Turkan jest dużą kaczką z przybrzeżnych wód Arktycznych stref, jest to jeden z nielicznych gatunków najbardziej spektakularnych występujących w Ameryce Północnej wśród ptaków wodnych. Turkan jest niezwykle towarzyskim ptakiem, a na większą część roku, tworzy on stada o ogromnej liczbie osobników gdzie podczas tzw. wiosennego przelotu, liczba ta bardzo często wynosi powyżej 10.000 osobników.
Turkany są bardzo dużymi kaczkami.
U samicy dominującymi dwoma kolorami są brązowe z czarnymi przejaśnieniami oraz delikatnie szarawe, bardzo często białe.
Samicę turkana można bardzo łatwo pomylić z samicą edredona, chociaż, gdy popatrzymy na samicę turkana z boku, to dziób turkana jest bardziej podniesiony, jakby troszkę zadarty.
U piskląt
Zarówno młoda samica jak i młody samiec turkana wygląda niemalże identycznie. W pierwszym roku życia mężczyznę nie w sposób odróżnić samicy, w późniejszym czasie dopiero występują zauważalne różnice w wyglądzie.
Oczy zarówno jak u samca i samicy są brązowe, nie zdarzają się inne kolory. Nogi żółte, przechodzące w pomarańczowy.
Samce w okresie, który nie jest uznawany za godowy, przybierają kolory bardzo ciemnego i intensywnego brązu, bez jakichkolwiek specjalnych znaków w okolicy dzioba, który przybiera wtedy bardzo intensywny pomarańczowoczerwony kolor. Długość ciała turkana określa się na 45 - 66 cm. U samca czarna budowa głowy ze specyficznymi przejściami w kolorze białym, przód biały, niebieski kark, twarz w odcieniu ciemnej błyszczącej zieleni.
Samica turkana
Samiec uchwycony podczas czyszczenia piór.
Gatunek ten określa się mianem gatunku monotypowego.
Gdy nie ma okresu godowego, znaleźć można tą kaczkę na morzu.
Tam żywi się nurkując i zdobywając małe ślimaki, skorupiaki i mięczaki, bardzo chętnie zjada jeżowce, a także rozgwiazdy, natomiast w okresie letnim wzbogaca swoją dietę o larwy owadów, glony oraz zielone rośliny wodne, oraz drobne roślinki, ich nasiona i owoce.
Pary tworzone są w okresie późnej zimy, już prawie na początku wiosny, na granicach morskich prądów, bardzo często przy tworzeniu par towarzyszy im czekanie na topnienie śniegu, a gdy to już nastąpi, przemieszczają się lecąc na tereny lądowe, blisko zbiorników słodkowodnych, na terenach arktycznej tundry.
Turkany zazwyczaj robią gniazda z dala od jakichkolwiek sąsiadów, szczególnie od drapieżników (głównie lisy polarne) i osobników tego samego gatunku, jednak, gdy przebywają na terenach gdzie jest mało miejsca, albo, gdy jest jakiś groźny drapieżnik, który mógłby zagrozić ich potomstwu, wtedy zbierają się wspólnie i budują gniazda bardzo blisko siebie w celu zminimalizowania ewentualnych strat.
Okres lęgowy jest tylko raz w roku, i odbywa się na przełomie dwóch miesięcy, tj. czerwca i lipca.
Składanie jaj wygląda w ten sposób, że samica, wybiera wgłębienie zrobione w ziemi, lub sama takowe robi, wyścielając je następnie własnym puchem, w celach ochrony przed uderzeniem jaj podczas składania np. o kamienie, które mogły się znaleźć w gnieździe oraz po to, by później były precyzyjnie otulone a co za tym idzie odpowiednio ogrzewane.
Samica składa w zależności od różnego rodzaju czynników (czy żyła w stresie, czy klimat jest odpowiedni oraz czy pożywienie, którym się żywiła było dość obfite) od 2-8 jaj, jednak zobaczenie widoku 8 jaj u jednej samicy jest niezwykle rzadkie.
Okres wysiadywania trwa około nieco ponad 3 tygodnie, a samce w tym okresie zajmują się bronieniem gniazda oraz dostarczaniem pożywienia. Pisklęta tuż po wykluciu tworzą tzw. żłobki, które mogą liczyć nawet do 20 sztuk, i chodzą za samicami ucząc się wtedy wszystkiego, co im będzie w życiu potrzebne.
Samiec turkana.
Będąc w słodkiej wodzie, szukają skorupiaków, mięczaków i larw owadów oraz młodymi pędami roślin wodnych.
Granicą samodzielności określa się dzień 50, wtedy to kaczki te stają się całkowicie samodzielne, przenosząc się na morskie wody w towarzystwie dużych liczb edredonów.
Turkany stają się osobnikami dorosłymi bardzo późno, bo dopiero po okresie 3 roku życia.
Wtedy to przybierają one barwy typowo dorosłych osobników i jest to wtedy znak, że osobnik taki ( w pełni upierzony) jest dojrzały płciowo.
Turkan nie jest gatunkiem łatwym w hodowli, ponieważ bardzo trudno jest utrzymać embrion przy życiu.
Jest to ptak bardzo odporny na różnego rodzaju choroby.
Kaczka ta najlepiej się czuje na czystych powierzchniach, gdzie może bez problemu zanurzyć się w głębokiej i bardzo zimnej wodzie.
Gdy Turkan dostanie takowy zbiornik wodny, będzie w nim przesiadywał większość swojego czasu.
Na lądzie raczej niezdarny, jednak nadrabia to swym wdziękiem podczas pływania.
