Występowanie gągołka w warunkach naturalnych określa się tak:
Gągołek występuje na terenach Ameryki z tą różnicą, że zimuje tereny zimowania ma na południowej części Ameryki Północnej, natomiast tereny lęgowe znajdują się w środkowej części Ameryki Środkowej. Występowanie ciągnie się aż po południowe granice Alaski, oraz granice środkowowschodniej jak i środkowozachodniej części Stanów Zjednoczonych.
  Zimowanie odbywa się w regionach wybrzeży Oceanu Spokojnego (od okolic wysp Aleuckich, aż po granice północnej części Meksyku. Gągołki zimują również na terenach południowej części Stanów Zjednoczonych aż po wybrzeże Oceanu Atlantyckiego. Widziane są również na terenach Zatoki Meksykańskiej.
  Wygląd:
  Gągołek jest bardzo ładną kaczką, szczególnie, jeśli chodzi o osobnika płci męskiej podczas godów (szata godowa). Głowa jak i reszta samca podczas godów jest podzielona na dwa obszary - obszar kolorowy oraz obszar biały.
Samiec w szacie spoczynkowej szykujący się do lotu
  Tył głowy oraz dolna cześć tułowia jest w kolorze śnieżnobiałym, natomiast górna cześć tułowia, oraz przednia cześć głowy mieni się w barwach takich jak purpura, zieleń oraz brąz powodując efekt pięknego kontrastu tych trzech kolorów. Oczy kruczoczarne. Środek grzbietu jest czarny, z widoczni delikatnymi prześwitami ciemnego brązu. Dziób u samca w kolorze szaroniebieskim, natomiast u samicy brązowy.
  Samica mniej kolorystycznie ubarwiona - szary, brązowy, biały. Te trzy kolory dominują w jej ubiorze.
Samica różni się nieznacznie od samca w wyglądzie, zaczynając od mniejszej oraz bardziej owalnej brązowej główce(samiec posiada bardziej okrągłą głowę z kolorowymi barwami, na grzebiecie kończąc ( minimalnie Iny kształt grzbietu, oraz kolor).
  Rozmiar gągołka mieści się w przedziale 30-40cm.
  Gągołek jest przedstawicielem kaczki o charakterystyce monotypowej, (czyli jest to gatunek niezróżnicowany geograficznie. Gągołek jest gatunkiem, którego populacje nie różnią się między sobą, mimo że są oddzielone barierami geograficznymi lub znaczną odległością. W gatunku monotypowym nie wyróżnia się podgatunków).
  Lęgi:
  Podczas okresu lęgowego gągołki masowo odwiedzają stawy i jeziorka a nawet rzeczki o wolnym nurcie - wszystko po to, by znaleźć jak najlepsze miejsce jak najbliżej wody. Miejsce to oczywiście będzie przyszłym miejscem, gdzie zbudowane zostanie gniazdo.
  A gniazda gągołki budują na ziemi wśród gęstych zarośli, bądź mieszkają w dziuplach.
Po okresie lęgów gągołki wybierają się na słone lub słodkie jeziora bądź duże stawy.
  Parki tworzą się już w okresie zimowania.
Rozród zaczyna się w kwietni, kończy natomiast na przełomie maja, czerwca.
Samiec gągołka
  Samica podczas lęgów znosi od 6-11 jaj (średnio 8).
Jaja mają jasnoróżową barwę podchodzącą pod kremowy.
Samica wysiaduje jaja przez około 30 dni, gdzie po tym czasie zaczynają się wykluwać pierwsze młode. Od wyklucia pierwszych młodych mogą uplynąć nawet dwa dni, gdy urodzi się ostatni z młodych piskląt gągołka.
  Młode zaraz po wykluciu są wodzone przez samice (niekoniecznie swoje matki).
Istnieje dokument opisujący, że jedna samica posiadała 33 młode, wniosek jest prosty - wodzone są nie tylko młode samicy, ale również te napotkane "po drodze".
  Gągołek dojrzewają w drugim roku swojego życia, stając się samodzielnym już w drugim miesiącu życia licząc od wyklucia.
Gągołek jest ptakiem zdobywającym pożywienie nurkując pod wodę.
  Dieta jest ściśle określona z porą roku, gdyż na wiosnę i lato gągołek będzie żywic się przede wszystkim małymi i drobnymi mięczakami oraz skorupiakami, dodatkowo wzbogaci swoją dietę o małą rybkę. Oprócz tego gągołek zjada nasiona, młode larwy owadów oraz korzenie.
  Bardzo lubią przebywać w towarzystwie swojego gatunku - liczne zgromadzenia np. podczas żerowania. W zimie często widziane grupki liczące 50 osobników.
  Dość często hodowane uznawane za stosunkowo trudne, lecz spokojne kaczki (wyjątkiem jest okres rozrodczy, gdzie parka wykazuje cechy ptaków terytorialnych). W okresie rozrodczym gągołek powinien być w osobnej wolierze, z dostępem do zbiornika wodnego, gdzie nie będzie za zimno, oraz gdzie będzie dużo pożywienia.
Zbiornik wodny powinien mieć przynajmniej kilka metrów głębokości (od 3 metrów do 5 metrów = optymalna głębokość potrzebna gągołkowi.
Grupka gągołków lecących najprawdopodobniej na żerowisko
  Pożywienie/hodowla:
  Gągołek głównie żywi się drobnymi zwierzętami, takimi jak, krewetki, drobne rybki, larwy owadów, ślimaki. Podawać możemy również karmę dla kaczek (ewentualnie dla gęsi) w granulacie. Obecnie hodowcy zajmujący się hodowlą tymi kaczkami stosują metodę 3 pasz, czyli mieszają paszę dla kaczek z mieszanką dla kaczek morskich wzbogacając to wszystko paszą dla pstrągów. Do tego wszystkiego dodawane jest kilka ziaren zbóż.
Gągołek żyjący w hodowli swoje lęgi zaczyna głównie w pierwszych dniach kwietnia, a kończy zazwyczaj w ostatnich dniach kwietnia. Jednak nie jest to jakaś sztywna reguła, bo jak wiadomo, wszystko zależeć może od stanu zdrowia ptaków, od klimatu, od pożywienia itp.
Zdarzają się więc przypadki, że samica zaczyna znosić jaja już w marcu (co bardzo często hodowcy uważają za upośledzenie ptaków).
  Samica gągołka powinna mieć w tym czasie dużo spokoju, wolnego miejsca oraz pożywienia wraz z czystą wodą pitną.
Ważnym aspektem podczas okresu lęgowego są budki lęgowe, z których chętnie gągołki korzystają.
Budka lęgowa znajdować się powinna przy wodzie (lub bezpośrednio na niej) w miejscu spokojnym i zacisznym (np. wśród wysokiej trawy).
Pisklęta są bardzo delikatne i wrażliwe, co powoduje niejaką trudność w chowie gągołka.
  W pierwszym dniu życia młode pisklaki gągołka wymagają bardzo dużej ilości białka w pożywieniu, które im dostarczamy. Tak więc należy młodym dostarczać świeżych porcji białka, które trzeba dostarczać doustnie, (przyjęta norma to 1ml co 4 godziny), po kilku dniach można podawać już normalny granulat dla młodych kaczek (można pomieszać z paszą dla kaczek morskich).
Gdy mamy tylko jedno pisklę trzeba odchowywać je w obecności innych kaczek (nie koniecznie gągołka).
  Zapewniając gągołowi niezamarznięty zbiornik wodny możemy być pewni, że zniesie on zimę bardzo dobrze.