|
| Brodawczak polski |
Brodawczak Polski został wyhodowany na początku XX wieku na terenach południowo wschodniej Polski, przez polskich hodowców ptaków ozdobnych. Bardzo duży wkład pracy w uszlachetnienie Brodawczaka Polskiego wnieśli hodowcy ptaków z Lwowa oraz jego okolic. Brodawczak Polski charakteryzuje się mocną budową ciała, jest smukły, ma nieco uniesioną klatkę piersiową. Ptak ma średnią wielkość, niską postawę, posiada doskonale rozwinięte woskówki nosowe i brwiowe.
Wygląd
Brodawczak Polski posiada szeroką, małą głowę, na której mieści się ukośne czoło, płaskie ciemię oraz łagodnie zaokrąglona kość potyliczna. Tył głowy łączy się stromo z linią szyi. Ptaki mają duże oczy o malej źrenicy, perłowa barwa tęczówki przechodzi w barwę czerwoną, białe ptaki mają tęczówkę barwy ciemnej. Brwi są mięsiste, trzyrzędowe, brodawkowato rozwinięte, delikatnie przypudrowane. Brodawczak Polski ma bardzo mocny, krótki, szeroki u podstawy i tępo zakończony dziub. Rasowy gołąb powinien mieć zwarte obie szczęki równej grubości. Górna szczęka powinna być skierowana pionowo w dół, zaś na dolnej szczęce powinny musowo znajdować się trzy brodawki (środkowa większa i dwie boczne mniejsze), barwy szaro cielistej lub biało przypudrowanej. Gołąb posiada szerokie i silnie rozwinięte woskówki nosowe, o barwie biało przypudrowanej. Szyja krótka, gruba, zaś podgardle bardzo łagodnie zaokrąglone. Pierś ptaka szeroka, dobrze zaokrąglona, widocznie uniesiona oraz wysunięta do przodu, plecy zaś są krótkie, w partii ramion delikatnie wklęsłe. Brodawczak Polski ma skrzydła bardzo dobrze przylegające do ciała, ramiona są wyraźnie zaokrąglone. Lotki gołębia są długie, zwarte, spoczywają na bocznych sterówkach ogona, sięgają prawie do końca ogona. Ogon jest krótki, bardzo dobrze zwarty, delikatnie dłuższy niż skrzydła na nim spoczywające. Nogi krótkie, ale pasujące do ciała gołębia, są bardzo mocne. Na skokach oraz palcach nie znajdują się żadne piórka. Barwa pazurków u rasowych Brodawczaków polskich jest bez znaczenia.
|
| Brodawczaki polskie w klatce |
Brodawczak Polski posiada bardzo obfite i dobrze przylegające upierzenie. Gołąb występuje w ubarwieniu jednolitym (biały, czarny, czerwony, niebieski z pasami, żółty, kawowy) oraz niebiesko grochowy i kawowo-płowy z pasami. Kolor niebieski u rasowych gołębi jest pożądany możliwie jasny, z dwoma widocznymi czarnymi pasami na skrzydłach oraz z wstęgą w poprzek ogona. U gołębi o umaszczeniu grochowym powinny się znajdować ciemniejsze pióra symetryczne i równomierne, równo rozłożone, tak samo u gołębi płowych występują dwa pasy na skrzydłach oraz wstęga na ogonie. U gołębi o umaszczeniu czarnym, czerwonym, oraz żółtym, kolor powinien być bardzo intensywny o jednolitej tonacji. Pióra na piersi i szyi powinny mieć metaliczny połysk.
Podczas wystaw ptaków ozdobnych Brodawczak polski jest oceniany za wygląd głowy, brwi, dzioba, woskówek nosowych, za figurę budowy, za swoja postawę oraz za kolor upierzenia.
Duże błędy wyglądu
Rasowe Brodawczaki polskie nie powinny mieć wąskiego czoła, ani łukowatej linii profilu głowy. Błędem jest zbyt długi dziób, zbyt spiczasty, nieodpowiednio wstawiony oraz mało szeroki u podstawy. Woskówki nosowe nie powinny być płaskie oraz drobne. Dużym błędem wyglądu jest także brak brodawek na dolnej szczęce, za niedoskonałość uważa się także mniej niż trzyrzędową brew, płaską bądź nadmiernie rozwiniętą o barwie różowej lub żółtej, nierównomiernie szeroka. Rasowy gołąb nie powinien mieć załzawionych oczów, długiej, cienkiej szyi, wąskiej piersi, długich i wąskich pleców, opuszczonych skrzydeł, zbyt wysokich nóg, opierzonych skoków, lub opierzonych palców. Skazą są także białe pióra na tle podstawowym (z wyjątkiem białych), wydłużona lub wąska figura.
|
