Garłacz śląski został wyhodowany na obszarach Śląska, gdzie nadal jest chętnie hodowanym gołębiem. Garłacz Śląski jest gołębiem posiadającym mocną, zgrabną i smukłą budowę ciała. Sylwetka ptaka jest wyraźnie wydłużona, trzymana skośnie pod kątem 45 stopni. Charakterystyczne gardło jest gruszkowo rozdmuchane, zaś postawa umiarkowanie wysoka i wyprostowana. Tylna część tułowia jest krótsza od przedniej. Barwa upierzenia bardzo intensywna.
Wygląd
Głowa garłacza śląskiego posiada wyraźne wydłużone zaokrąglenie, czoło wypukłe oraz nieco zaokrąglonego kształtu. Głowa w wszystkich odmianach barwnych jest gładka i pozbawiona korony. Barwa oczy waha się między barwą pomarańczową a żółtą, oczy o barwie ciemnej występują u gołębi o białych, białogłowych oraz u mnichów. Brwi garłacza śląskiego są wąskie i delikatne, ich barwa uzależniona jest od danej barwy upierzenia (brew może być jasna lub ciemna). Woskówki są gładkie oraz słabo rozwinięte. Gardło duże oraz silnie rozdmuchane, bardzo mocno jest osadzone w piersi ptaka. Gardło posiada kształt uformowanej gruszki, zaś w dolnej części ma kształt walcowaty, a w górnej występuje największe zaokrąglone wydęcie, do którego przylega dziób. Dziób tych gołębi jest o średniej długości. Bardzo mocny dziób spoczywa na nadmuchanym gardle. Gołębie białe z czerwonymi pasami posiadają dziób w barwie czarnej bądź bardzo ciemnej. Gołębie o upierzeniu niebieskopłowym, niebieskopłowym -grochowym, szronistym, jarzębiatym posiadają dziób w barwie ciemno rogowej. Gołębie o upierzeniu białym, czerwonym, żółtym, żółtopłowym, żółtopłowym -grochowym, żółtym szymlowatym, masłowym, białym z żółtymi pasami, jak również gołębie w kolorach u białolotów dziób jest o barwie jasnej. U wszystkich gołębi mnichowatych oraz białogłowych górna część dzioba jest wyraźnie jasna, zaś dolna dostosowana odpowiednio do barwy upierzenia, jest mniej lub bardziej ciemna. Rasowy gołąb garłacz śląski musi posiadać jak najdłuższą szyję, która musi być nieco odchylona do tyłu. Pierś tych gołębi nie należy do zbyt szerokich, ale jest bardzo dobrze umięśniona. Mostek jest długi, nieco zaokrąglony. Niezbyt dobrze wyraźnie jest zaznaczone połączenie piersi z gardłem. Plecy są długie w partii barek. Niezbyt szerokie plecy opadają ukośnie w kierunku ogona. Skrzydła dobrze przylegające, zwarte, mocne, nie odstające. Spoczywają na ogonie, nie mogą krzyżować się u rasowych gołębi. Ramiona mają kształt zaokrąglony. Ogon zwarty, wąski, tworzący wraz z plecami jedną wyraźną linię. Koniec ogona dotyka prawie ziemi. Nogi wysokie, proste, nie grube, nie są zbyt szeroko rozstawione. Podudzia bardzo wyraźnie widoczne, są obficie opierzone oraz gładkie. Skoki i palce nie posiadają na sobie żadnego opierzenia. Skoki są w barwie czerwonej, zaś pazurki są ubarwione w zależności od odmiany rasowej ptaka. Garłacz śląski podczas wystaw ptaków ozdobnych jest oceniany za budowę ciała i za budowę figury , jak również za postawę figury, kształt gardła, barwę i rysunek oraz za kolor dzioba i oczu. Obrączka numer 8.
|
| Garłacz śląski |
Upierzenie garłacza śląskiego bardzo dobrze przylega do ciała, jest dobrze rozwinięte. Gołębie tej rasy występują w następujących kolorach:
Białoskrzydłe tzn. gołębie czarne, czerwone, żółte, niebieskie Białogłowe czarne, czerwone, czerwonopłowy, niebieskie z białymi pasami, niebieskie z czarnymi lub białymi pasami albo bez nich, niebiesko-grochowe, niebieskopłowy z ciemnymi pasami lub bez, niebieskopłowy- grochowy, czerwonopłowy -grochowy, żółte z białymi pasami, żółtopłowy, żółtopłowy- grochowy.
Z białymi pasami tzn. gołębie czarne, czerwone, żółte, niebieskie Mnichowate i białolote czarne, czerwone, niebieskie z pasami lub bez, niebieskopłowy z ciemnymi pasami lub bez, czerwonopłowy, niebiesko-grochowy, niebieskopłowy- grochowy, czerwonopłowy -grochowy, żółtopłowy- grochowy, żółtopłowy, żółte.
Szymle tzn. gołębie czerwone, żółte, niebieskie Jednobarwne białe, białe z czerwonymi lub żółtymi pasami, czarne, czerwone, niebieskie z czarnymi pasami lub bez, niebieskopłowe z ciemnymi pasami lub bez, czerwonopłowe, żółtopłowe, masłowe z pasami lub bez, jarzębiate, niebiesko-grochowe, niebieskopłowy- grochowe, czerwonopłowe- grochowe, żółtopłowe- grochowy, żółte.
Gołąb Szymel niebieski posiada na całym swoim ciele delikatne pióra z lekkim kolorem szaroniebieskim oraz srebrzystym. Kolor głowy taki sam jak upierzenie tułowia. U tych gołębi nie występują białe pióra na brzuchu oraz na podudziach. Puch ma barwę ciemniejszą - szarawą. Czarne pasy występują na ogonie i na skrzydłach. Lotki mają barwę ciemną. Na szyi, bardzo charakterystyczne u tych gołębi są ostre końcówki jasnych piór, zaś ich środek jest ciemny. Na szyi w przedniej części piór znajduje się zielono-siwe zabarwienie. Pióra różnią się od siebie siwymi i bardzo jasnymi końcówkami. U gołębia o tym upierzeniu można zauważyć na nadmuchanym wolu wyraźnie ciemne plamy, które przeplatają się z jaśniejszymi plamkami (tzw. przeploty).
Gołąb Szymel czerwony i żółty posiada kremowy kolor głowy jak również i tułowia. Tarcze skrzydeł są białe. Na skrzydłach znajdują się paski o bardzo intensywnej barwie czerwonej lub żółtej, zaś skrzydła na zewnątrz są białe, od wewnątrz żółte bądź czerwone, ogon jasny bez pasów.
Na szyi znajdują się białe pióra, zazwyczaj są one pojedyncze występują najczęściej w ilości 5 sztuk. Z przodu gołąb posiada wyraźną czerwoną lub żółtą plamę, która otacza pierścień z wyraźną białą krawędzią. Obwódka posiada wiele barw. Charakterystyczna kolorowa plama u rasowych ptaków musi być rzadko rozmieszczona, zaś u gołębi z napompowanym wolem musi być bardzo widoczna i dobrze oddzielona.
Gołębie jednobarwne ma jednostajne ubarwienie na całym ciele, u gołębi niebieskich występują różne odcienie od ciemnoniebieskiej do bardzo jasnoniebieskiej. U rasowych gołębi pióra muszą posiadać bardzo czystą barwię, nie mogą posiadać jakiegokolwiek zaciemnieni na tarczach skrzydeł. Gołębie grochowe powinny posiadać bardzo ostre i równomiere rysunki groszków, zaś gołębie mnichowate oraz jarzębiate muszą posiadać piersi w barwie złotożółtej. Paski o szerokości około 6mm lub 7 mm występujące na tych ptakach są bardzo wyraziste i posiadają czyste kolory. Wszystkie płowe gołębie posiadają jednolity kolor na tarczach skrzydeł.
Gołębie białoskrzydłe posiada skrzydła czysto białe, na plecach posiada barwne serca, które nie są za szerokie. Ich pozostałe upierzenie jest bardzo kolorowe. Gołębie te mają bardzo mało białych piór, znajdujących się w okolicy podudzi - te białe piórka są dopuszczalne u rasowych gołębi garłaczy śląskich.
Gołębie białogłowe posiadają białą część głowy, która tworzy linie prostą od kątów dzioba poprzez środek oczu, aż do końca tyłu głowy. Cała reszta upierzenia jest czystej barwy. Gołębie te posiadają pasy, które są symetryczne oraz bardzo wyraziste, posiadają one bardzo czyste kolory bądź czysto białe.
Gołębie mnichowate posiada głowę w barwie białej, całe zabielenie przebiega kilka milimetrów pod okiem gołębia, w bardzo równej linii do tylnej partii głowy. Ptaki te posiadają około 6 lub 9 białych piór w lotkach skrzydeł. Cała reszta upierzenia gołębia posiada bardzo czyste barwy, u gołębi niebieskich barwa jest jednolicie niebieska, nie posiada żadnych zaciemnień , jak również jaśniejszych plam. Pod ogonem znajduje się klin o białym upierzeniu. Podudzia są także nieco białe.
Gołąbie białoloty posiadają takie samo upierzenie jak gołębie mnichowate, ale posiadają w odróżnieniu od nich barwną głowę.
|
| Garłacz śląski w gołębniku |
Wady wyglądu
Nieodpowiednio wykształcone i zbyt obwisłe, przekrzywione, bądź zbyt duże gardło jest niedopuszczalne. Brew tych gołębi nie może posiadać czerwonej barwy, plecy nie mogą być białe. Garłacz śląski nie może posiadać zbyt małego ciała, które jest zbyt długie lub ociężałe. Błędem wyglądu są nisko osadzone i iksowate nogi. Wadą wyglądu jest nieprawidłowa postawa ciała gołębie, która jest zbyt pozioma lub za stroma. Niedopuszczalne są wszystkie kolory, matowe, jak również te nieczyste. Pasy nie mogą być za krótkie, nierównomierne. Błędem są także nieczyste pasy bądź trzeci pas. Wadą wyglądu jest nierównomierny rysunek u grochowych, zaś u szymli wyraźna siwizna lub zbyt mocna, zbyt słaba lub nierównomierna na szyi. U niebieskich-szymli niedopuszczalny jest biały brzuch oraz uda, jak również plecy. Gołębie mnichowate oraz białolote, nie mogą posiadać w lotkach mniej niż 6 lotek w barwie białej, oraz nie mogą mieć białego brzucha, jak również za dużo bieli w klinie pod ogonem lub podudziach. Czerwone szymle nie mogą posiadać nieiebieskiego brzucha. Białoskrzydłe nie mogą posiadać odchylenia od wzorcowego koloru dzioba, bądź białego upierzenia głowy, jak również białych pleców i brzucha lub klinu pod ogonem. Białoskrzydłe nie mogą posiadać mocno białych ud, serca zbyt szerokiego i kolorowych piór w skrzydłach. Gołąb białogłowy nie może posiadać ciemnej lub czarnej górnej części dzioba. Niedopuszczalny jest biały rysunek znajdujący się na głowie, który zachodzi poniżej oka i dzioba, tworzy przy tym biały podbródek. Znajdujące się barwne pióra na czysto białej głowie są błędem, tak jak rdzawy nalot znajdujący się na pasach, jak również czysto szare lotki są wadą.
|
