|
| Pasiak perłowy jarzębiaty |
Pasiak perłowy jarzębiaty jest zaliczany do gołębi które dawniej były nazywane gołębiami Polskimi Długodziobymi Lotnymi. Pasiak perłowy jarzębiaty został stworzony z rasy Pasiaka Perłowego, do krzyżowania używano także gołębi pocztowych. Rasowy gołąb Pasiak perłowy jarzębiaty powinien być smukły, zaś tułów powinien nosić razem z ogonem ukośnie, jego postawa powinna być wyprostowana.
Wygląd
Pasiak perłowy jarzębiaty charakteryzuje się wąską, długą i proporcjonalną do reszty ciała głową. Cała linia profilu głowy tworzy wraz z dziobem oraz woskówkami nosowymi jednolitą, wypełnioną oraz nieprzerwaną linię równoległą do podstawy sprawiając wrażenie prostej. Tylna część profilu głowy musi być bardzo łagodna i zaokrąglona, musi odpowiednio przechodzić w szyję. Głowa obserwowana z góry przedstawia razem z dziobem oraz woskówkami nosowymi bardzo regularnie rozszerzający się klin. Część tylna klinowatego kształtu głowy jest łagodnie zaokrąglona. U rasowego Pasiaka perłowego jarzębiatego oczy powinny być osadzone jak najwyżej blisko linii profilu głowy w tylnej partii czaszki. Tęczówka oka gołębia barwy biało- porcelanowej z odcieniem niebieskim, czysta oraz jednolita bez jakichkolwiek innych zabarwień. Źrenica oka jest mała, czarna, okrągła, umieszczona pośrodku tęczówki. Brew pasiaka ma barwę jasno- cielistą o drobnoziarnistej strukturze, szeroka, bardzo dobrze widoczna. Dziób o długości 1/3 długości głowy, jest cienki o kształcie klina. Dziób ma barwę cielistą. Woskówki nosowe są małe, bardzo przylegają do dzioba, mają barwę biało przypudrowaną. Szyja prosta, o lejkowatym kształcie, cienka, posiada największe wcięcie pod dziobem. Szyja łagodnie poszerza się ku dołowi i harmonijnie łączy się z piersią oraz barkami. Szyja wraz z głową stanowi 1/3 wysokości gołębia. Pasiak perłowy jarzębiaty posiada wąską, zaokrągloną i nie wysuniętą do przodu pierś. Plecy są wąskie, nieco zaokrąglone, opadają wyraźnie w dół. Skrzydła gołębia są zwarte, dobrze przylegają do tułowia, spokojnie spoczywają na ogonie nie krzyżują się ze sobą lotkami. Skrzydła swoją długością sięgają do połowy ciemnej wstęgi widocznej na ogonie ptaka. Ogon prosty, zwarty, trzymany ukośnie w równej linii z opadającą linią pleców. Koniec ogona nigdy u rasowych gołębi nie może dotykać podstawy. Nogi cienkie w barwie różowo- pomarańczowej, są proporcjonalne do wielkości ptaka. Uda są dobrze widoczne, nie chowają się pod piórami podbrzusza. Z przodu na nodze pióra wyrastają nie więcej niż 1 cm poniżej stawu skokowego. Staw skokowy w tylnej partii jest nieopierzony. Nogi pasiaka od stawów skokowych są lekko ugięte, palce zaś są rozstawione równo, pazurki maja barwę jasną.
Pasiak perłowy jarzębiaty ma upierzenie gładkie, bardzo obfite oraz idealnie przylegające do ciała. Gołębie charakteryzują się rysunkiem sroczym, barwą perłowo - białą która występuje na głowie, szyi, ogonie, piersiach oraz na plecach tzw. serce. W barwie białej są uda, skrzydła oraz podbrzusze ptaka. Na piersiach oraz na plecach znajduje się odcień perłowy, który stopniowo słabnie przechodząc tym samym w barwę biała. Barwa znajdująca się na ogonie jest w odcieniu szyi i piersi, łagodnie stonowane musi być przejście od białej barwy pleców do ciemniejszej na ogonie. Przed końcem ogona znajduje się wstęga w barwie jasno- brązowej, zaś ogon zakończony jest jasnym obrzeżem. Na tarczach skrzydeł znajdują się pasy w kolorze brązowym oraz równomiernie rozłożone brązowe cętki (grochy). Wymagane jest 6 lub 10 białych lotek pierwszego rzędu na tarczach skrzydeł. Podczas wystaw ptaków ozdobnych Pasiak perłowy jarzębiaty jest oceniany za kształt i wielkość głowy, za dziób, oko, brew, za ich kolor oraz za budowę figury, jak również za kolor, rysunek oraz ogólny wygląd. Obrączka numer 7.
|
| Gołębie Pasiaki w wolierze |
Wady wyglądu
Pasiak perłowy jarzębiaty nie może posiadać krótkiej, długiej, szerokiej, wypukłej i wklęsłej nad oczami głowy. Klin znajdujący się na głowie nie może być w żadnym razie zniekształcony. Linia tylnej partii profilu głowy nie może przechodzić pod katem w linię szyi. Tęczówka oka nie może być inna niż o barwie biało- porcelanowej z odcieniem niebieskim. Na tęczówce nie mogą być widoczne żadne żyłki. Źrenica nie może być duża i zniekształcona. Brew nie może być wąska oraz mało widoczna, ani przerwana. Dziób nie może być za gruby, cienki, nie może być także zbyt odchylony w górę lub w dół w odniesieniu do linii profilu głowy. Niedopuszczalne są duże woskówki nosowe. Dziób nie może mieć innej barwy niż ta podana we wzorcu rasowym. Między szczękami nie może być przerwy. Szyja nie może być zbyt gruba, krótka, załamana, niedopuszczalne jest zbyt małe wycięcie podgardla. Pierś gołębia nie może być szeroka, zbyt wysunięta do przodu, zaś plecy nie mogą być szerokie i wypukłe. Skrzydła nie mogą być odstające i opuszczone poniżej ogona. Skrzydła nie mogą krzyżować się między sobą. Wadą jest posiadanie przez ptaka mniej niż 6 białych lotek. Ogon nie może być daszkowaty, krzywy przechylony w bok, przekrzywiony w pionie oraz rozdwojony. Niedopuszczalne są niskie i grube nogi, jak również zakryte piórami uda. Nogi nie mogą być za bardzo opierzone. Pazurki nie mogą mieć ciemnej barwy. Rasowe pasiaki perłowe jarzębiate nie mogą być pozbawione rysunku sroczego. Niepożądane są rdzawe pręgi oraz białe plamy. Wadą wyglądu są także białe sterówki, białe pióra w podbiciu ogona oraz ciemne piorą znajdujące się na skrzydłach. Wadą wyglądu jets także brak wyraźnej, brązowej wstęgi. Rasowe gołębie nie mogą mieć szerokiej wstęgi oraz nie może u nich występować brak jasnego obramowania, lotki nie mogą być przeplatane, cętki nie mogą być źle rozmieszczone, na tarczach skrzydeł nie mogą znajdować się puste pola. Podczas wystaw ptaków ozdobnych tą rasę gołębi eliminują całkowicie objawy degeneracji, wszelkie zwyrodnienia, widoczne kalectwo, krzywy ogon oraz dziób, krzywe nogi oraz plecy (zgrubienie pleców), palce nie równo rozstawione oraz przylegające do siebie palce. Niedopuszczalne są także oczy w ciemnej barwie. Niepożądane są także braki w upierzeniu czyli mniej niż 10 lotek pierwszego i drugiego rzędu, mniej niż 12 sterówek w ogonie.
|
