Gołąb Stargardzki Pulsujący pochodzi ze Stargardu oraz jego okolic, ptak ten powstał wskutek przeprowadzanych krzyżówek gołębia długodziobego lotnego jednokolorowego i altstammera. Stargardzki Pulsujący jest gołębiem o zgrabnej wydłużonej oraz smukłej sylwetce, ma poziomą postawę, która przy pulsowaniu szyją nie dużo się zmienia.
Głowa gołębia im bardziej jest wydłużona tym lepiej, u rasowych ptaków musi być drobna, delikatna, gładkogłowa i koroniata z rozetami. Na głowie znajduje się długie czoło. Oczy gołębia mają barwę perłową. Brew jest jasna. Dziub Gołębia Stargardzkiego Pulsującego jest długi, cienki o jasnej barwie, jest pożądany przy barwach czarnych, może występować muszka, woskówki płaskie barwy białej (u ptaków o niebieskich i płowych barwach dziub powinien mieć kolor rogu). Szyja gołębia jest cienka i długa, widocznie odchylona do tyłu. Szyja przy tułowiu jest nieco szersza, u rasowych gołębi musi się odznaczać pulsowaniem do przodu i tyłu. Pierś Gołębia Stargardzkiego Pulsującego jest wysoko uniesiona, lekko szeroka, nieco wysunięta, podczas swojego charakterystycznego pulsowania jest lekko uniesiona. Plecy są szerokie i wklęsłe. Skrzydła gołębia spoczywają na ogonie, nie krzyżują się ze sobą, bardzo dobrze przylegają do ciała ptaka. Ogon jest bardzo dobrze zwarty, zawsze noszony poziomo. Gołąb Stargardzki Pulsujący ma wysokie nogi, które są gładkie lub są porośnięte średnimi łapciami lub bardzo słabo rozwiniętymi sępimi piórami. Podczas wystaw ptaków ozdobnych Gołąb Stargardzki Pulsujący jest oceniany za swoją figurę, postawę, kształt szyi oraz jej charakterystyczne pulsowanie, za kształt i wielkość głowy, za oczy, za kolor, rysunek oraz ogólny wygląd. Obrączka numer 7 (9).
Gołąb Stargardzki pulsujący
Gołąb Stargardzki Pulsujący posiada upierzenie mocno przylegające do jego korpusu. Łapciane nieco luźniejsze. Występują następujące odmiany barwne tej rasy: biała, czarna, czerwona, czerwona -płowa, niebieska z czarnymi pasami, niebieska - groch, niebieska - płowa, niebiesko -płowa - grochowa, żółta, żółto-płowa, niebieski szymel, białolote - czarny, czerwony, żółty, niebieski. Wszystkie kolory w jakich występują te gołębie, powinny być bardzo mocno nasycone, błyszczące, jednolite kolory muszą znajdować się na plecach przy niebieskich i płowych, jednoznaczny rysunek pasów. Biało nakrapiane gołębie mogą posiadać od 4 do 8 widocznych białych lotek w skrzydle, w łapciach mogą też być białe pióra.
Gołąb Stargardzki Pulsujący nie może posiadać grubej szerokiej głowy, zbyt szerokiej piersi, za mocno szerokich pleców. Rasowe ptaki nie mogą mieć zbyt mało smukłej sylwetki, dużym błędem rasowości gołębia, jest niedostateczne pulsowanie szyją, nieprawidłowa postawa, słabo opierzone nogi. Dziub źle umiejscowiony, ciemny, błędem są także nosówki barwy ciemnej. Błędem wyglądu gołębia Stargardzkiego Pulsującego jest matowy kolor, przy białolotach różnica większa niż po dwie białe lotki w skrzydle, błędy w rozetach przy koroniatych.
