Terenami lęgowymi podgorzałek są obszary środkowej i wschodniej Europy oraz Azji ,po zachodnie prowincje Chin i zachodnią Mongolię.
Zimują w południowej Europie, północnej i środkowej Afryce, w północnych Indiach, w Birmie oraz na północnym wybrzeżu Zatoki Perskiej i Morza Czerwonego.
Pogorzałka jest nielicznym gatunkiem lęgowym w Polsce o nierównomiernym rozmieszczeniu.
Pogorzałki zasiedlają jeziora i stawy z szerokim pasem pałkowo - tatarakowym, tatarakowym albo trzcinowym. Lubią przebywać między szuwarami, a pasem pływających liści.
Noce spędzają na otwartym lustrze. Chętnie nurkują na głębokości do jednego metra, pod wodą pozostają tylko przez kilka sekund.
Pod wodą wyrywają rośliny z korzeniami, następnie wynoszą je na powierzchnie i zjadają tylko niektóre ich części.
Przecedzają wodę, gruntują zanurzając głowę. W ten sposób zdobywają rzęsę wodną, oraz delikatne liście włócznika.
Żywią się larwami komarów, ochotek, chruścików, ślimaki, kijanki oraz małe żabki.
Podczas jesieni i zimy, zbierają pływające w wodzie nasiona.
Wygląd pogorzałkiKaczor w szacie godowej posiada lśniące kasztanowatobrązowe : głowę, szyję, pierś oraz boki tułowia. Plecy ma zielonkawoczarne, skrzydła koloru ciemnobrązowego z czarnobiałym lusterkiem. Brzuch oraz pióra podogonowe białe. Dziób koloru szaroniebieskawego, nogi czarne z zielonożółtą błoną pławną.
Oczy młodych kaczorów są szare, z wiekiem zmieniają swoją barwę na białą.
Kaczka jest ubarwiona podobnie do samca, ale jej upierzenie jest matowe, a oczy brązowe.
Kaczor podczas szaty spoczynkowej przypomina kaczkę, ale wierzch jego ciała jest jaśniejszy , a piora na piersi mają czerwonawe obwódki.
Długość ciała to około 38-42 cm.
Gatunek monotypowy.
Rozmnażanie pogorzałkiKaczory zaczynają tokować wczesną wiosną, kończą w maju.
Samica buduje gniazdo w pobliżu wody, w gęstych krzakach. Do gniazda prowadzi wydeptana ścieżka w gąszczu roślin.
Gniazda Pogorzałek spotkać można także na niewielkich wysepkach, na pływających kępach trzciny oraz na podwyższonych miejscach wśród bagien.
Gniazdują zwykle w rozproszeniu, a czasami w niewielkich koloniach (czasami w towarzystwie hełmiatek).
Pogorzałka ma jeden lęg w roku w drugiej połowie maja lub w pierwszej połowie czerwca.
Jaja znosi w odstępach jednodniowych, około 7-11 sztuk. Jaja mają skorupę barwy szarawej, stopniowo zmieniającą się w szarobrązową.
Jaja wysiaduje samica przez 25-27 dni. Samiec w czasie wysiadywania jaj przebywa blisko samicy, ale gdy młode się wyklują opuszcza rodzinę. Pisklętami opiekuje się matka.
Pisklęta żywią się przede wszystkim pokarmem zwierzęcym, zdobywanym w wodzie. Zjadają także ważki.
Młode samodzielność osiągają w wieku 50-60 dni.
Dojrzewają w pierwszym roku.
Hodowla pogorzałkiPogorzałka jest kaczką średniej wielkości, ale najlepiej czuje się na dużych wybiegach, gdzie może przebywać z innymi gatunkami kaczek.
Pogorzałka jest bardzo aktywna, przez większość dnia szuka pożywienia w wodzie .
Do zbiornika wodnego od czasu do czasu trzeba wprowadzać rośliny wodne i bezkręgowce.
Kaczka zazwyczaj zakłada gniazdo na ziemi, w pobliżu wody, które ukrywa w roślinności.
Czasami wykorzystuje budkę lub kosze lęgowe.
Należy pamiętać że legi mogą być nieudane, jeżeli wybieg jest przepełniony.
Kaczka wysiaduje jaja pewnie, ale niepokojona może porzucić gniazdo.
Osobniki dorosłe mogą być karione granulatem, ziarnem zbóż, zielonkami (z dużym udziałem roślin wodnych), okopowymi.
Pisklętom należy podawać w płytkim naczyniu z wodą żywe rozwielitki, larwy ochotek, a także mielone krewetki. Młode chętnie jedzą mieszankę paszową dla kacząt oraz rzęsę wodną.
Pogorzałka dobrze znosi zimę pod warunkiem, że lustro jeziora, bynajmniej jego część jest pozbawiona lodu.
Obrączki 10 mm.
|
