|
| Gęsi tuluskie |
Gęś tuluska należy do udoskonalonej formy gęsi hodowanych w południowo- wschodniej Francji. Gęś tulska jest zaliczana do bardzo ciężkich gęsi, tak samo jak gęś emdeńska. Rasa ta ma duża zdolność na tworzenie dużych wątrób których masa dochodzi do 2 kg, a ponadto posiada duża wydajność mięsną i tłuszczową. Charakterystyczną cechą gęsi tej rasy jest zwisające podgardle, które jest większe i wyraźniejsze u gąsiorów niż u gęsi.
Wygląd
Głowa ptaka jest krótka, szeroka, przechodzi w płaskie czoło. Dziób gęsi jest krótki o barwie pomarańczowej. Oczy gęsi tuluskiej są w barwie ciemnobrunatne. Szyja krótka oraz gruba. Gęś tulska ma bardzo głęboki tułów, a szczególnie jego część brzuszną wraz z podbrzuszem z doskonale rozwiniętym podwójnym fałdem brzusznym. Skrzydła bardzo duże oraz szerokie, idealnie przylegają do tułowia. Uda są wyraźnie zaznaczone, a skoki gęsi tulskiej są równe, krótkie, silne, barwy różowej. Pazury mają barwę ciemnego rogu. Upierzenie gęsi tulskiej jest barwy szarobrunatnej, poza częścią brzuszą, która jest w barwie białej. Szarobrunatne pióra posiadają białą obwódkę.
|
| Gęsi tuluskie na wybiegu |
Dorosły gąsior osiąga wagę ciała od 10kg do 12 kg, zaś gęś od 8kg do 10 kg. Nieśność gęsi tulskiej wynosi w pierwszym roku od 20 jaj do 24 jaj o średniej masie wynoszącej około 190 g, zaś później nawet do 40 jaj. Chów gęsi tulskiej odbywający się bez zbiorników wodnych daje złe rezultaty. Gęś tuluska jest rasą gęsi bardziej wybredną co do warunków chowu oraz klimatu. Samice jaja wysiaduje niechętnie. Najlepsze wyniki uzyskuje się krzyżując ją gęś tulską z innymi gęśmi, na przykład z gęsią chińską.
|
