|
| Orlik Wileński |
Orlik wileński to polska rasa gołębi, która została wyhodowana po pierwszej wojnie światowej na kresach wschodnich Polski. Rasa ta powstała prawdopodobnie na bazie gołębi mikołajowskich, wywrotków odeskich oraz miejscowych gołębi ras wysokolotnych, głównie tzw. "staropolskich". W tworzeniu rasy orlik wileński największy wkład pracy hodowlanej wnieśli hodowcy z Wilna, Suwałk, Grodna, z obszaru Białegostoku oraz pobliskich terenów. Gołębie tej rasy są hodowane na terenie całej Polski.
Wygląd
Orlik wileński jest gołębiem o średniej wielkości ciała, posiada wydłużoną sylwetkę, która jest lekko wysunięta i dość szeroka w piersiach. Orlik wileński posiada wydłużoną, wąską głowę, której tylna część profilu jest gładka i przechodzi łagodnie w wyraźną linię szyi. Na głowie mieści się lekko wypukłe i zaokrąglone czoło. Gołębie tej rasy posiadają średniej wielkości oczy, o barwie jasno-bursztynowej. Brew wąska, bardzo delikatna o barwie cielistej, u gołębi czarnych i niebieskich brew na barwę szarą. Dziób długi, cienki, proporcjonalny w swojej budowie do wielkości głowy. Dziób w barwie jasno-rogowego, u gołębi czarnych i niebieskich dziób ma barwę ciemniejszą. Woskówki gołębia są małe, bardzo gładkie, doskonale przylegające, w barwie biało przypudrowanej. Szyja orlika wileńskiego jest w średniej długości, bardzo pełna, osadzona dość szeroko, idealnie łączy się z piersią oraz grzbietem, podgardle jest zaokrąglone. Pierś dość szeroka, dobrze zaokrąglona, lekko opadająca, wyraźnie wysunięta do przodu. Plecy proste, szerokie, płynie przechodzą w ogon, lekko opadające. Skrzydła posiadają szerokie i sprężyste lotki, ponadto są długie, przylegające, noszone są zawsze pod ogonem i nie dotykają podłoża. Ogon płaski, długi, szeroki złożony z od 14 do 18 szerokich i sprężystych lotek. Ogon jest dłuższy i szerszy od tułowia. Nogi krótkie, skoki nieopierzone w barwie czerwonej. Pazurki u rasowych gołębi rasy orlik wileński są zawsze w takiej samej barwie jak dziób. Podczas wystaw ptaków ozdobnych orlik wileński oceniany jest za figurę, za budowę głowy, za barwę oczu, za wygląd i układ skrzydeł, za ogon, postawę, kolor, rysunek, nogi oraz za ogólny wygląd i dobrostan. Obrączka numer 8.
Orlik wileński posiada bardzo gęste i obfite upierzenie, które jest miękkie ale niezbyt dobrze przylegające do ciała. Gołębie tej rasy występują w następujących kolorach: czarne, czerwone, lodowo- srebrne, niebieskie, płowe oraz żółte. Kolor upierzenia musi być bardzo mocno nasycony na szyi, ponadto musi charakteryzować się metalicznym połyskiem. Gołębie o umaszczeniu niebieskim, lodowym oraz płowym muszą posiadać widoczne paski na skrzydłach. Gołębie o umaszczeniu barwnym nie posiadają pasów, czerwone, czarne oraz żółte. Wszystkie odmiany barwne orlika wileńskiego muszą posiadać ogon biały z widocznymi kolorowymi bocznymi sterówkami (pożądane 1:1, 2:2, 3:3). Barwne sterówki oraz lotki muszą być u rasowych gołębi cieniowane z kolisto owalną widoczną plamą. U niebieskich i czarnych gołębi plamy te są mało widoczne. Pióra znajdujące się po bokach wierzchniej okrywy ogona, powinny być barwne i muszą tworzyć jedną kolorową linię ze skrajnymi sterówkami ogona (zabarwienie to fachowo jest określane jako widełki). Dolna, jasna część grzbietu, wierzchnia okrywa ogona oraz cały ogon muszą być odkryte oraz w pełni widoczne.
|
| Gołąb Orlik Wileński |
Wady wyglądu
Rasowy gołąb orlik wileński nie może posiadać dużej głowy, brew w barwie czerwonej lub różowej, oczy w barwie różowej lub ciemnej, zbyt długiej i cienkiej szyi, zbyt wąskiej piersi. Niedopuszczalne są skrzydła noszone na ogonie lub krzyżujące się pod nim. Wadą wyglądu jest także daszkowaty kształt ogona, wąski wielowarstwowy i krótki ogon, mniej niż 14 sterówek znajdujących się w ogonie, zbyt wysoka postawa ciała, zły rysunek, jak również mało nasycony kolor upierzenia.
|
