|
| Turkot altenburski |
Turkot altenburski należy do gołębi rasowych hodowanych już od początku XVII wieku na obszarach Saksoni oraz Turyngii w okolicy Altenburgu (stąd nazwa rasowa).
Turkot altenburski jest gołębiem o mocnej budowie ciała, posiada prawie pionową postawę, bardzo pięknie turkocze.
Wygląd
Najwyższy punkt głowy gołębia znajduje się przed okiem, zaś ciemię jest opadające ku tyłowi bez zaznaczonej potylicy i karku. Na głowie znajduje się wysokie i szerokie czoło.
Rasowe gołębie posiadają bardzo czyste oczy w barwie perłowej. Brew wąska, w zależności od danej barwy upierzenia gołębią brew może być w barwie jasnej lub ciemnej. Dziób turkotów altenburskich ma średnią długość. U osobników o ciemnym upierzeniu dziób jest w barwie ciemnej, aż do czarnej, zaś u osobników o upierzeniu jasnym, czerwonym, białogłowych i mnichowatych dziób jest w barwie jasnej, ciemnego rogu dziób ma u osobników o upierzeniu płowo- czerwonym, płowo- czerwonym nakrapianym, siwo- czerwony. w barwie białej lub jasno-rogowej dziób jest u osobników o upierzeniu płowo-żółtym, płowo- żółtym nakrapianym oraz u siwo-żółtych. Szyja turkotów altenburskich jest dość długa (umiarkowanie długa), z bardzo dobrze rozwiniętym gardłem. Pierś bardzo szeroka, wyraźnie wysunięta do przodu. Plecy w partii ramion są szerokie, nieco opadające. Skrzydła gołębi są umiarkowanie długie, bardzo dobrze okrywają cały grzbiet ptaków. Ogon dość długi (umiarkowanie długi), bardzo dobrze zwarty. Na ogonie rośną bardzo szerokie pióra. Nogi o średniej długości, nie są opierzone. Barwa pazurków jest identyczna jak barwa dzioba, w zależności od danej barwy upierzenia. Podczas wystaw ptaków ozdobnych gołąb jest oceniany za kolor oczu, za postawę, za barwę i rysunek oraz za ogólne wrażenie. Obrączka numer 8.
|
| Turkot altenburski w gołębniku |
Turkot altenburski posiada bardzo gładkie upierzenie, które nie za mocno przylega do ciała.
Gołębie występują w następujących odmianach barwnych -białogłowe i mnichowate w kolorze czarnym, czerwonym, żółtym, niebieskim z czarnymi i białymi pasami lub bez pasów; płowo - niebieskie, płowo - czerwone, płowo - żółte grochy; niebieski nakrapiany, płowo - niebieski nakrapiany, płowo - czerwony nakrapiany (w kolorze skowronka); niebiesko- siwy, czerwono - siwy, żółto - siwy (szymle); czarny, biały, czerwony, żółty, czerwony dominujący, dominujący żółty, niebieski z czarnymi pasami lub bez, płowo - czerwony, płowo - niebieski, płowo - niebieski z czarnymi pasami lub bez. Wszystkie kolory w jakich występują gołębie muszą być bardzo czyste, wyraziste i dobrze nasycone.
U osobników niebieskich oraz płowych muszą występować bardzo czyste kolory, bez brudno-siwego i rdzawego nalotu. Występujące pasy muszą być bardzo wyraziste, bez jakiejkolwiek najmniejszej przerwy, muszą być także niezbyt szerokie i muszą bardzo wyraźnie oddzielenie przebiegać przez ciało gołębi. Nakrapianie na skrzydłach musi być bardzo wyraźne i intensywne.
Gołębie skowronkowate muszą posiadać pierś w kolorze ochry.
Osobniki płowo - żółte posiadają bardzo wyraźny żółty kolor szyi, piersi, pasów jak i jasny kolor głowy, ogona oraz lotek. U samic dozwolony jest ciemniejszy kolor głowy i lekko szare zabarwienie w opierzeniu brzucha. U osobników płowo - czerwonych jest podobnie.
Gołębie siwe (tzw. szymle) posiadają pasy i w pojedynczych piórach na głowie, szyi, tarczy skrzydeł, piersiach i brzucha mniej lub więcej białej barwy.
Gołębie siwo-niebieskie (szymle) muszą posiadać bardzo ciemne pasy, lotki oraz ogon. Gołębie siwo-czerwone i siwo-żółte (szymle) występują z czerwonymi względnie żółtymi pasami jak i jasnymi lotkami oraz ogonem.
Osobniki z białymi pasami oraz biało - łuskowane posiadają czarny brzeg pasów, łusek oraz ciemne lotki.
Gołębie szroniatogłowe posiadają przeplatanie głowy białymi piórami, na ramionach powinny posiadać od 5 do 10 białych lotek I rzędu. Gołębie tygrysowate posiadają kolorową pierś, lotki i ogon, zaś pozostała część upierzenia jest równomiernie kolorowo i biało oznakowana.
Gołębie pstre posiadają bardzo równomiernie rozłożony rysunek, nie posiadają na upierzenie zbyt dużych plam. Lotki oraz ogon są nie są całkiem kolorowe, jak również nie są całkiem całe białe. Co istotne gołębie które posiadają wyłącznie bardzo małą ilość białych piór nie są uważane ani za gołębie tygrysowate ani za gołębie pstre.
U gołębi białogłowych linia rozdziału głowy musi przebiegać na około 1cm poniżej oczu, 7 -10 lotek I rzędu muszą być białe, opierzenie brzucha oraz uda powinno być bardzo kolorowe. Mnichowate posiadają biały ogon z okryciem i klinem.
|
| Turkot altenburski |
Wady wyglądu
Rasowy gołąb Turkot altenburski nie może posiadać zbyt wąskiej lub za małej budowy ciała, za wysokiej postawy, wąskiej lub okrągłej głowy. Niedopuszczalna jest zbyt wydatna potylica i kark, za krótki dziób, zbyt dużo barwy czerwonej w tęczówce, zbyt szerokie i czerwone brwi. Wadą wyglądu są także - opierzone nogi, grzbiet w białej barwie, odkryty grzbiet, widoczny początek trzeciego pasa, nieczyste i nieregularne kolory.
Turkot altenburski nie może posiadać krótkich lub przerwanych pasów, jak również rdzawej barwy kolorów pasów lub łusek, niedopuszczalna jest wadliwa linia rysunku u białogłowych lub mnichowatych, jak również posiadanie większej ilości niż dwie białe lotki różnicy. Wadami są także inne mocne braki w kolorach i rysunkach gołębi.
|
