimi trawami, liśćmi karłowatych wierzb, a także plechami glonów morskich.
Hodowla.
Utrzymanie dorosłych osobników, tych gąsek w dobrej kondycji nie jest trudne, wystarczy im okresowo koszony trawnik i ziarna zbóż. Zbiornik wody i wybiegi, powinny być osłonięte od południowo-wschodniej strony, co zmniejsza nagrzewanie się terenu. Ptaki są towarzyskie, więc na wybiegu mogą przebywać z innymi gatunkami. W naszych warunkach atmosferycznych, lęgi zaczynają w drugiej połowie maja. Gniazdo robią sobie przeważnie w zagłębieniu ziemi, potem przychodzi kolej na znoszenie jaj. Warto przygotować takie zagłębienia ziemi o średnicy 50 - 60 cm i głębokości 15 cm, najlepiej w kilku miejscach. Podłoże pod gniazdami powinno być przepuszczalne ( gruby żwir), zapobiega to zalaniu jaj podczas obfitych opadów. Na dnie dołków powinna też być krótka słoma. Samica znosi jaja co 48 godzin, po zniesieniu ostatniego zaczyna je wysiadywać. Opuszczając gniazdo, przykrywa jaja szarym puchem. Pisklęta żywią się na trawniku, wodzone przez rodziców. Należy im także podawać mieszankę paszową dla gąsiąt. W listopadzie młode są już w pełni opierzone. Ptaki te są odporne na niskie temperatury. Gęsiom tym zakładamy obrączki 16 mm, podobnie jak większości większych kur.
|
|
|
|
Komentarze (2)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 1]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Bernikla białolica |
|
