|
| Samiec gwinejki |
Kaczka gwinejka należy do podrodziny kaczek, nadrodzaj: kaczka leśna
Gwinejka zamieszkuje tereny środkowej oraz zachodniej części równikowej Afryki (czyli Gwinea, Sierra Leone, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kamerun, Nigeria, Gabon, Kongo, Czad, Republika Środkowoafrykańska).
Swoją nazwę bierze najprawdopodobniej z faktu, iż najwięcej osobników można spotkać na terenach Gwinei - od czego nazwa "Gwinejka".
Gwinejka zamieszkuje tereny leśne, w okolicy, w których znaleźć można bagna, jeziorka, stawy, spokojne rzeki.
Za dnia gwinejka przesiaduje na gałęziach wysokich drzew, żerując dopiero w godzinach wieczornych.
Pokarm zdobywany jest zazwyczaj tak, że gwinejka płynąc wzdłuż brzegu jeziora, stawu bądź rzeki przeszukuje pod wodą (lub czasem na jej powierzchni) drobnych bezkręgowców wodnych (czyli owady - również ich larwy, mięczaki, skorupiaki (tylko te drobne) oraz robaki.
Znalezione podczas żerowania owoce lub nasiona, a nawet korzenie, chętnie dołączane są do diety gwinejek.
Wygląd:
Zarówno głowa jak i górna strefa szyi u osobników dorosłych występuje w barwie czarnej.
Reszta ciała praktycznie rdzawo brązowa. Na wierzchu głowy oraz skraju dzioba widać
białą plamę (natomiast paznokieć jest czarny). Dolna część szyi oraz pierś wydaje się, jakby bardzo połyskiwała (efekt silnego natłuszczenia). Podczas okresu rozrodczego dziób u osobnika płci męskiej delikatnie nabrzmiewa stając się delikatnie ciemniejszy niż podczas okresu spoczynku. Samiec posiada wtedy mniej białych detali na głowie, dziób staje się jaśniejszy.
Gwinejka jest stosunkowo dużą kaczką, gdyż jej rozmiar ciała często oscyluje w przedziale 55-60cm.
Galeria:
Gatunek:
Wielu twierdzi, że gwinejka jest gatunkiem monotypowym, jednak znajda się ludzie uważający, że gwinejka jest jednak przedstawicielem gatunku posiadającym podgatunek (Pteronetta hartlaubii albifrons) żyjący na południowej części Afryki. Podgatunek ten posiada charakterystyczną głowę w zazwyczaj w bardzo jasnych kolorach (przeważnie biała, lub delikatnie szarawa).
Lęgi:
U gwinejki lęgi związane są bardzo ściśle z porą deszczową.
Lęgi zaczynają się już od początku sierpnia aż do końca listopada (bardzo rzadko grudzień - pierwsze dni).
Gwinejka jest przedstawicielem gatunku monogamicznego, gdzie parka tworzy parkę na sezon.
Swoje gniazda gwinejka robi najchętniej w dziupli, gdy jednak nie ma sprzyjających warunków, wygrzebuje w ziemi niski dołek, przykrywa go puchem, piórami, oraz znalezionymi dookoła suchymi trawami, tworząc gniazdo, w którym samica zniesie od 7 do 13 jaj (najczęściej jednak jest to 10 jaj).
Jaja mają barwę białoróżową (delikatny kremowy), a czasem nawet mleczną.
Samica Gwinejki wysiaduje zniesione przez siebie jaja przez okres 30-31 dni.
Już od pierwszych chwil, gdy młode pisklęta ujrzą światło dzienne wychylając się ze skorupek są bacznie obserwowane przez rodziców, którzy swą nadopiekuńczością darzą każde z wyklutych piskląt.
Rodzice żywią młode wtedy drobnymi skorupiakami oraz bezkręgowcami.
Młode stają się samodzielne wtedy, gdy zyskują zdolność lotu, która przypada mniej więcej na okres 55-61 dni od wyklucia się piskląt.
Z rodzicami zostają około 100 dni (ustalona wartość przez obserwatorów i hodowców).
Gwinejki dojrzewają już w pierwszym roku swojego życia.
Hodowla:
|
| Gwinejka - samiec |
Gwinejki uznawane są za kaczki bardzo trudne w hodowli. Mają bardzo duże wymagania, dlatego wielu hodowców rezygnuje z ich hodowli, właśnie ze względu na trudność hodowania oraz bardzo wysokie wymagania (duża powierzchnia woliery, dostęp do wody, duża potrzeba jedzenia skorupiaków i mięczaków). Innym aspektem nie wybierania tej kaczki jest fakt, że gwinejka jest kaczką bardzo agresywną. Wyjątkowo agresywna staje się w okresie lęgów, więc przebywać nie mogą z innymi gatunkami, gdyż grozi to pokaleczeniem ptaków, lub nawet ich śmiercią.
W Polsce okres lęgowy zaczynać się będzie zawsze w kwietniu (pod koniec miesiąca), a kończyć na początku czerwca.
Gwinejki gniazdują w budkach lęgowych, chętnie wykorzystują dziuple w wysokich i grubych drzewach (o ile takie posiadamy w wolierze). Jeśli nie dostarczymy im ani budki, ani wysokiego i grubego drzewa, można zasadzić gęstą i wysoką trawę, w której ptaki w ostateczności zbudują gniazdo. Młode pisklęta bardzo źle znoszą zmiany temperatur (na niższą), wilgoć i np. podczas deszczu, zimy itp. należy je przenosić do ciepłych miejsc, z dala od mokrych i zimnych pomieszczeń.
Zaleca się mieć pomieszczenia z grubą warstwą słomy, oraz z ogrzewaniem, które włączamy w razie potrzeby ogrzania gwinejek.
|
| Osobnik płci męskiej gwinejki |
Ptaki żywią się zwykłym granulatem przeznaczonym dla kaczek hodowlanych, zielonkami różnego rodzaju, oraz zbożem.
Gdy zbliża się okres rozrodczy, warto zainwestować w zmielone krewetki podawane samicy w celu zwiększenia szansy na zdrowe pisklęta (biało zwierzęce potrzebne pisklętom do prawidłowego rozwoju).
Pisklęta dostawać powinny zooplankton, mieszanki paszowe przeznaczone dla młodych gęsi lub kaczek hodowlanych, oraz rzęsę wodną wraz z larwami ochotek.
W przypadku braku pomieszczenia, gdzie temperatura będzie przynajmniej pokojowa, podczas zimnych i mroźnych dni Gwinejki mogą zdechnąć, z wycieńczenia - bardzo wrażliwe na niskie temperatury.
|
