Pasiak perłowy należy do grupy gołębi nazywanych Polskimi Długodziobymi Lotnymi. Rasa ta została wyhodowana w średniowieczu poprzez krzyżowania gołębi Polskich Listonoszy (bagdeta, srebrniak) z gołębiami Damasceńskimi, które posiadały perłowe umaszczenie z dwoma pasami koloru jasnobrązowego, znajdujących się na skrzydłach, a dokładnie na ich tarczach.
WYGLĄD
Pasiak perłowy posiada wąską (najbardziej wąska jak tylko jest to możliwe), długą głowę, która jest proporcjonalna do pozostałej części ciała. Linia profilu głowy wraz z dziobem oraz woskówkami tworzy jednolitą linię, która jest równoległa do podstawy, sprawia wrażenie całkowicie prostej. Tylna partia profili głowy gołębia jest łagodnie zaokrąglona, przechodzi w linię szyi. Gdy spoglądamy z góry na głowę pasiaka perłowego, możemy zauważyć że wraz z dziobem oraz woskówkami nosowymi rozszerza się w klin. Partia tylna klinowatej głowy jest bardzo łagodnie zaokrąglona.
Pasiak perłowy ma bardzo wysoko osadzone oczy, bardzo blisko tylnego profilu głowy. Gołąb ma tęczówkę oka w kolorze biało-porcelanowej z lekkim odcieniem barwy niebieskiej. Tęczówka jest czysta i nie posiada żadnych innych zabarwień. Źrenica jest bardzo mała, koloru czarnego, osadzona pośrodku tęczówki, ma kształt okrągły. Drobnoziarnistą szeroką strukturę posiada brew gołębia, jest bardzo dobrze widoczna o barwie jasno-cielistej.
Pasiak perłowy ma długi dziób (mierzy 1/3 długości jego głowy). Dziób ma kształt klina, o barwie cielistej. Woskówki nosowe o barwie biało-pudrowej są bardzo małe, dobrze przylegają do dzioba.
Szyja gołębia posiada lejkowaty kształt, jest cienka i prosta, posiada duże wycięcie pod dziobem. Szyja ptaka bardzo łagodnie poszerza się w kierunku dołu, łączy się tam z piersią i barkami gołębia. Szyja wraz z głową wynosi 1/3 wysokości gołębia.
Pasiak perłowy jest gołębiem o wąskich i lekko zaokrąglonych plecach, które opadają w dół, zaś jego skrzydła są zwarte i bardzo dobrze przylegają do tułowia. Skrzydła z gracją spoczywają na ogonie gołębia, nie krzyżują się ze sobą lotkami, swoją długością sięgają do połowy ciemnej wstęgi znajdującej się na ogonie.
|
| Pasiak perłowy w klatce |
Ptak ma ogon zwary, prosty, trzyma go ukośnie w równej linii z opadającą linią pleców. Ogon gołębia, tzn. jego koniec nie dotyka postawy. Nogi pasiaka perłowego są cienkie, o barwie różowo-pomarańczowej, są proporcjonalnej wysokości względem wysokości gołębia. Uda ptaka są bardzo dobrze widoczne, nie nakrywają ich pióra znajdujące się pod podbrzuszem. Z przodu pióra na nogach wystają na długość nie więcej niż 1 cm, poniżej stawu skokowego, który z tyłu nie jest opierzony. Nogi gołębia od stawów skokowych są bardzo lekko ugięte, zaś palce są rozstawione równo a pazurki są o barwie jasnej.
Gołębie rasy pasiak perłowy, posiadają bardzo gładkie i bardzo dobrze przylegające upierzenie. Gołębie maja rysunek sroczy, barwa perłowo-biała, która występuje na głowie, szyi, piersiach oraz częściowo na plecach (tzw. serce) i ogonie. Białej barwy są także podbrzusze, uda oraz skrzydła gołębia. Pasiak perłowy na piersiach oraz plecach ma odcień perłowy, który stopniowo blednie, przechodząc całkowicie w barwę białą. Ogon jest takiego samego koloru jak szyja oraz pierś, przy czym przejście od koloru białego na plecach do koloru ciemniejszego na ogonie jest bardzo łagodnie stonowane. Przed końcem ogona w poprzek sterówek u gołębia występuje charakterystyczna wstęga o barwie jasnobrązowej, zaś ogon jest zakończonym jasnym obrzeżem. Na tarczach skrzydeł występują pasy o barwie brązowej. Rasowy pasiak perłowy ma od 6 do 10 białych lotek pierwszego rzędu.
WADY WYGLĄDU
Wady wyglądu pasiaka perłowego są następujące.
Krótka, długa, szeroka głowa, wypukła oraz wklęsła pod oczami. Braki w kształcie klinowym głowy, w przedniej i tylnej części. Brak zaokrągleń na linii profilu głowy, która pod końcem przechodzi w linię szyi. Tęczówka oka gołębia o innej barwie niż biało-porcelanowa z widocznym odcieniem niebieskim. Widoczne żyłki oraz inne zabarwienia. Źrenica zbyt duża i zniekształcona. Odchylenia w zabarwieniu brwi, zbyt wąska i mało widoczna z przerwą. Dziób zbyt gruby lub zbyt cienki, bez odpowiednich proporcji. Zbyt mocno odchylony w dół lub w górę, wobec profilu głowy. Zbyt duże woskówki nosowe. Dziób innego koloru niż cielisty. Widoczna szczelina między szczękami. Szyja za bardzo krótka, gruba, wielkością nieproporcjonalna do reszty budowy ciała. Szyja załamana i nie posiadająca pod podgardlem. Szyja bez łagodnego poszerzenia w dół. Pierś gołębia zbyt szeroka i wysunięta do przodu. Plecy pasiaka perłowego za szerokie i wypukłe, zaś skrzydła noszone przez ptaka luźno przy tułowiu (nieprzylegające), znajdujące się poniżej ogona a w dodatku krzyżujące się ze sobą lotkami o kształcie szablowatym. Mniej widocznych białych lotek od minimum, czyli poniżej sześciu. Ogon w kształcie daszkowatym, wachlarzowatym lub rozdwojony widlasto, krzywy i skierowany w bok, a w dodatku przekrzywiony w pion. Nogi ptaka niskie i grube, zaś uda całe pokryte piórami podbrzusza, zbyt nisko opierzone oraz wygięte za mocno w partii skoków w kierunku tyłu lub trzymane przez gołębia w skokach prosto, szeroko lub za wąsko rozstawione (za blisko siebie w partii skoków). Pazurki o ciemnym kolorze.
Za wadę rasowości uważa się brak sroczego rysunku. Barwa upierzenia zamiast koloru biało-perłowego, jest szara z odcieniem zielonym lub rdzawym- jest to duży błąd i bardzo rzucający się w oczy. Ponadto rdzawe pręgi, oraz białe plamy. Sterówki w ogonie o barwie białej, zaś w skrzydłach znajdujące się ciemne pióra. Błędem są także białe pióra w podbiciu ogona, jak również brak łagodnego przejścia z barwy perłowo białej w barwę całkowicie białą. Gołąb nie posiadający brązowej wstęgi. Jeśli jest to zbyt szeroka i nie posiada białego obrzeża. Do wad wzorcowych przyczynia się także duży brak kondycji oraz zła opieka hodowcy.
Pasiak perłowy może zostać wyeliminowany podczas wystaw jeśli: ukazuje wszelkie objawy degradacji, widać u niego jakiekolwiek zwyrodnienie, kalectwo np. garb, bardzo krzywy mostek, nogi, palce (źle rozstawione lub znajdujące się zbyt blisko siebie) oraz ogon jak również dziób, ponadto zgrubienie palców (piętki), zgrubienie stawów łokciowych skrzydeł, podzielone lotki skrzydeł, ciemne oczy ptaka, mniej lotek w ogonie niż 10 w I rzędzie oraz 12 w II rzędzie. Białe pióra znajdujące się na ogonie, jak również białe podbicie ogona. Widoczna różnica w lotkach między prawem i lewym skrzydłem. Zły rozmiar obrączek.
Podczas wystaw gołąb rasy pasiak perłowy oceniany jest za: wygląd głowy, kształt dzioba, kolor oczu oraz kolor i rozmiar brwi. Cała postawa ptaka czyli jego budowa i figura, jak również kolor, rysunek i wrażenie ogóle sprawiane i prezentowane przez gołębia.
|
